ΜΕΡΕΣ ΤΡΕΛΕΣ (ποίημα σατιρικόν) / π. Σταύρου Τρικαλιώτη

Μέρες τρελές
ἀλλόκοτες
σάν τίς φραγκόκοτες.
Μυαλά σάν τό ξυράφι
πού ἐχάθη
μέσα στό ράφι.
Μυαλά ἀμπαρωμένα
μέ ἐπιχειρήματα
μπαλωμένα φλού
σάν τοῦ παπποῦ
ἀπ᾽τό χωριό
τήν κουρελοῦ.
Τώρα θυμήθηκα τή Φιφή
πού οὔρλιαζε
μές στόν χιονιά
σάν τήν τρελή.
Μά ἡ Φιφή ἦταν σκυλίτσα
τρυφερή
καί μίλαγε πιό λογικά
ἡ καψερή.
Πῶς γρήγορα περνοῦν
τά χρόνια
καί πῶς μπερδεύονται τά ἤθη
μέ τά ψώνια.
Ἀκόμα κ᾽ ἡ γιαγιά μου
ἡ Φωτεινή
ξέρει νά διακρίνει
τά ρεβύθια
ἀπό τἠ ρέγγα
καί δέν μπερδεύει τή μπεσαμέλ
μέ τή μαρέγκα.
Ἐμεῖς ὅμως προσπαθοῦμε
μέ τό ζόρι
νά ταιριάξουμε τόν Σταμάτη
μέ τόν Γρηγόρη.
Μά ὁ Γρηγόρης μπῆκε
γιά νά σταματᾶ
τόν ἐνδεχόμενο τόν σαματᾶ.
Καί ὁ Γρηγόρης
γρήγορα νά ξεκινοῦν
τά τροχοφόρα
νά μήν ἀργοποροῦν.
Ποτέ μου δέν κατάφερα
νά μαγειρεύω
χαλβά ἁρμυρό!
γιατί τό θεωροῦσα
τρομερό.
Ὥσπου ἦρθε ὁ σύγχρονος
τσελεμεντές
ἀπό τό μακρινό τὀ
Μπαγκλαντές
κι ἔφερε συνταγές
μαγειρικῆς
πρωτόγνωρες
σάν τῆς Κικῆς.
Ἠ Κική εἶναι μιά
γεροντοκόρη
λαλίστατη σάν το κοκόρι
πού ἔχει μάθει ἄριστα
τό ποίημα!
Τί κρῖμα...

π. Σταῦρος Τρικαλιώτης
15  / 12 / 2015

http://www.aganargyroi.gr/index.php/2012-11-21-09-39-59/2515-2015-12-15-22-16-08.html