Καλοκαιρινή μετακόμιση (μικρό διήγημα)
π. Σταύρου Τρικαλιώτη
Ἦταν θαρρῶ ἡμέρα Τρίτη. Ἡ μητέρα ἀπό τήν προηγούμενη μέρα...
συσκεύαζε τό νοικοκυριό μας σέ μπόγους καί χαρτόκουτες. Σέ λίγο τά λιγοστά μας πράγματα εἶχαν φορτωθεῖ σ᾽ ἕνα κάρο.
Ἐμεῖς, τά δύο ἀδέρφια, καθίσαμε μαζί μέ τά πράγματα στήν καρότσα καί ἡ μητέρα στό μπροστινό κάθισμα. Ἦταν τέλη Αὐγούστου. Ἰδανική μέρα γιά μετακόμιση. Σέ λίγη ὥρα ξεφορτώναμε στό καινούργιο μας σπίτι. Ἀποχωριστήκαμε τήν ἡλιόλουστη μονοκατοικία μας, πού τώρα εἶχε περάσει πλέον ἀνεπιστρεπτί στά χέρια τοῦ τοκογλύφου. Μοναδική μας περιουσία οἱ χίλιες δραχμές πού μᾶς ἔδωσε γιά τά πρῶτα μας μικροέξοδα.
Καινούργια γειτονιά, καινούργια ζωή. ῎Επρεπε νά προσαρμοστοῦμε καί προσαρμοστήκαμε. Γιά τά καλά μάλιστα. Ἐμεῖς τά μικρά τότε δέν καταλαβαίναμε καί πολλά πράγματα καί μέναμε περισσότερο στήν ὀμορφιά τοῦ μικροῦ ταξιδιοῦ καί στήν ἀπροσδόκητη περιπέτεια.
Ἡ μητέρα μας ὅμως ἦταν πολύ σκεφτική. Πού καί πού τῆς ξέφευγε κανένα δάκρυ.
Ἐμεῖς τότε, ὅμως, ἤμασταν μικρά καί δέν καταλαβαίναμε καί πολλά πράγματα. Βλέπαμε ἁπλά μιά σημαντική ἀλλαγή στή ζωή μας…
Ἁγία Παρασκευή 20 / 03 / 2016
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου