Δέν εἶναι τυχαία ἡ τακτική τῶν κρατούντων. Μεσοῦντος τοῦ θέρους κατατέθηκε πρόσθετη Τροπολογία (Ἀρ. Τροπολογίας: 1627/215 25.7.2014) –διά τῆς ὁποίας δίδεται τό «πράσινο φῶς» γιά τήν δημιουργία καί ἵδρυση τῶν λεγομένων Κέντρων Ἀποτέφρωσης Νεκρῶν (Κ.Α.Ν)– στό Νομοσχέδιο τοῦ Ὑπουργείου Περιβάλλοντος, Ἐνέργειας καί Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Ἀθήνας Θεσσαλονίκης». Μέ τήν τροπολογία αὐτή http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/bbb19498-1ec8-431f-82e6023bb91713a9/8489060.pdf παρέχεται ἡ δυνατότητα στούς Δήμους πού οὕτως ἤ ἄλλως εἶναι νομεῖς καί διαχειριστές τῶν Κοιμητηρίων νά ἱδρύσουν καί νά ἐγκαταστήσουν ἐντός τῶν χώρων αὐτῶν (τῶν κοιμητηρίων δηλ.) τά Κ.Α.Ν.
Πρίν συνεχίσουμε ὅμως θά πρέπει νά δοῦμε τίς διαδικασίες καί τήν κοινοβουλευτική τακτική τῆς κυβέρνησης τῆς χώρας μας. Ἀπό τό 1974 καί μετά, τό κυρίαρχο πολιτικό σύστημα ἔχει υἱοθετήσει καί καθιερώσει στήν χώρα μας τό λεγόμενο κοινοβουλευτικό «θερινό τμῆμα ἤ τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς». Στό ὄνομα τῶν θερινῶν διακοπῶν (διάβαζε θερινῆς ρᾳστώνης) σαλαμοποιεῖται ἡ ὁλομέλεια τοῦ σώματος τῶν βουλευτῶν κατά τό 1/3 , κατά τήν διάρκεια τῶν μηνῶν τοῦ καλοκαιριοῦ.
Ἔτσι λειτουργεῖ (ὅπως λειτουργεῖ) ἡ Βουλή σέ τρία τμήματα μέ προγραμματισμένη σύνθεση καί καθορισμένη μικρή διάρκεια, ὅπως βολεύει τίς κυβερνητικές σκοπιμότητες. Ἐκ τῶν προτέρων ἔχει ἤδη ἀποφασισθεῖ ἡ κατανομή τῶν «ἀμφισβητιῶν» βουλευτῶν κατά τέτοιο τρόπο ὥστε νά διευκολύνεται τάχιστα ἡ ψήφιση καί τοῦ πιό παράλογου καί ἀντικοινωνικοῦ νόμου. Ἔτσι, μέ συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς οὐσιαστική καί διεξοδική συζήτηση, χωρίς τήν παραμικρή τεκμηρίωση.
Πολλές φορές δέν ἐκπληροῦται, οὔτε κἄν ἡ πλέον βασική προϋπόθεση, δηλαδή, αὐτή τῆς ἀνάγνωσης ἑκάστου νομοσχεδίου ἀπό τούς ἴδιους τούς βουλευτές. Θά μποροῦσε, λοιπόν, νά θέσει κάποιος ἕνα ἐρώτημα στούς κρατοῦντες: Ἐάν τό σύνολο τῶν βουλευτῶν τῆς Βουλῆς, ἡ ὁλομέλεια τῆς Βουλῆς, ἐκφράζει τόν Ἑλληνικό λαό, τότε τό 1/3 τοῦ σώματος τῆς Βουλῆς ἐκφράζει κατ’ ἀναλογίαν καί τό 1/3 τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ἑπομένως καί
τά νομοσχέδια πού εἰσάγονται πρός ψήφιση στή Βουλή ἀφοροῦν μόνον τμῆμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Αὐτό ἀπορρέει ὡς συνέπεια ἀπό τήν κολοβωμένη λογική αὐτῶν πού τόσο ἄκριτα ἔχουν υἱοθετήσει αὐτήν τήν ὑπολειτουργία τῆς Βουλῆς καί τήν ὑποβάθμιση τοῦ νομοθετικοῦ ἔργου σέ τέτοιο τερατώδη βαθμό, τή στιγμή μάλιστα πού τίθενται πρός ψήφιση νομοσχέδια τεράστιας σημασίας γιά τόν Ἑλληνικό λαό καί τήν χώρα μας.
Ἔτσι π.χ. ἔχουν εἰσαχθεῖ στά θερινά τμήματα τῆς Βουλῆς νομοσχέδια ὅπως αὐτό τό περί δασῶν, τό νομοσχέδιο περί αἰγιαλοῦ, τό ρυθμιστικό σχέδιο Ἀθήνας – Θεσσαλονίκης μέ τήν περίφημη τροπολογία γιά τά Κέντρα Ἀποτέφρωσης Νεκρῶν κ.ἄ.
Ἐκτός τῶν ἄλλων εἶναι καί τελείως ἀπαράδεκτη ἡ διαδικασία τοῦ νά φέρονται πρός ψήφιση σοβαρότατα ζητήματα ὑπό μορφήν τροπολογιῶν σέ νομοσχέδια ὅλως ἄσχετα σέ περιεχόμενο καί τίτλο. Εἶναι ἕνα δεῖγμα τῆς προχειρότητος, τῆς ἔλλειψης δεξιοτήτων καί γνώσεων γύρω ἀπό τό ζήτημα, ἀλλά καί τῆς παντελοῦς ἀπουσίας τῆς πολιτικῆς συνειδητότητος γιά τόσο βαρύνοντα ζητήματα. Ἔτσι, τό μόνο πού ἀπομένει στούς κυβερνῶντες εἶναι ἡ πλήρης ἀπαξίωση καί ὑποβάθμιση τῶν ζητημάτων αὐτῶν, κάτι πού ἀποδεικνύεται μέ τήν «τροπολογιοποίησή» τους (ἄς μᾶς ἐπιτραπεῖ ὁ νεολογισμός αὐτός).
Ἄς δοῦμε ὅμως τήν «φιλοσοφία» τῆς ἴδιας τῆς τροπολογίας. Στήν ἀρχή τονίζεται: «Σέ ὅλες τίς χῶρες μέλη τῆς Ε.Ε. ὑπάρχουν καί λειτουργοῦν ἀποτεφρωτήρια νεκρῶν, ἤδη ἀπό τόν 18ο αἰῶνα. Ἐνδεικτικά, ἡ ἀποτέφρωση νεκρῶν ἀναφέρεται ὅτι ἐπετράπη πρῶτα στή Γαλλία (1789), ἐνῷ ἀκολούθησε ἡ Βρετανία (1884), ἡ Γερμανία (1934) καί ἡ Ἱσπανία (1945)».
Βλέπουμε ὅτι ὁ νομοθέτης-τροπολογιογράφος ὡς βασική αἰτία πού ἐπικαλεῖται γιά τήν εἰσαγωγή καί υἱοθέτηση τῶν Κ.Α.Ν. εἶναι ἡ «καθυστέρηση» πού σημειώνεται στήν πατρίδα μας ἔναντι τῆς πρωτοπόρου Γαλλίας ἀλλά καί ὅσων χωρῶν εἰσῆλθαν στήν ἀκολουθία της. Προφανῶς ὁ νομοθέτης ἐκλαμβάνει τήν χρονική αὐτή καθυστέρηση καί σάν ὑστέρηση ὡς πρός τό σύγχρονο πνεῦμα τοῦ «Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ».
Μπορεῖ νά εἴμαστε «πίσω» βρέ ἀδελφέ ὡς πρός τούς Γάλλους …κατά 225 ἔτη, ἀλλά νά! Στό «ἄψε σβῆσε» τούς μοιάσαμε! Γίναμε καί μεῖς σάν κι αὐτούς. Δέν ἀκολουθοῦμε τόν ἀναχρονιστικό ἐνταφιασμό, ὅπως ἐπιτάσσει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά ἀκολουθοῦμε τήν ἐπιτακτικότητα πού ἐπιβάλλουν οἱ σύγχρονοι καιροί καί ἡ χωροταξική ἀντιμετώπιση τῆς ἔλλειψης χώρου… γιά αὐτούς πού πεθαίνουν.
Καί στό κάτω-κάτω δέν εἶναι τυχαῖο. Τό 1789 ἀκόμη πρίν σταθεῖ στά πόδια της ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση τό πρῶτο ζήτημα πού διευθέτησε …ἦταν ἡ καύση τῶν νεκρῶν. Καί βέβαια οἱ πρωτεργάτες τῆς 14ης Ἰουλίου τοῦ 1789 θέλησαν μέ αὐτόν τόν ἠχηρό τρόπο νά διατρανώσουν τήν ἀντιπαλότητά τους μέ τήν Χριστιανική Πίστη. Ἐδῶ ὅμως οἱ δικοί μας κρατοῦντες, φροντίζουν νά ἐξαλείψουν… τόν ἀναχρονισμό αὐτό μέ τήν ἐπίκληση αὐτῆς τῆς δῆθεν ἐπαναστατικῆς πρωτοπορίας.
Μάλιστα φθάνουν στό σημεῖο νά ἐπικαλοῦνται τεχνικά ζητήματα γιά τήν ἕως τώρα καθυστέρηση πού ἔχει σημειωθεῖ στήν υἱοθέτηση τῆς καύσης τῶν νεκρῶν. Τώρα προφανῶς πού ἔχουν ἀρθεῖ τά τεχνικά αὐτά κωλύματα …. εἶναι καιρός νά ἱδρύσουν τά δημοτικά ἀποτεφρωτήρια.
Αὐτά βουλές κυρίων ἐπιτάσσουν καί στά ἴδια ἀλόγως οἱ δημοτικοί «ταγοί» ὑποτάσσονται. Εἶναι προφανές ὅτι ἡ καύση τῶν νεκρῶν ἀντιτίθεται θεμελιωδῶς στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία μας καί εἶναι ὁλοσχερῶς ξένη πρός τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι φανερό ὅτι ὄχι μόνον δέν ἔχει ἐρωτηθεῖ ἡ θέ ση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἐπιχειρεῖται μέ διαδικασίες κρύφιες καί ψευδεπίγραφες νά μήν ληφθεῖ καθόλου ὑπ’ ὄψιν. Ἐμεῖς δέν ἐπιχειροῦμε νά θεμελιώσουμε Θεολογικῶς τό ἀπαράδεκτο τῆς υἱοθέτησης τῶν Κ.Α.Ν.
Ἁπλά θέλουμε νά ὑποβάλουμε κάποια καίρια ἐρωτήματα.
Ἐρώτησις πρώτη: Στό ἄρθρο 2 τῆς τροπολογίας (γιά τίς νομικές προϋποθέσεις τῆς καύσης) τονίζεται ἐπί λέξει: «Γιά τήν ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν συντάσσεται ληξιαρχική πράξη ἐντός 60 ὡρῶν, ἀπό τόν θάνατο καί ἀφοῦ προηγουμένως προσκομισθοῦν, πέραν τῶν ἀπαιτουμένων κατά τό ἄρθρο 2 τοῦ Ν. 344/1976 «Περί Ληξιαρχικῶν Πράξεων» (ΦΕΚ Α΄ 143) δικαιολογητικῶν καί τά ἑξῆς:
(α) Ἔγγραφη δήλωση ἤ σημείωμα τοῦ θανόντος ὅτι ἐπιθυμοῦσε τήν ἀποτέφρωση τῆς σωροῦ του. Ἄν ὁ θανῶν δέν κατέλιπε τέτοια δήλωση ἤ σημείωμα, ἔγγραφη δήλωση τοῦ/τῆς συζύγου αὐτοῦ ἤ τοῦ/τῆς ἐν ζωῇ συντρόφου τοῦ θανόντος μέ τόν/τήν ὁποῖο/α ὁ τελευταῖος εἶχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης κατά τά προβλεπόμενα κατά τό ἄρθρο 1 τοῦ Ν.3719/2008 «Μεταρρυθμίσεις γιά τήν οἰκογένεια, τό παιδί καί ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α΄ 240) ἤ τέλος τῶν συγγενῶν πρώτου ἤ δευτέρου βαθμοῦ τοῦ θανόντος, μέ βεβαίωση τοῦ γνησίου τῆς ὑπογραφῆς τους».
Καταλάβατε τί σημαίνει τό ἄρθρο αὐτό; Ἐάν ὁ θανῶν δέν ἔχει ἀφήσει γραπτή δήλωση ὅτι ἐπιθυμεῖ τήν ἀποτέφρωση τῆς σωροῦ του, τότε αὐτομάτως ἐπιτρέπεται ἡ ἀποτέφρωση μέ ἁπλή δήλωση τῆς συζύγου (ἤ συντρόφου) του. Τά λοιπά τά περί γνησίου ὑπογραφῆς κ.λ.π. εἶναι σάλτσες καί ἀρτύματα.
Αὐτό εἶναι τό δημοκρατικό τους δῆθεν ἦθος πού διαρκῶς ἐπικαλοῦνται. Μέ ποιό δικαίωμα προσεταιρίζονται στάσεις ζωῆς ἀνθρώπων πού δέν εἶναι ὑπέρ τῆς καύσης, σάν δικές τους; Ἄν δέν εἶναι σκέτος φασισμός αὐτή ἡ ἀπάτη τότε τί εἶναι; Ὅποιος δέν ἔχει ἐκφρασθεῖ ρητά ἐναντίον τῆς διάταξης …εἶναι γιά κάψιμο!!! Μόνον ὅποιος ἔχει κάψει τά τσιπάκια τοῦ μυαλοῦ του μπορεῖ νά υἱοθετεῖ τέτοια διανοητικά ἐκτρώματα. Κυριολεκτικά «λογική» γιά κάψιμο…
Ἐρώτησις Δευτέρα: Στό ἴδιο ἄρθρο τονίζεται ἐπίσης: «(ἀπαιτεῖται) ἔγγραφη πιστοποίηση ἰατροδικαστή, πού βεβαιώνει ὅτι ἡ αἰτία θανάτου δέν χρῄζει περαιτέρω ἰατροδικαστικῆς διερευνήσεως καί ὅτι ἀφαιρέθηκαν ἀπό τό σῶμα τοῦ νεκροῦ τα τυχόν ἀκατάλληλα γιά ἀποτέφρωση ἰατροτεχνικά μέρη..»
Προφανῶς ὁ τροπολογιολόγος ἐνδιαφέρεται νά ἀφαιρεθοῦν οἱ μεταλλικές προσθῆκες ἤ μεταλλικά στοιχεῖα πού ἔχουν ἀντικαταστήσει ὀστᾶ ἤ στοιχεῖα ὀστῶν κατά τίς ὀρθοπεδικές ἐπεμβάσεις. Ἐδῶ ὅμως ὑπεισέρχεται καί κάτι ἄλλο. Ποιά εἶναι τά ἰατροτεχνικά μέρη τά ἀκατάλληλα πρός καύση καί γιατί δέν προσδιορίζονται; Μήπως αὐτά πού διέφυγαν ἤ ξέμειναν ἀπό τήν μεταμοσχευτική μανία κάποιων κύκλων;
Ἐρώτησις τρίτη: Θά ἀποφασισθεῖ ἡ ψήφιση «τέλους καύσης νεκρῶν» το λεγόμενο τέλος ἀποτέφρωσης; Εἶναι γνωστό ὅτι οἱ ἠλεκτρομηχανολογικές ἐγκαταστάσεις τῶν Κ.Α.Ν. τόσο ὡς πρός τήν τοποθέτησή τους, ὅσο καί ὡς πρός τήν λειτουργία καί συντήρησή τους ἔχουν πολύ μεγάλο κόστος ἐπιβάρυνσης. Μποροῦν οἱ Ο.Τ.Α. νά χρηματοδοτήσουν αὐτές τίς δαπανηρές ἐγκαταστάσεις; Ποιός θά πληρώσει τό μάρμαρο; Μήπως ἔχει ἤδη δρομολογηθεῖ τό κανονιστικό πλαίσιο πού ἀφορᾶ τήν προμήθεια καί ἐγκατάσταση τῶν Κ.Α.Ν. στά δημοτικά κοιμητήρια; Ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζομε δέν ἔχει ἀκόμη καταστεῖ στό παραμικρό γνωστή καί ἡ πιό μικρή διαδικασία σχετικά μέ τό ζήτημα αὐτό. Οὔτε τό νομοθετικό πλαίσιο εἶναι
γνωστό τοῦ σχετικοῦ διαγωνισμοῦ, ἀλλά οὔτε καί ἐάν θά ἐπιβαρυνθοῦν οἱ δημότες τοῦ κάθε δήμου καί μέ τά ἔξοδα τῶν Κ.Α.Ν. (προμήθεια καί ἐγκατάσταση καί λειτουργία/συντήρηση). Εἶναι λοιπόν δίκαιο καί λογικό νά ἐπιβαρυνθοῦν μέ τέλη καύσεως οἱ σαφῶς καί ρητῶς ἀντίθετοι στήν καύση τῶν νεκρῶν; Καί ἐάν παραστεῖ ἀνάγκη νά υἱοθετηθεῖ τό λεγόμενο «τέλος καύσεως», γιατί αὐτό νά μήν τό καταβάλλουν οἱ λάτρεις καί θιασῶτες τῆς καύσεως τῶν δικῶν τους σωρῶν μετά τόν θάνατό τους; Μήπως λοιπόν ἐπειδή εἶναι ὀλιγάριθμοι οἱ ..ὀπαδοί τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ὑπάρχει ἡ ὑστερόβουλη σκέψη νά …κατανεμηθεῖ δημοκρατικά το κόστος σέ ὅλους; (ἀκόμη καί στούς συνειδητούς πιστούς Χριστιανούς;)
Ἐρώτησις τετάρτη: Ἐάν μιά δημοτική ἀρχή ἀποφανθεῖ ὅτι τάσσεται κατά τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, τότε ποιά διαδικασία θά προβλέπεται; Θά σύρεται ἡ συγκεκριμένη δημοτική ἀρχή ἀπό τήν πολιτεία ἀπό ἐπίδοξους «καυσολάτρες» σέ διώξεις, ἐπειδή ἀρνεῖται τήν «λογική» καί τήν οὐσία τέτοιων διάτρητων τροπολογιῶν;
Ἐρώτησις πέμπτη: Ἐάν ὁ θανῶν ἔχει δηλώσει ὅτι ἐπιθυμεῖ τήν καύση τῆς σωροῦ του …ἀλλά ἐπιθυμεῖ ὁπωσδήποτε καί ἐξόδιο ἀκολουθία σύμφωνα μέ τό τυπικό τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, δέν δικαιοῦται ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης νά τήν ἀπαγορεύσει, ἀφοῦ προσκρούει ἀπό πάσης πλευρᾶς στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία ἀλλά καί στήν Ὀρθόδοξο Παράδοση;
Ἐρώτησις ἕκτη: Μέ ποιά κριτήρια θά ὁρίζονται τά λεγόμενα «δικαιώματα καί τέλη ἀποτέφρωσης» ἀπό τόν ἑκάστοτε δημοτικό ὀργανισμό πού θά ἀναλάβει τά Κ.Α.Ν.;
Ἐρώτησις ἕβδομη: Γιατί καί γιά τήν ἀποτέφρωση τῶν ὀστῶν τῶν νεκρῶν πού εἶναι ἤδη ἐνταφιασμένοι υἱοθετοῦνται τά προαναφερθέντα κριτήρια, δηλ. αὐτά μέ τίς ὑπεύθυνες δηλώσεις τῶν συγγενικῶν προσώπων; (παράγραφος 2 τοῦ ἄρθρου 3 τῆς τροπολογίας). Δηλ. σέ περίπτωση πού ἕνας ἔχει πεθάνει καί σαφῶς εἶχε ταχθεῖ ἀπό τόν βίο του κατά τῆς καύσης νεκρῶν, ὑπάρχει ἡ δυνατότητα καί ἡ πιθανότητα οἱ ζῶντες συγγενεῖς του νά ζητήσουν τήν καύση τῶν ὀστῶν του. Μποροῦν μέ συνοπτικές διαδικασίες καί ἁπλές ἔγγραφες δηλώσεις νά ὁδηγήσουν τόν θανόντα συγγενῆ τους στά Κ.Α.Ν. Τέτοιος σεβασμός, τέτοιος «πολιτισμός»!
Παρίσταται καίρια ἡ ἀνάγκη νά ἀντιταχθοῦμε πλήρως στήν «λογική», ἀλλά καί στήν οὐσία τῆς τροπολογίας αὐτῆς. Νά τούς φράξουμε τόν δρόμο. Θά ἦταν καλό νά ἀναλάβουμε πρωτοβουλίες διά τῶν ὁποίων θά θωρακίσουμε ἐμπράκτως τήν πίστη μας στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἴσως θά πρέπει νά ὑπογράψουμε ἐν σώματι ὑπεύθυνες δηλώσεις σύμφωνα μέ τίς ὁποῖες διακηρύσσομε σθεναρῶς τήν ἀντίθεσή μας στήν ἐν λόγῳ τροπολογία, ἀλλά καί δέν δίνομε τό δικαίωμα σέ κανέναν νά λάβει τίς σωρούς μας μετά τόν θάνατό μας καί νά πεῖ: KAN ‘τα στάχτη καί μπούρμπερι. Ὄχι! εἶναι οἱ ἐπιδιώξεις τους καί τά κατασκευάσματά τους τῆς πυρκαϊᾶς καί τοῦ χαλασμοῦ.
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ Τεῦχος 144-145
aktines.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου