• Έκκληση δικηγόρου προς δικαστές, αναφορικά με τους Ομολογιούχους του Δημοσίου: «Μην χρησιμοποιήσετε το "υπέρτατο δημόσιο συμφέρον" ως "δεξαμενή καθαγιασμού" των αντισυνταγματικών πράξεων της Διοίκησης και της Τράπεζας της Ελλάδος»
• Το ΣτΕ επισπεύδει αποφάσεις όπου ...«καίγεται» η κυβέρνηση ενώ σε άλλες περιπτώσεις (βλέπε Ομολογιούχους) τρενάρει την απόφασή του
• Οι δικαστές αποφαίνονται πως οι περικοπές των μισθών τους είναι αντισυνταγματικές ενώ κρίνουν την κλοπή των Ομολογιούχων νόμιμη;
του Μάκη Βραχιολίδηvrachiolidis@yahoo.gr
Ο μόνος θεσμός στον οποίο έχει εναποθέσει τις ελπίδες του ο λαός, είναι η Δικαιοσύνη. Όπου αλλού και να κοιτάξεις, διαπιστώνεις ότι όλοι οι θεσμοί έχουν γίνει θρύψαλα. Η Βουλή έχει κάνει ...σκόνη το Σύνταγμα ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με τις υπογραφές του συναινεί σε όσα αντισυνταγματικά εκπορεύονται από την Εθνική Αντιπροσωπεία.
Σήμερα που ο λαός δέχεται ομαδικά πυρά από τους τοκογλύφους της Γερμανίας αλλά και τους εκπροσώπους του στην Βουλή, ο μόνος πραγματικά θεσμός στον οποίο ελπίζει, είναι η Δικαιοσύνη.
Πριν από μερικές ημέρες, ο καρκινοπαθής κ. Τσαντάκης, του οποίου τις αποταμιεύσεις μιας ζωής κατάκλεψε το κράτος, απελπισμένος κραύγαζε για το δράμα που βιώνει εξαιτίας κυβερνητικών αποφάσεων, μέσω δε της Ελεύθερης Ώρας», εκλιπαρούσε το ΣτΕ να αποδώσει δικαιοσύνη και να ακυρώσει το «κούρεμα» των ομολόγων τους από το PSI!
Εντύπωση όμως προκάλεσε το γεγονός ότι στις 24-25 Ιουνίου, ο έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος κατακλύστηκε από δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι το ΣτΕ αποφάνθηκε πως το PSI είναι νόμιμο και κατά συνέπεια με ...συνταγματικό τρόπο «κουρεύτηκαν» τα ομόλογα του Δημοσίου! Προφανώς η είδηση δεν είναι αληθής, δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνεται μια απόφαση πριν καν δημοσιευτεί! Όλοι γνωρίζουν ότι η δημοσίευση της σχετικής απόφασης αναμένεται με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους (17 Σεπτεμβρίου 2013). Υπήρξε διαρροή; Κάποιοι έριξαν –κατά το κοινώς λεγόμενο- άδεια για να πιάσουν γεμάτα;
Εντύπωση πάντως προκαλούν και τα εξής:
1. Ενώ οι δικαστές στο ΣτΕ σπεύδουν να εκδίδουν αμέσως αποφάσεις όπως για παράδειγμα αναφορικά με τη νομιμότητα ή όχι στο λουκέτο της ΕΡΤ, σε άλλες περιπτώσεις, όπως για το «κούρεμα» των ομολογιούχων του Δημοσίου, η απόφαση τρενάρεται επί μήνες!!! Δεν είναι παράδοξο το γεγονός, το ΣτΕ να αποφασίζει άμεσα για θέμα που αφορά στο Δημόσιο και στην Κυβέρνηση, ενώ για ζήτημα που αφορά σε 15.000 οικογένειες αποταμιευτών, η απόφαση να σύρεται για 5 ή 6 μήνες;
2. Οι αξιότιμοι δικαστές του Αρείου Πάγου, τον περασμένο Νοέμβριο αποφάσιζαν –άμεσα- για την αντισυνταγματικότητα των περικοπών στους μισθούς του κλάδου των δικαστών! Γιατί λοιπόν δεν ενεργούν άμεσα και για το «κούρεμα» των αποταμιεύσεων των Ομολογιούχων του Δημοσίου;
Και μια απορία: Είναι δυνατόν οι περικοπές στους μισθούς των δικαστών να θεωρούνται αντισυνταγματικές, ενώ το «κούρεμα»- κλέψιμο των Ομολογιούχων να θεωρείται νόμιμο και συνταγματικό; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι μπορεί να υπάρχουν τέτοιες αποφάσεις.
Η δικηγόρος Μαρικέρη Τόμπρα, σε σημαντικό της άρθρο, απευθυνόμενη προς τους δικαστές του ΣτΕ, θέτει ένα σημαντικό δίλημμα: Η επίκληση στο «υπέρτατο δημόσιο συμφέρον» από την πλευρά το δικαστών, να μην λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» στην ετυμηγορία τους, αναφορικά με τους Ομολογιούχους του Δημοσίου.
Διαβάστε την καίρια νομική σκέψη της δικηγόρου.
ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ: ΝΕΑ «ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΤΟΥ ΣΙΛΩΑΜ»;
H εντατική και εύκολη χρήση της εννοίας του δημοσίου συμφέροντος από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, όχι μόνο στο πεδίο των συνταγματικών διατάξεων που ορίζουν το πλαίσιο για την άσκηση οικονομικής πολιτικής, επειδή εκεί εκδηλώνεται ο κρατικός παρεμβατισμός, αλλά όλων των Συνταγματικών Δικαιωμάτων, προβληματίζει το νομικό και όχι μόνον, κόσμο της χώρας.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο βιβλίο του «Το γενικό συμφέρον και οι περιορισμοί των συνταγματικών δικαιωμάτων: κριτική προσέγγιση των τάσεων της νομολογίας», διατυπώνει την άποψη ότι «το ζήτημα της υπερπληθώρας δικαστικών αποφάσεων στις οποίες γίνεται επίκληση των λόγων δημοσίου συμφέροντος, οφείλεται σε πολλές περιπτώσεις στην ερμηνευτική αμηχανία αλλά και αυθαιρεσία του δικαστή».
Ουδόλως συμμερίζομαι την παραπάνω άποψή του.
Μπορεί, όμως, η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος να αποτελεί την «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και σε κάθε περίπτωση, νόμιμο εργαλείο επίλυσης κατ' ουσία νομικών ζητημάτων παραβίασης συνταγματικώς κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων;
Στο σύστημα της δικής μας συνταγματικής δικαιοταξίας, η εκ μέρους του Δικαστή αναγωγή σε δημόσιο συμφέρον ακόμη και ενός επωφελούς για το κοινωνικό σύνολο σκοπού και ο χαρακτηρισμός αυτού του δημοσίου συμφέροντος ως «υπέρτατου», ουδόλως είναι σε θέση να καταστήσει συνταγματικώς επιτρεπτή την επιβολή της εκτοπίσεως των συνταγματικώς κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων, έναντι της επιδιώξεως της πραγματοποιήσεως ακόμη και ενός τέτοιου δημοσίου σκοπού κι έτσι να αναχθεί το ονοματιζόμενο ως «υπέρτατο» δημόσιο συμφέρον σε πρόσχημα για την παράκαμψη της συνταγματικής νομιμότητας.
Ελλείψει προβλέψεως στο Σύνταγμα επιφυλάξεως υπέρ του νόμου, η προστασία συνταγματικώς κατοχυρωμένου ατομικού δικαιώματος είναι απόλυτη και ουδείς διαθέτει ex constitutione οιαδήποτε δυνατότητα, κατ' επίκληση οιουδήποτε κατονομαζομένου από αυτόν δημοσίου συμφέροντος, να επιφέρει περιορισμούς στην έκταση της προστασίας του ατομικού δικαιώματος.
Ο δικαστικός έλεγχος «εκπνέει» πριν από τα όρια της σκοπιμότητας, αφού στη φύση της εξέτασης των λόγων δημοσίου συμφέροντος αναπόφευκτα υποβόσκει έλεγχος σκοπιμότητας και η δικαστική εξουσία δικαιούται να ασκεί, αποκλειστικά και μόνο, έλεγχο νομιμότητας των πράξεων της Διοίκησης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η χρήση του όρου «γενικό συμφέρον» ή «δημόσιο συμφέρον», είναι εξαιρετικά φειδωλή στο Σύνταγμά μας. Ο συντακτικός νομοθέτης επέλεξε να χρησιμοποιήσει τον όρο μόνον σε 4 περιπτώσεις, εκ των οποίων οι 3 είναι διατάξεις που αφορούν στο λεγόμενο «οικονομικό Σύνταγμα».
Σήμερα, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έχει τη μοναδική ευκαιρία και την υποχρέωση θα τολμούσα να πω, με αρετή και τόλμη, να μην χρησιμοποιήσει το προσχηματικό «υπέρτατο δημόσιο συμφέρον» σαν «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και «δεξαμενή καθαγιασμού» των αντισυνταγματικών πράξεων της Διοίκησης και της Τράπεζας της Ελλάδος σε βάρος των αιτούντων φυσικών προσώπων, στην υπόθεση ακύρωσης του «κουρέματος» των ομολόγων τους, γνωστή σαν PSI plus.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αρετή και τόλμη θέλει όχι μόνον η ελευθερία αλλά και η δικαιοσύνη.
Μαρικέρη Τόμπρα
Δικηγόρος
"Ελεύθερη Ώρα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου