Έντεκα αναπάντητα ερωτήματα…

από τον Γιάννη Κεχρή

Δημοτικός Σύμβουλος Παπάγου-Χολαργού

Γενικός Χειρουργός-Εντατικολόγος

Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 21/07/2011 παρουσιάστηκε ο αναλυτικός απολογισμός εσόδων - εξόδων του πρώτου εξαμήνου του 2011. Διαπιστώθηκε πλεόνασμα εξαμήνου ίσο με 3.124.873 €.

       Γεννούνται τα ακόλουθα ρωτήματα:

       ΓΙΑΤΙ προεκλογικά προβαλλόταν η οικονομική κατάσταση του Δήμου ως τραγική και μη διαχειρίσιμη; Αποδείχθηκε ότι στην πραγματικότητα το χρέος του Δήμου σε δάνεια και οφειλές προς τρίτους δεν υπερέβαινε τα 11.000.000 €. Είναι σαφές τώρα ότι ο Δήμος πολύ εύκολα μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό το χρέος. Με τέτοιο πλεόνασμα εξαμήνου το χρέος του Δήμου θα έχει μηδενιστεί σε λιγότερα από δύο χρόνια.

       ΓΙΑΤΙ ακολούθησε η νέα Διοίκηση μια ακραία πολιτική λιτότητας ακυρώνοντας στην ουσία κάθε ουσιαστική κοινωνική παρέμβαση του Δήμου; Ποια η ανάγκη παραγωγής  τέτοιου μεγέθους πλεονάσματος εξαμήνου, όταν αυτό συνεπάγεται την ακύρωση της κοινωνικής πολιτικής που ασκείτο στον Χολαργό τα τελευταία τουλάχιστον 20 χρόνια; Ποιος είναι ο λόγος να μηδενίσεις το χρέος του Δήμου σε δύο και όχι σε δέκα για παράδειγμα χρόνια;

       Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής παραμένουν στην ουσία αναπάντητα:

ΓΙΑΤΙ η νέα Δημοτική Αρχή προχώρησε σε κατακόρυφη και κοινωνικά ανάλγητη αύξηση των τροφείων στους Παιδικούς Σταθμούς που ξεπερνά σε ορισμένες κατηγορίες το 250%;

ΓΙΑΤΙ καταργήθηκε κάθε επιδότηση των δραστηριοτήτων του ΚΑΠΗ; Η πολιτική αυτή οδήγησε σε υπέρογκες αυξήσεις του τιμήματος συμμετοχής στις δραστηριότητες του ΚΑΠΗ, που στην ουσία απομάκρυναν τον χαμηλοσυνταξιούχο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αύξηση του κόστους των θαλάσσιων μπάνιων από 1 € πέρσι στα 4 € φέτος (αύξηση 300%) μείωσε την συμμετοχή από 400 σε λιγότερα από 30 μέλη.

ΓΙΑΤΙ υποβαθμίστηκαν τα θαλάσσια camps με μείωση στο ήμισυ των δραστηριοτήτων και την ταυτόχρονη αύξηση της οικονομικής εισφοράς των γονέων;  Το αποτέλεσμα ήταν να ελαττωθούν οι συμμετοχές από 400 πέρσι σε 250 φέτος.

 ΓΙΑΤΙ τα γυμναστήρια του Δήμου παραμένουν χωρίς γυμναστές και καθαρίστριες; Χαρακτηριστικές είναι οι εικόνες ντροπής που ανεβάστηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο για τα γυμναστήρια του Δήμου. Εξίσου αποκαλυπτικές είναι οι αναφορές και τα παράπονα των αθλούμενων για την υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών του Δήμου στον τομέα του αθλητισμού και την τριτοκοσμική εικόνα της καθαριότητας και εγκατάλειψης των αθλητικών χώρων.

ΓΙΑΤΙ ο ΔΟΠΑΠ ανταγωνίζεται διαλύοντας ουσιαστικά τον σωματειακό αθλητισμό της περιοχής μας, με το να δημιουργεί ακαδημίες σε κάθε άθλημα με μοναδικό σκοπό την αύξηση των εσόδων του, ώστε να ανταπεξέλθει των δυσκολιών που δημιουργεί η δραματική μείωση της επιχορήγησης του;

ΓΙΑΤΙ καταργήθηκαν τα δημοτικά ιατρεία του Άνω Χολαργού στην Παπαφλέσσα; Με ετήσιο κόστος 14.000 € για το ενοίκιο του κτηρίου με 40 εθελοντές ιατρούς  όλων σχεδόν των Ιατρικών Ειδικοτήτων αυτά τα ιατρεία εξυπηρετούσαν 35.000 συνδημότες μας. Σκέφτηκε καθόλου η Διοίκηση ότι μόνο η μισθοδοσία αυτών των ιατρών, αν δεν ήταν εθελοντές, θα ξεπερνούσε το 1.000.000 € τον χρόνο; Άξιζε άραγε τον κόπο να καταργηθεί για 14.000 € αυτή η υποδομή;

ΓΙΑΤΙ καταργήθηκε για 10.000 € η Χορωδία του Χολαργού;

ΓΙΑΤΙ έκλεισε το Δημαρχείο τις πόρτες του σε συλλόγους και σχολεία αφού απαιτούνται τώρα υπέρογκα ποσά για την δέσμευση των αιθουσών; Πολιτισμός δεν είναι μόνο το «Φεστιβάλ». Πολύ περισσότερο όταν ο Δήμος αφήνει τις αίθουσες του Δημαρχείου ανοιχτές, συντελεί στην ουσιαστική συμμετοχή και στην πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου εξελίσσοντας τους Δημότες από απλούς δέκτες - καταναλωτές σε ουσιαστικούς παραγωγούς του πολιτισμού και της τέχνης.

ΓΙΑΤΙ δεν ξεχρεώνονται οι προμηθευτές των προηγούμενων χρόνων δημιουργώντας έτσι ανυπέρβλητα προβλήματα ρευστότητας και επιβίωσης των τοπικών επιχειρήσεων που τους χρωστάει ο Δήμος;

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν πειστικές απαντήσεις σε όλα αυτά τα γιατί. Η νέα Διοίκηση επικαλούμενη την οικονομική κρίση και το χρέος του Δήμου προχώρησε σε μια οικονομική θεραπεία «σοκ» που διέλυσε κάθε στοιχείο κοινωνικής υποστήριξης του Δήμου. Σε μία εποχή που ο Δήμος θα έπρεπε να είναι δίπλα στον χαμηλοσυνταξιούχο, τον οικογενειάρχη που δύσκολα τα βγάζει πέρα και την νεολαία που βρίσκεται αβοήθητη μπροστά σε ανυπέρβλητα αδιέξοδα, αντίθετα διαλύει και την τελευταία ομπρέλα κοινωνικής προστασίας και βοήθειας που προσέφερε η Τοπική Αυτοδιοίκηση όλα αυτά τα χρόνια.