Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος, ὁ Θεολόγος τῆς καρδιᾶς, ὁ ταπεινός ἐργάτης τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, τό πλατύ χαμόγελο πού σέ ὁδηγοῦσε μέ τρυφερότητα καί ἀγάπη στά χνάρια τοῦ Κυρίου...
Ἄν πῶ ὅτι ἑκατοντάδες παιδιά γαλουχήθηκαν στά Κατηχητικά καί τίς Κατασκηνώσεις ἀπό τόν λίαν ἀγαπητό μας κ. Χρυσικόπουλο, δέν θά εἶναι ὑπερβολή. Ἕνας ἄνθρωπος μέ σπάνια χαρίσματα, ἀλλά κυρίως ἕνας ἄνθρωπος προικισμένος μέ τό χάρισμα τῶν χαρισμάτων, τήν ΑΓΑΠΗ!
Ἤξερε νά ξεπερνάει τίς ἀνθρώπινες μικρότητες καί νά ἀποβλέπει στό βάθος τῶν πραγμάτων. Ὅταν τόν ἄκουγες νά ὁμιλεῖ γιά διάφορα θέματα, ἔμενες ἔκπληκτος ἀπό τό εὗρος τῶν γνώσεών του.
Τόν γνώρισα στά φοιτητικά μου χρόνια γύρω στά 1982. Πηγαίναμε τό Σάββατο τό ἀπόγευμα καί τόν πέρναμε μέ τόν φίλο μου τόν Κώστα ἀπό τό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἁγίου Νικολάου Χαλανδρίου τήν ὥρα πού τελείωνε τό Ἀνώτερο Κατηχητικό. Ἀμέσως μετά ἀκολουθοῦσε στόν Ἄρτο Ζωῆς στόν Παράδεισο Ἀμαρουσίου ἡ Σύναξη Νέων μέ διαφορετικό κάθε φορά ὁμιλητή. Ὁ κ. Τάσος ἦταν ἡ ψυχή τῆς συνάξεως. Φρόντιζε πάντα νά ὑπάρχει ἕνα λιτό κέρασμα. Τόν βοηθούσαμε ν᾽ ἀνάψει τό χειμώνα τήν ξυλόσομπα γιά νά ζεσταθεῖ ὁ χῶρος. Περίμενε νά ἔρθουν οἱ φοιτητές, ὅπως περιμένει ἡ μάνα νά μαζέψει τά παιδιά της τό βράδυ.
Τό καλοκαίρι στήν κατασκήνωση τῆς Ρίζας Ναυπακτίας ἦταν ἡ ἀποκάλυψη. Δινόταν κυριολεκτικά στή διοργάνωσή της. Ἔβαζε βαθιά τό χέρι στήν τσέπη γιά νά καλύψει τίς οἰκονομικές ἐλλείψεις ἑνός τέτοιου τολμηροῦ ἐγχειρήματος. Σίγουρα θά γραφτοῦν πολλά καί ἀπό πολλούς. Ὁ κ. Χρυσικόπουλος ὅπως μέ σεβασμό τόν ἀποκαλούσαμε, δέν ἦταν μιά συνηθισμένη φυσιογνωμία. Ξεπερνοῦσε τά φθηνά κριτήρια τοῦ ἠθικισμοῦ καί τῆς ὑποκρισίας καί ὑπερυψωνόταν στό ὕψος ἑνός πατέρα.
Πολλοί πέρασαν ἀπό τά χέρια του καί τοῦ χρωστοῦν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη. Κληρικοί καί λαϊκοί. Οἰκογενειάρχες, καί ἐπιστήμονες, στελέχη πλέον τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.
Σίγουρα ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος θά μείνει γιά πάντα στή μνήμη μας ὡς ὁ ἀγαθός ἐργάτης τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου. Δέν ἔκρυψε τό δηνάριο πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Χριστός μας στή γῆ, ἀλλά τό πολλαπλασίασε καί οἱ πνευματικοί του κόποι ὡσάν σπόροι πνευματικοί ἐσπάρησαν στή ἀγαθή καί καλή γῆ τῶν παιδιῶν πού τόσο ἀγάπησε.
Δέν ἀπέκτησε σαρκικά τέκνα. Ἀπέκτησε ὅμως πνευματικά τέκνα. Τό παράδειγμά του σίγουρα ἐνέπνευσε πολλούς.
Ἡ παρακαταθήκη του δέν πρέπει νά μείνει ἀναξιοποίητη.
Τό ἔργο του ἀξίζει καί πρέπει νά συνεχιστεῖ γιατί εἶναι ἔργο Χριστοῦ.
Κύριε Χρυσικόπουλε,
Σέ εὐχαριστοῦμε γιά ὅ, τι μᾶς πρόσφερες.
Θά σέ μνημονεύουμε πάντα στίς προσευχές μας.
