ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΥ! ΤΟ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΒΟΥΛΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ!!!

ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ; ΠΑΡΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ!!!

Από το ρεπορτάζ της εφημερίδας "ΤΟ ΧΩΝΙ": 

Με το έτσι θέλω ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ το αφορολόγητο για τους ελεύθερους επαγγελματίες! Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που εφάρμοσε αυτήν την ΠΑΡΑΛΟΓΗ και εξοντωτική πρακτική.

Παντού στην Ευρώπη ισχύει το αφορολόγητο όριο. Παντού δέχονται ότι, κάτω από ένα όριο, το εισόδημά σου ίσα που σου επιτρέπει να ζήσεις με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, πληρώνοντας το φαγητό, το ρεύμα, το νοίκι σου.

Π Α Ν Τ Ο Υ, εκτός αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας στην Ελλάδα. Ο Ελληνας ελεύθερος επαγγελματίας υποχρεώνεται να κόψει από το γάλα των παιδιών του, για να πληρώσει την εφορία! Σε ευθεία παράβαση του Συντάγματος, που προστατεύει πρώτα από όλα την αξιοπρεπή διαβίωση...

Αυτή την Κυριακή, Το ΧΩΝΙ δείχνει στους ελεύθερους επαγγελματίες το δρόμο για να αντιδράσουν. Για να επιδιώξουν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους. Και, μάλιστα, χωρίς έξοδα για δικηγόρους και δικαστήρια.

Το αφορολόγητο όριο δεν είναι απλά ένας ακόμα συντελεστής στην πολύπλοκη φορολογική εξίσω­ση του φορολογουμένου. Είναι θε­σμός δεδομένος σε όλη την Ευρώπη και, μάλιστα, με πολύ μεγάλη αξία για το κράτος δικαίου και το σεβασμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.

Δεν μπορεί να φορολογείται το ποσό εκείνο που είναι απαραίτητο για να εξασφαλίσει στο φορολογούμενο την ελάχιστη διαβίωση. Αλλιώς, προ­σβάλλεται η αξιοπρέπεια του ανθρώ­που. Πράγματι. Αν το κράτος ζητά από ένα φορολογούμενο να στερηθεί τροφή, ένδυση, ηλεκτρικό ρεύμα ή ύ­δρευση, προκειμένου να πληρώσει το φόρο που του ζητάει, τότε έχουμε την παραβίαση μιας πολύ σημαντικής υ­ποχρέωσης του κράτους απέναντι στους πολίτες του (ίσως της σημαντι­κότερης όλων): Του σεβασμού της α­ξιοπρέπειας τους.

Αυτά δεν είναι φλυαρίες ενός αντιμνημονιακού ζηλωτή Είναι η άπο­ψη, αφενός, της επιστημονικής επιτροπής του ελληνικού Κοινοβουλίου και, αφετέρου, του Γερμανικού Ομο­σπονδιακού Δικαστηρίου. Το απόσπα­σμα από την έκθεση της επιστημονι­κής επιτροπής της βουλής εγείρει το ερώτημα, γιατί δεν θέλουν οι πολιτι­κοί μας «να γίνουμε Ευρώπη» σε αυ­τό το ζήτημα; Διαβάστε:

«Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν περιλαμβάνουν αφορολόγητο κλιμά­κιο εισοδήματος για καμία κατηγορία εισοδήματος, ενώ ειδικώς για εισόδη­μα από μισθωτές υπηρεσίες μέχρι 42.000 ευρώ, αντί της θέσπισης αφορολόγητου ποσού εισοδήματος, προ­βλέπεται μείωση του βάσει της προτει­νόμενης κλίμακας αναλογούντος φό­ρου, αντιστρόφως ανάλογη του ύψους του εισοδήματος αυτού (άρθρο 16 του Νσχ). Όπως έχει επισημανθεί και στις εκθέσεις της Επιστημονικής Υπηρεσί­ας της Βουλής επί των ν. 4110/2013 και 4024/2011, η κατάργηση του α­φορολόγητου ποσού εισοδήματος η θέσπιση αφορολόγητου ποσού εισοδήματος το οποίο είναι χαμηλότερο α-W& το ελάχιστο όριο διαβίωσης του φορολογουμένου, ενδεχομένως, δεν είναι συμβατή με την αρχή της φορολόγησης βάσει της φοροδοτικής ικα­νότητας, το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την υποχρέωση προ­στασίας της οικογένειας και της παι­δικής ηλικίας.

Συναφώς επισημαίνεται πάγια νομολογία του Γερμανικού Συνταγ­ματικού Δικαστηρίου (βλ BVerfGE 82, 60- 87,153 [169-171] 99, 216 120,125 [155] και 99,246 [261]) η οποία έχει ως εξής: Ο συνταγματι­κώς κατοχυρωμένος σεβασμός της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 1 παρ. 1 GG), σε συνδυασμό με την επίσης συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή του κοινωνικού κράτους (άρθρο 20 παρ. 1 GG). αλλά και με την υποχρέ­ωση προστασίας της οικογένειας και των δικαιωμάτων τον παιδιού (άρ­θρο 6 GG), δεσμεύουν τον κοινό νο­μοθέτη, ως προς το σεβασμό του ε­λάχιστου ορίου διαβίωσης (existenzminimum) (βλ και Tipke/ Lang. Steuerrecht20n εκδ., 2010, σελ260-262, όπου και περαιτέρω βιβλιογραφία). Εν προκειμένω, εφό­σον ο νομοθέτης, στο πλαίσιο του δι­καίου της κοινωνικής πρόνοιας, κα­θόρισε ελάχιστο όριο διαβίωσης, το οποίο το κράτος υποχρεούται να ε­ξασφαλίζει δια της καταβολής παρο­χών κοινωνικής πρόνοιας στους πο­λίτες που δεν διαθέτουν ίδια μέσα, είναι αυτονόητο ότι το ποσό αυτό δεν μπορεί να υπολείπεται του ελά­χιστου ορίου διαβίωσης, το οποίο α­παλλάσσεται του φόρου εισοδήμα­τος. Συνεπώς, το αναγνωρισμένο στο δίκαιο της κοινωνικής πρόνοιας ελάχιστο όριο διαβίωσης συνιστά το ελάχιστο ποσό εισοδήματος που πρέπει να είναι αφορολόγητο (BVerfGE 87.153 [169-171]).

Συναφώς προς τα ανωτέρω ση­μειώνεται ότι κατά τα πλέον πρό­σφατα δημοσιευμένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (Ιούλι­ος 2013, με έτος αναφοράς το έτος 2011) για τις συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα (βλ. http//www. statistics.gr/portaI/page/portal/ ESYE/PAGE-livingcond/content/ LivingConditionsInGreece_0 713. pdj), το κατώφλι κίνδυνου φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 6.591 ευρώ ετησίως ανά άτομο, ενώ για τη χο­ρήγηση του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (άρθρο 20 του ν.2434/1996) τα κριτήρια α­τομικού και οικογενειακού εισοδή­ματος για το έτος 2013 έχουν προσ­διορισθεί σε 9.884,11 ευρώ και 15.380,90 ευρώ, αντιστοίχως (ΚΥΑ 135688/0092/4.102011)».

-