Σε ηλικία 52 ετών απεβίωσε ο Στέλιος Σκλαβενίτης.
Ένα από τα τέσσερα αδέλφια που βρίσκονται στο «τιμόνι» της ομώνυμης ...
αλυσίδας σούπερ μάρκετ έφυγε απροσδόκητα από πνευμονία στο νοσοκομείο συγκλονίζοντας τους οικείους του και τον επιχειρηματικό κόσμο.
Η αυτοκρατορία που χτίσθηκε βήμα – βήμα
Η Σκλαβενίτης, είναι αμιγώς ελληνική επιχείρηση με παράδοση 130 ετών και με άψογη σχέση με τους εργαζόμενους. Η επιχείρηση λειτουργεί με όρους κερδοφορίας, αρνείται να πωληθεί σε ξένους, κρατά χαμηλούς τόνους, δεν λειτουργεί τις Κυριακές και δεν διαθέτει ιστοσελίδα στο διαδίκτυο. Η οικογένεια Σκλαβενίτη μάλιστα έχει πολλές φορές βοηθήσει τους συντοπίτες της, τους Λευκαδίτες.
Πώς όμως ξεκίνησαν όλα; Ας πάμε πίσω στη Λευκάδα του μεσοπολέμου. Εκεί, ο Γεράσιμος Σκλαβενίτης δημιούργησε μία επιτυχημένη εταιρεία εισαγωγών ξυλείας και εξαγωγών κρασιών. Το 1924 κι ενώ οι επιχειρήσεις συνεχώς πάνε καλύτερα, γεννιέται ο πρώτος γιος, ο Γιάννης. Τρία χρόνια αργότερα ακολουθεί ο δευτερότοκος Σπύρος και λίγο αργότερα ο Νάσος. Νωρίτερα η οικογένεια είχε αποκτήσει τη Θεοδώρα Σκλαβενίτη, η οποία ως γυναίκα μεγαλωμένη σε σαφώς συντηρητικό περιβάλλον δεν ενεργοποιήθηκε στις επιχειρήσεις.
Η καταστροφή
Όμως το 1936 η οικογένεια καταστρέφεται οικονομικά, μετά από ένα ατύχημα σε μεγάλη παρτίδα εμπορευμάτων που προοριζόταν για το εξωτερικό. Μπορεί οι οφειλέτες να είχαν εισπράξει όλα (!) τα χρωστούμενα, τα ήθη όμως της εποχής δεν συγχωρούσαν εύκολα τις αποτυχίες. Έτσι, με την ανάγκη για νέο ξεκίνημα, ο Γεράσιμος Σκλαβενίτης φεύγει για στην Αθήνα. Με τον πόλεμο και την κατοχή η οικογένεια περνά πάρα πολύ δύσκολα και το 1942 πεθαίνουν μέσα στην ανέχεια και οι δύο γονείς. Ο δεκαοχτάχρονος τότε Γιάννης, σε ρόλο προστάτη αναλαμβάνει να συντηρήσει τους πάντες. Για να μπορέσει να ζήσει, κρατά λογιστικά βιβλία σε μία βιοτεχνία οικιακής σκευής, ενώ ο μικρότερος αδελφός του Σπύρος δούλευε σε εργοστάσιο σαπωνοποιίας και στον Ερυθρό Σταυρό ως φύλακας.
Έτσι, το επιχειρηματικό δαιμόνιο των δύο αδελφών, φάνηκε από τα μέσα της δεκαετίας του ’40. Τότε άρχισαν ξεκίνησαν να διαθέτουν προϊόντα, όπως κεχρί, κανναβούρι και είδη πρώτης ανάγκης στην Κεντρική Αγορά Αθηνών. Ο τρίτος αδελφός, ο Νάσος, δεν ασχολήθηκε με το εμπόριο, αλλά επέλεξε να ακολουθήσει καριέρα στρατιωτικού (και αυτός όμως, λίγο μετά την πτώση της Χούντας, μεταπήδησε στην οικογενειακή επιχείρηση).
Σιγά-σιγά τα αδέλφια στρέφονται στο εμπόριο ειδών μπακαλικής και μπαχαρικών μέχρι το 1950, όταν γνωρίζουν τον Μιλτιάδη Παπαδόπουλο, τον άνθρωπο που στη συνέχεια έγινε ο επιχειρηματικός τους συνεργάτης. Μικρασιάτης στην καταγωγή ο Μιλτιάδης Παπαδόπουλος, το 1924 πήγε στην Αθήνα από την Καισαρεία, μαζί με την αδελφή του, ορφανός από γονείς. Δούλευε ως μικροπωλητής ζώντας φτωχικά ως πρόσφυγας στη Νίκαια και στον Ταύρο.
Το 1954 είναι χρονιά σταθμός: οι τρεις φίλοι και συνεργάτες δημιουργούν τη «Σκλαβενίτης & Σία» με έδρα στα Πετράλωνα. Αντικείμενο της εταιρίας, η χονδρική πώληση τροφίμων. Οι δουλειές πηγαίνουν συνεχώς καλά και ιδρύουν μία νέα και πρωτοποριακή παγκοσμίως εταιρία: την ΤΗΛΕΞΥΠ. Ήταν το πρώτο delivery της Ελλάδας και ίσως από τα πρώτα του κόσμου, καθώς εξυπηρετούσε τους πελάτες της κατόπιν τηλεφωνικής τους παραγγελίας.
Ο …«μπακαλόγατος» του Περιστερίου
Η εταιρεία αυτή προσέφερε πολύ χαμηλές τιμές και σύντομα έγινε πολύ γνωστή σε όλη την Αττική. Πλέον, ο δρόμος άνοιξε και για μαγαζιά. Το 1969 ανοίγουν το πρώτο κατάστημα σούπερ μάρκετ στο Περιστέρι (εκεί όπου σήμερα βρίσκονται οι κύριες εγκαταστάσεις τους, στην οδό Κηφισού 80). Είναι οι πρώτοι που αντιλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα την ανάγκη για φθηνές αγορές από τα φτωχότερα στρώματα. Έτσι, επιλέγουν να επεκταθούν σε περιοχές που μέχρι τότε κυριαρχούσε ο… «μπακαλόγατος». Ακολουθεί ο Πειραιάς, το Μοσχάτο και άλλες φτωχές περιοχές, με πληθυσμό όμως που σιγά-σιγά αποκτά αγοραστική δύναμη.
Δέκα χρόνια μετά, το 1979, η αλυσίδα Σκλαβενίτης και η ΤΥΛΕΞΥΠ συγχωνεύονται στην «Ι & Σ. Σκλαβενίτη Α.Ε.Ε.».
Το αχώριστο δίδυμο των αδελφών Γιάννη και Σπύρου Σκλαβενίτη, δυστυχώς το 1993 χωρίστηκε από το θάνατο του πρώτου. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 πέθανε και ο Μιλτιάδης Παπαδόπουλος, ενώ ο Σπύρος έφυγε από τη ζωή το 2006.
Την Κυριακή 1 Απριλίου 2018 άφησε την τελευταία του πνοή ο Στέλιος.
Το έφαγαν το ένα από τα τέσσερα αδέλφια της αντιστεκόμενης στα νεοταξικά σχέδια εταιρείας Σκλαβενίτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έκαναν με απίστευτο θράσος και άνεση, ώστε να το έχουν υπ’όψη τους τα υπόλοιπα αδέλφια εάν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν κλειστά τα καταστήματά τους τις Κυριακές..
και εάν θέλουν να συνεχίσουν να αποσύρουν από τα ράφια τους τουρκικά προϊόντα ως διαμαρτυρία για την αιχμαλωσία των Ελλήνων αξιωματικών.
Οι Κρόνιοι είναι εδώ....
“Αυτοκτονούν” κόσμο που δεν προτίθεται να ενεργήσει αντιεπαγγελματικά, αρρωσταίνουν στο τσάκα τσάκα υγιέστατους ανθρώπους, με χίλιους δυο τρόπους..!!! Ή θα σου ρίξουν κάτι στον ορό του νοσοκομείου, ή θα τσιμπήσεις ένα πολύ επικίνδυνο στέλεχος γρίπης από τα ψεκάσματα και “άλλα αιωρούμενα”…, ή…θα πας από τσίμπημα(!)
Δηλαδή..δηλαδή;;….
Είναι πολύ απλό : Μια ρομποτο-σκνιπούλα σού ρίχνει μια τσιμπιά στο σβέρκο σε ανύποπτη στιγμή, ξύνεις λίγο την περιοχή και μετά από λίγη ώρα το ξεχνάς. Δεν θα το θυμηθείς ούτε όταν ο νανίτης που σου χορηγήθηκε με το τσίμπημα, εισχωρήσει σε επιλεγμένη περιοχή για να αποδιοργανώσει τον ανοσοποιητικό σου μηχανισμό, ή για να εισάγει συντελεστή που θα δημιουργήσει κυτταρική ανωμαλία και καρκίνο κατ’επέκταση, ή θα δημιουργήσει ανεύρυσμα κλπ κλπ....
Οι Κρόνιοι είναι εδώ.
Μην αναρωτιέστε πώς φεύγουν σαν τα κοτόπουλα υγιείς και νέοι άνθρωποι. (Πώς κάθε ημέρα, από τα νέα φυτοφάρμακα, πεθαίνουν κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι μεταξύ 60 και 70 ετών στην Ελλάδα..και όλοι από “καλπάζοντα καρκίνο” (στις 25 ημέρες πεθαίνουν) του ήπατος..!!!!)....
Οποιος πολιτικος η επιχειρηματιας η
στελεχος εταιρειας η η η ....
"Φευγει" απ'την μεση αν δεν συνεργαστει με τους νεοταξιτες..
Διαφορετικα με πολυ απλο, συγχρονο και εξ αποστασεως τροπο χωρις κανενα ιχνος.. αποδημει εις Κυριον...!!!