Θά σέ θυμόμαστε πάντα μέ τίς καλύτερες ἀναμνήσεις.
Εὐχόμαστε ἐκ καρδίας ὁ Κύριος νά σέ κατατάξει μετά τῶν ῾Αγίων του στὄ Παράδεισο...
Ἤξερε νά ξεπερνάει τίς ἀνθρώπινες μικρότητες καί νά ἀποβλέπει στό βάθος τῶν πραγμάτων. Ὅταν τόν ἄκουγες νά ὁμιλεῖ γιά διάφορα θέματα, ἔμενες ἔκπληκτος ἀπό τό εὗρος τῶν γνώσεών του.
Τόν γνώρισα στά φοιτητικά μου χρόνια γύρω στά 1982. Πηγαίναμε τό Σάββατο τό ἀπόγευμα καί τόν πέρναμε μέ τόν φίλο μου τόν Κώστα ἀπό τό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἁγίου Νικολάου Χαλανδρίου τήν ὥρα πού τελείωνε τό Ἀνώτερο Κατηχητικό. Ἀμέσως μετά ἀκολουθοῦσε στόν Ἄρτο Ζωῆς στόν Παράδεισο Ἀμαρουσίου ἡ Σύναξη Νέων μέ διαφορετικό κάθε φορά ὁμιλητή. Ὁ κ. Τάσος ἦταν ἡ ψυχή τῆς συνάξεως. Φρόντιζε πάντα νά ὑπάρχει ἕνα λιτό κέρασμα. Τόν βοηθούσαμε ν᾽ ἀνάψει τό χειμώνα τήν ξυλόσομπα γιά νά ζεσταθεῖ ὁ χῶρος. Περίμενε νά ἔρθουν οἱ φοιτητές, ὅπως περιμένει ἡ μάνα νά μαζέψει τά παιδιά της τό βράδυ.
Τό καλοκαίρι στήν κατασκήνωση τῆς Ρίζας Ναυπακτίας ἦταν ἡ ἀποκάλυψη. Δινόταν κυριολεκτικά στή διοργάνωσή της. Ἔβαζε βαθιά τό χέρι στήν τσέπη γιά νά καλύψει τίς οἰκονομικές ἐλλείψεις ἑνός τέτοιου τολμηροῦ ἐγχειρήματος. Σίγουρα θά γραφτοῦν πολλά καί ἀπό πολλούς. Ὁ κ. Χρυσικόπουλος ὅπως μέ σεβασμό τόν ἀποκαλούσαμε, δέν ἦταν μιά συνηθισμένη φυσιογνωμία. Ξεπερνοῦσε τά φθηνά κριτήρια τοῦ ἠθικισμοῦ καί τῆς ὑποκρισίας καί ὑπερυψωνόταν στό ὕψος ἑνός πατέρα.
Πολλοί πέρασαν ἀπό τά χέρια του καί τοῦ χρωστοῦν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη. Κληρικοί καί λαϊκοί. Οἰκογενειάρχες, καί ἐπιστήμονες, στελέχη πλέον τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας.
Σίγουρα ὁ Ἀναστάσιος Χρυσικόπουλος θά μείνει γιά πάντα στή μνήμη μας ὡς ὁ ἀγαθός ἐργάτης τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου. Δέν ἔκρυψε τό δηνάριο πού τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Χριστός μας στή γῆ, ἀλλά τό πολλαπλασίασε καί οἱ πνευματικοί του κόποι ὡσάν σπόροι πνευματικοί ἐσπάρησαν στή ἀγαθή καί καλή γῆ τῶν παιδιῶν πού τόσο ἀγάπησε.
Δέν ἀπέκτησε σαρκικά τέκνα. Ἀπέκτησε ὅμως πνευματικά τέκνα. Τό παράδειγμά του σίγουρα ἐνέπνευσε πολλούς.
Ἡ παρακαταθήκη του δέν πρέπει νά μείνει ἀναξιοποίητη.
Τό ἔργο του ἀξίζει καί πρέπει νά συνεχιστεῖ γιατί εἶναι ἔργο Χριστοῦ.
Κύριε Χρυσικόπουλε,
Σέ εὐχαριστοῦμε γιά ὅ, τι μᾶς πρόσφερες.
Θά σέ μνημονεύουμε πάντα στίς προσευχές μας.
Θά σέ θυμόμαστε πάντα μέ τίς καλύτερες ἀναμνήσεις.
Εὐχόμαστε ἐκ καρδίας ὁ Κύριος νά σέ κατατάξει μετά τῶν ῾Αγίων του στὄ Παράδεισο...
Ὑ.Γ. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του θά ψαλεῖ τήν Πέμπτη 26/ 02 / 2015 στίς 15.00 στόν Ἱερό Ναό ἁγίου Νικολάου Χαλανδρίου.
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης
Ἁγία Παρασκευή 24 / 02/ 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου