Ο ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΙΠΕ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ. Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΛΕΕΙ ΝΑΙ !

Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ  ΚΑΙ 

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΕΙΟΔΟΤΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ 

ΟΣΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΤΟ ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ, ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΡΑΞΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Το 1936, ο  δικτάτορας Μεταξάς όταν η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα χρεωκοπίας, αρνήθηκε στους δανειστές να αποπληρώσει το χρέος της Ελλάδος,  με το αιτιολογικό ότι δεν μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τους μισθούς και  και συντάξεις των Ελλήνων. 
Σήμερα, ο πολιτικός απατεώνας Παπανδρέου μαζί με τους βουλευτές του,  ρημάζουν τους Έλληνες με  βάρβαρη φορολογία, εξαθλιώνουν την ελληνική κοινωνία, κατάσχουν μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα, για να πληρώσουν τους διεθνείς τοκογλύφους! 
Αν και ο Παπανδρέου είχε μπροστά του το δεδικασμένο που δημιούργησε η στάση Μεταξά, υπογράφει την υποθήκη της δημόσιας περιουσίας της χώρας και την παράδοσή της στους εχθρούς της!
Είναι ή δεν είναι εθνοπροδότης ο Παπαναδρέου;

Το 1936 λοιπόν, το Ελληνικό Κράτος (υπό το  καθεστώς Μεταξά), αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου έσπευσε να συνδράμει την Βελγική Τράπεζα και προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομό του ΟΗΕ).
Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος (η δικτατορική φασιστική κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε
• «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»
(Yearbook of the International Law Commission, 1980, τομ. ΙΙ, μέρος Α., σελ. 25, 26)
Η δική έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους (της φασιστικής κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά), κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:

• «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να...».

 επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους

Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα.
Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής: Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.

ΑΝΤΙ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΣΤΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ                            (ΚΑΙ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ) 

ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ!!!