ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΟΥΝ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ!!!

Βρωμιά, μπόχα καὶ δυσωδία!!!
Κι ἀπὸ πίσω κάθε ἀσυδοσία, ποὺ ΠΑΝΤΑ κρύβεται ἐπιμελῶς.
Στὸ κόλπο ΟΛΟΙ!! Μὰ  ΟΛΟΙ!!!!!!!!
Καὶ ἡ βρωμιὰ εἶναι ἐδῶ… Πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθέλληνες τοῦ πλανήτου, ἐδῶ, σὰν τὰ φίδια στοὺς κόρφους μας, τρέφουμε τὰ χείριστ κατακάθια τοῦ πλανήτου…
Ἀπὸ κρατικοὺς ὑπαλλήλους ἔως πολιτιικοὺς καὶ δημοσιογράφους. Κι ἔχωΑΠΟΛΥΤΟΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ αὐτοῦ ποὺ γράφω. 
Ὅπως ἄλλως τὲ ἔχουν κι αὐτοὶ ΟΛΟΙ ἀπόλυτον συνείδησιν αὐτῶν ποὺ πράττουν!!!

Οἱ λεηλατημένες ἀρχαιότητές μας, ἐπὶ Κατοχῆς, εἶναι ἕνα θέμα ποὺ κάποιοι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ νὰ ἀνοίξῃ, διότι εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν φάει, ἔχουν πιεῖ κι ἔχουν …χωνέψει πρὸ πολλοῦ, τὰ ὅσα πληρώθηκε ἡ σιωπή τους!!! (Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὶς γερμανικὲς ἀποζημιώσεις, καὶ γιὰ τὸ κατοχικὸ δάνειον, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν φάκελλο τῆς Κύπρου, ὅπως ἐπίσης καὶ γιὰ ΟΛΕΣ τὶς σημερινὲς λεηλασίες… Σιωπή… σιωπή… Σιωπή… Κοινῶς, στάκτη στὰ δικά μας μάτια, γιὰ νὰ γλεντοκοποῦν εἰς βάρος μας πάντα, τὰ σαπρόφυτα καὶ τὰ ὑπανθρωπίδια!!!)

Κομματιάζουν τὸν Παρθενώνα γιὰ νὰ τὸν …προστατεύσουν!!!

• Διὀτι δὲν γίνεται ἰδιῶτες νὰ κατέχουν καλλίτερα ἀπὸ δημοσίους φορεῖς τὰ ὅσα οἱ Γερμανοὶ λεηλάτησαν.
• Διότι δὲν γίνεται νὰ συντάσσονται λίστες, ἀπὸ ἰδιῶτες πάντα, ἀλλὰ τὸ ἐπίσημο κράτος νὰ …σφυρίζῃ ἀδιάφορα, «ἀγνοῶντας» ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΩΣ αὐτὰ ποὺ ΠΡΩΤΟ ΑΥΤΟ ὄφειλε νὰ γνωρίζῃ!!!
• Διότι ὅταν συμβαίνῃ κάτι τέτοιο τότε ΒΕΒΑΙΩΜΕΝΑ, τὸ ἐπίσημο κράτος ΚΑΤΙ ΚΡΥΒΕΙ ποὺ δὲν θέλει νὰ τὸ μάθουμε ἐμεῖς.
• Διότι ἐὰν πράγματι ἀπασχολοῦσε τὸ κράτος ὁ ἐπαναπατρισμὸς τῶν λεηλατηθέντων, θὰ εἶχε πρὸ πολλοῦ κινήση τοὺς σχετικοὺς μηχανισμούς.
• Διότι τὸ νὰ ἔρχεται τὸ κράτος τώρα, μετὰ ἀπὸ ἑβδομήντα χρόνια, καὶ νὰ ψιθυρίζῃ κάτι ἀκαταλαβίστικα, ἀποδεικνύει τὴν ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΤΟΥ καὶ τὴν ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του στὸ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ!!!
• Διότι ὅλοι αὐτοί, ποὺ συνειδητῶς σιωποῦν, δὲν τὸ κάνουν διότι δὲν γνωρίζουν,ἀλλὰ διότι ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ νὰ γνωρίζουμε.
• Διότι τὰ θύματα τῶν ναζὶ δὲν ἦσαν μόνον Ἑβραῖοι, ποὺ ἀκόμη καὶ σήμερα λαμβάνουν ἀποζημιώσεις.
• Διότι ὅλοι κάτι ἔλαβαν, ἔναντι τῶν ζημιῶν τους, ἀπὸ τοὺς ναζί, κι ἐμεῖς ΜΟΝΟΝ πληρώσαμε!!!
• Διότι τὸ ἔγκλημα εἶναι διαρκὲςς καὶ κατ’  ἐξακολούθησιν καὶ δὲν παραγράφεται, ὅσο κι ἐὰν κάτι τέτοιο πιστεύουν κι ἐπιθυμοῦν κάποιοι.
• Διότι ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν ΛΕΚΑΚΗΔΕΣ, ἀκόμη θὰ κοιμόμασταν τὸν ὕπνο τῆς ἀφασίας καὶ τῆς ἀγνοίας μας…
• Διότι οἱ ἀρχαιότητες, τὰ κατοχικὰ δάνεια καὶ οἱ ἀποζημιώσεις στὰ θύματα τῆς γερμανικῆς κατοχῆς εἶναι θέμα ΕΘΝΙΚΗΣ σημασίας κι ὄχι λογιστικὸ …κλείσιμο ταμείων.
• Διότι ἡ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ποὺ πραγματοποίησαν στὴν χώρα μας, ἰδίως τὸν χειμώνα τοῦ 1941-1942 εἶναι ΚΟΙΝΟΝ ἔργον τῶν Γερμανῶν καὶ τῶν «ΣΥΜΜΑΧΩΝ» μας, ἐφ΄ ὅσον οἱ πρῶτοι ἀπέσυραν τὰ τρόφιμα ἀπὸ τὴν ἀγορά, πρὸς δικήν τους ἐπισίτισιν, οἱ δεύτεροι βούλιαζαν τὰ πλοῖα ποὺ ἔφερναν στὸν Πειραιᾶ τρόφιμα γιὰ νὰ μᾶς …ἐξωθήσουν σὲ …«ἐπανάστασιν». (Τοῦ κ@λου τὰ ἐννιάμερα ἐὰν ξέρετε!!! 300.000 ἄνθρωποι πέθαναν ἀπὸ πείνα καὶ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα δὲν τὸ ἀναφέρει κάποιος… Χέστηκαν!!!)

Κι ἐὰν τώρα ἀρχίζουν νὰ ψελλίζουν πὼς …τάχα μου ὑπάρχουν καὶ μερικὲς ἀρχαιότητες, ἀλλὰ δὲν εἶναι πολλές… Λίγες… Πολὺ λίγες… 
…Δὲν εἶναι πολλὲς οἱ λεηλατημένες ἀρχαίοτητες, κι ὄχι ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ, ὄχι διότι τοὺς ξημέρωσε συνείδησις ἀλλὰ γιατὶ κάποιοι ἐπίμονοι, ῥομαντικοί, ἄοκνοι, ὅπως ὁ Γιῶργος Λεκάκης, τοὺς ξεμπροστιάζουν καθημερινῶς, γελοιοποιῶντας τους καὶ καταγγέλοντάς τους.

72 χρόνια μετὰ «θυμηθήκαμε» τὴν λεηλασία.

Κι ὅσο γιὰ τὶς ἀρχαιότητες, καθὼς καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ χρέη ποὺ μᾶς ὀφείλουν, καλὸ εἶναι νὰ ἐρευνοῦμε ΜΟΝΟΙ μας καὶ νὰ μὴν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς διαφόρους παπαγάλους νὰ μᾶς …ἐνημερώσουν.
Διότι, ὅπως γιὰ τὰ πάντα, ἔτσι καὶ γιὰ αὐτές, δὲν μᾶς …έρώτησαν γιὰ νὰ τὶς πάρουν, αὐτές, ποὺ πῆραν. Μὰ τὶς πῆραν… Καὶ κανένα κράτος, κανεὶς ὀργανισμός του, κανένας πολιτικός, κανένας ἀρχαιολόγος, κανένας δημόσιος ὑπάλληλος, κανένας …«ὑπεύθυνος» δὲν μερίμνησε γιὰ τὸν ἐπαναπατρισμό τους…
Καὶ γιὰ νὰ ξεκινήσουν διαδικασίες …συζητήσεων, νὰ τὸ …σκεφθοῦν, νὰ τὸ …ξανασκεφθοῦν,  νὰ τὸ …ἐρευνήσουν, νὰ τὸ …ἐπεξεργαστοῦν, νὰ τὸ …ζυγίσουν, γιὰ τὶς ἐκατὸ πάντα, ποὺ «ἀνεκάλυψαν» πὼς ἀπουσιάζουν,  ἔπρεπε νὰ περάσουν ἑβδομήντα χρόνια…
Κι ἐπεὶ δὴ δὲν ἐνδιαφέρονται νὰ καταπιαστοῦν μὲ τὶς ὑπόλοιπες, ἀλλὰ ΜΟΝΟΝ γιὰ αὐτὲς τὶς ἐκατό, ποὺ τώρα …«ἀνεκάλυψαν», θὰ συσταθοῦν ἐπιτροπὲς ἐπὶ ἐπιτροπῶν, θὰ δημιουργηθοῦν καὶ μερικὲς ΜΚΟ συμβουλευτικές, θὰ ἀκολουθήσουν καὶ κάποιες ἐξεταστικὲς ἐπὶ ἐξεταστικῶν, γιὰ νὰ καταλήξουμε τελικῶς, ἐὰν καταλήξουμε, νὰ μᾶς ἐπιστραφοῦν ἀπὸ τὰ τρία τὸ …μακρύτερον!!!
Ἔτσι δούλευε κι ἔτσι δουλεύει τὸ σύστημά τους, ποὺ τρέφει κοράκια, ἐκτρέφει γυμνοσιάλιαγκες καὶ δοξάζει σκουλήκια.

Τώρα λοιπόν τί;
Τώρα θυμήθηκαν τίς …ἀπουσίες; 
Ὄχι… δὲν θυμήθηκαν κάτι… Ἁπλῶς δέχονται πιέσεις… Καὶ γιὰ νὰ μειώσουν τὶς πιέσεις εἶπαν νὰ καταπιαστοῦν καὶ μὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ποὺ ἔως ἐχθὲς …ἀγνοοῦσαν!!!
Χμμμ… Δῆλα δή, μετὰ ἀπὸ τόσην φασαρία ποὺ γίνεται, θυμήθηκαν πὼς κάτι λείπει…

Κι ἐπεὶ δὴ κάτι λείπει, γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλήσουν τοὺς …χρηματοδότες τους,ἐπιλέγουν τὰ πλέον …φθηνά, μικρά, ἀσήμαντα κομμάτια τῶν λεηλατηθέντων ἀρχαιότητων μας, πρὸ κειμένου νὰ παραμείνῃ καὶ ἡ πίττα ὁλόκληρη καὶ ὁ σκύλος τους χορτάτος. 
Πᾶρτε ἐσεῖς Ἕλληνες κάτι …σκουπίδια, γιὰ νὰ παραμείνουν τὰ μουσεῖα τῶν Γερμανῶν, τῶν Γάλλων, τῶν Βρεταννῶν, τῶν Ἀμερικανῶν, τῶν Ῥώσσων γεμάτα…
Ναί, ἀλλὰ ἡ μανδᾶμ Μέρκελ ἀξίωσε νὰ ἐπιστραφῇ ὅποια ἀρχαιότητα ἐλήφθη ὡς λάφυρον πολέμου ἀπὸ τοὺς Σοβιετικούς!!! Καὶ ἡ μανδᾶμ Μέρκελ τὸ θεωρεῖ νόμιμον καὶ ἠθικὸν κάτι τέτοιο… Κι ἄς εἶναι ἡ Γερμανία ὁ μεγάλος ἡττημένος τοῦ προηγουμένου πολέμου. Κι ἄς κρατήθηκαν ὡς λάφυρα τὰ συγκεκριμένα ἀντικείμενα. Κι ἄς εἶναι ἡ Ῥωσσία ἕνας ἀπὸ τοὺς τότε νικητές….

…«γερμανική» ἀρχαιότης, ποὺ ἐλεηλατήθη ἀπὸ τοὺς Σοβιετικούς!!!

Νά ἐπιστραφοῦν τά λάφυρα τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στήν Γερμανία;

Ἐμεῖς; Τί; 
Καί λεηλατημένοι, καί γενοκτονημένοι καί νικητές ἀλλὰ καί στήν …ἀπ΄  ἔξω; 
Σὰν δὲν ντρέπεστε σιχαμερὰ ὑπανθρωπίδια… (Τὸ «σὰν δὲν ντρέπεστε» ἀφορᾶ στοὺς ἑλληνοφώνους… Οἱ ἄλλοι ὅλοι τὴν δουλειά τους κάνουν!!!)

Ἄς δοῦμε ὅμως τὸ πῶς ξεκίνησαν πολὺ ὡραῖα νὰ μᾶς …«σερβίρουν»  τὰ περὶ ἐπαναπατρισμοῦ τῶν ΕΚΑΤΟ μόλις ἀρχαιοτήτων ΜΑΣ ποὺ ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ οἱ ΟΥΝΟΙ!!!
Εἴπαμε, γιὰ νὰ μὴν παίρνουμε καὶ πολὺ πολὺ θάῤῥος…
Τὰ ἐπισήμως λεηλατηθέντα ἀντικείμενα  δὲν πρόκειται νὰ ξεπερνοῦν σὲ ἀριθμὸ τὰ …ἐκατό…
Κι ἁπλῶς ὅλη αὐτὴ ἡ παράστασις ἀποδεικνύει τὸν ἰσχυρισμό μου. 
Ἀπὸ τὶς (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) 8500 καταγεγραμμένες ἀρχαιότητες τοῦ 1946, ποὺ ἀναφέρει ὁ Γιῶργος Λεκάκης, μὲ ΕΠΙΣΗΜΟ κατάλογο, ποὺ ἔχει κατατεθεῖ σὲ βιβλία καὶ στοὺς σχετικοὺς ἀν-ἀρμοδίους φορεῖς, καὶ οἱ ὁποῖες ἀγνοοῦνται, ξεκίνησε ἡ προπαγάνδα τῆς γνωστῆς παραπληροφορήσεως, μέσῳ τῆς καθεστωτικῆς καὶ ἀπολύτως ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗΣ «Καθημερινῆς».

 Διάβασα το άρθρο της κα Κακαουνάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για τα κλεμμένα αρχαία της Κατοχής.
Και έστειλα την εξής απάντηση:

«Με αγνοήσατε πλήρως.
Έχω γράψει τρία βιβλία για όλα αυτά. Και άπειρα άρθρα. Και έχω κάνει δεκάδες ομιλίες και διαλέξεις για το θέμα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Και έβγαλα πρώτος την έκθεση, που τα υπουργεία την είχαν και την έκρυβαν επιμελώς τόσα χρόνια!

Η έρευνα που απεφάσιαν, όπως λένε, να κάνουν, υποχρεώθηκαν να την κάνουν, απ’ όλη αυτήν την εργασία μου, κατόπιν αποφάσεως του υπουργού, ο οποίος πιέστηκε από την δραστηριότητά μου.
Και το ξέρει η υπεύθυνη που συνεντευξιάζεται στο ρεπορτάζ σας.

Επίσης, σας επισημαίνω, ότι είστε και ανακριβείς, αφού τα κλεμμένα αντικείμενα δεν είναι περίπου 100, όπως αναφέρει η κα Χούλια στο ρεπορτάζ σας, αλλά… 8.500 είναι μόνο τα αναφερόμενα στην Έκθεση του 1946!!! 
Οι «κάποιοι άσχετοι» που αναφέρει αναιδώς η κα Χούλια, είναι δημοσιογράφοι, ιστορικοί, βουλευτές…

Θεωρώ ότι συμπεριφερθήκατε και αντισυναδελφικά, λοιπόν. 
Παρακαλώ όπως επανορθώσετε άμεσα. 
Δεδομένου ότι έχετε – αντιδημοκρατικότατα! – απενεργοποiημένα τα σχόλια κάτω από την ηλεκτρονική δημοσίευση του άρθρου… 
Για όλα αυτά που σας αναφέρω, έχω γραπτά στοιχεία με ημερομηνίες… 
Αλλιώς επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου…»

Γεὠργιος Λεκάκης

Στα ίχνη των κλεμμένων της Κατοχής

Στις 30 Μαρτίου του 2013, ο Ρόναλντ Ομπερμάιερ, μηχανικός στο επάγγελμα, πήγε στο ταχυδρομείο της μικρής γερμανικής πόλης Ρίμσινγκ όπου ζει, κρατώντας ένα δέμα, που ύστερα από πολλή σκέψη είχε αποφασίσει να αποχωριστεί. Το προηγούμενο βράδυ είχε αμπαλάρει το περιεχόμενό του με μεγάλη προσοχή: 73 αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται από τα ελληνιστικά χρόνια μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ. ― αγαλματίδια, λυχνάρια, γυάλινα αγγεία και νομίσματα. Μια ζωή θυμόταν τα αρχαία αυτά στην κεντρική βιτρίνα του σαλονιού του σπιτιού του και τον πατέρα του να τα περιεργάζεται και να του αφηγείται τη συναρπαστική τους ιστορία.

«Μεγάλωσα με αυτά, αλλά μια ημέρα είπα στον εαυτό μου ότι ήρθε η ώρα. Πρέπει τα αρχαία να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν». Ο παραλήπτης του δέματος ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω, εκεί όπου είχε ζήσει ο πατέρας του Ομπερμάιερ ως πολεμικός ανταποκριτής του γερμανικού ναυτικού πριν από επτά δεκαετίες, το 1942, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το νησί.

Στο χειρόγραφο γράμμα που έστειλε ο Ομπερμάιερ στο μουσείο και δημοσιεύει για πρώτη φορά η «Κ», εξιστορεί όσα θυμάται από τις διηγήσεις του πατέρα του για την «ιστορία των αρχαιοτήτων», όπως το τιτλοφορεί: «Ως τοπικό αρχηγείο (οι Γερμανοί) κατέλαβαν ένα κτίριο που χρησίμευε ως μουσείο. Τα εκθέματα που βρίσκονταν εκεί τα πέταξαν από το παράθυρο. Ο πατέρας μου μάζεψε μερικά κομμάτια και κέρματα από αυτά και τα έφερε στη Γερμανία. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, το 1996, έχω εγώ αυτά τα εκθέματα και θα ήθελα πολύ να τα επιστρέψω σε ένα μουσείο στην Κω».

Η λεηλασία του μικρού αυτού μουσείου το ’41 από τους Γερμανούς και η παράνομη φυγάδευση εκείνων των αρχαίων αντικειμένων είναι μια από τις εκατοντάδες ιστορίες της Κατοχής που θα έμεναν για πάντα άγνωστες αν δεν αποφάσιζε ο ίδιος ο Ομπερμπάιερ να επιστρέψει τα κλεμμένα αρχαία.

Η μόνη γραπτή πηγή που έχουμε σήμερα για τις απώλειες σε αρχαία αντικείμενα στην περίοδο της Κατοχής είναι το «ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατών κατοχής», ένας τόμος 165 σελίδων του 1946, γεμάτος ιστορίες κλοπών παράνομων ανασκαφών και ζημιών σε ολόκληρη την Ελλάδα και από τις τρεις δυνάμεις κατοχής, γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής. «Το έργον δεν είναι πλήρες», όπως σημειώνει στον πρόλογο ο τότε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων του 1946, με εντολή του οποίου οι μεγαλύτεροι αρχαιολόγοι της εποχής έκαναν αυτή την καταγραφή. Με την Ελλάδα στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου άλλωστε, κάθε ημέρα έφταναν νέα δεδομένα, ενώ για πολλές πόλεις δεν υπάρχει καν καταγραφή γιατί το αρχαιολογικό προσωπικό ήταν «ελλιπέστατον».

Τη λίστα αυτή αποφάσισε να επικαιροποιήσει η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του υπουργείου Πολιτισμού.

Μια ομάδα έξι αρχαιολόγων και ιστορικών πήρε πέρυσι την πρωτοβουλία να καταγράψει από την αρχή όσα αρχαία αγνοούνται και όσα έχουν επαναπατριστεί μετά τη λήξη του πολέμου. «Η λίστα του ’46 ήταν η αφετηρία, αλλά πλέον είχαμε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε αρχεία των Γερμανών, που μόλις την τελευταία δεκαετία είναι προσβάσιμα και δίνουν πλήθος πληροφοριών για όσα έγιναν εκείνα τα χρόνια, αλλά και πολλές άλλες πηγές», εξηγεί η κ. Σουζάνα Χούλια, επικεφαλής της Διεύθυνσης.

Πλέον, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Πολιτισμού πρόκειται να αναζητήσει πάνω από 100 αρχαία αντικείμενα μέσω της Interpol. «Είναι βέβαιο ότι πάρα πολλά αρχαία που απομακρύνθηκαν την περίοδο της Κατοχής ακόμα αγνοούνται. Μπορεί να μην έχουμε ακριβή συνολικό αριθμό, αλλά πολλά από αυτά τα έχουμε τεκμηριώσει επαρκώς και τώρα πρέπει να εντοπιστούν», εξηγεί η κ. Χούλια.

Ηδη έχει ξεκινήσει η έρευνα σε ιστοσελίδες μεγάλων μουσείων, όπου περιλαμβάνονται αρχαία με την ένδειξη «αντικείμενα με άγνωστη προέλευση από την περίοδο του πολέμου». Προτεραιότητα είναι αρχαία των οποίων η ταυτότητα αλλά και η ιστορία κλοπής θεωρείται πλέον τεκμηριωμένη. Ανάμεσά τους βρίσκονται δύο πήλινα γυναικεία ειδώλια, τα οποία είχαν αφαιρέσει δύο Ιταλοί υπολοχαγοί από σπίτι ντόπιου στη Σίφνο, όπου φυλάσσονταν και άλλα πολύτιμα ευρήματα από ανασκαφές που είχαν γίνει το 1935 στο νησί. Ακόμη, μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες από τη συλλογή Καστελίου Κισσάμου, που είχαν αφαιρεθεί το 1943 από τους Γερμανούς, αλλά και ένα γυναικείο άγαλμα ύψους 0, 70 μ. περίπου, το οποίο, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, είχε ζητήσει και είχε λάβει από τον νομάρχη ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής Λαρίσης όταν μπήκε πρώτος στην πόλη.

Οποιο από αυτά τα αντικείμενα εντοπιστεί, θα μπει στη λίστα των -26 μέχρι σήμερα- επιτυχημένων υποθέσεων επαναπατρισμού αρχαίων από την περίοδο της Kατοχής, εκ των οποίων οι πρώτες έγιναν το καλοκαίρι του 1948.

Ο Σπύρος Μαρινάτος έκανε το πρώτο ταξίδι

Στις 18 Μαΐου του 1948, ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος έμπαινε στο αεροπλάνο για Ρώμη με έναν και μοναδικό σκοπό: να εντοπίσει και να φέρει πίσω τα κλεμμένα αρχαία της Kατοχής με εντολή του υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας που είχε κάνει και την πρώτη καταγραφή.

Ως καθηγητής αρχαιολογίας «που μιλούσε τρεις ξένες γλώσσες, πολυταξιδεμένος, με σπουδές στο Βερολίνο και εθνικόφρων, είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που τον καθιστούσαν τον εθνικό αρχαιολόγο εκείνης της εποχής», εξηγεί η κ. Ελένη Ματζουράνη, καθηγήτρια Ιστορίας, που μαζί με την κόρη του Μαρινάτου, Ναννώ, επιμελήθηκαν πρόσφατη έκδοση για τη ζωή του και επεξεργάστηκαν, μαζί με ομάδα ιστορικών, ανέκδοτες ιστορίες και αρχειακό υλικό από το άγνωστο μέχρι σήμερα εκείνο ταξίδι.

Στη βαλίτσα του ο Μαρινάτος είχε μεταφρασμένη την περίφημη λίστα του 1946 με τις καταγεγραμμένες κλοπές, αρκετά χρήματα -σε δολάρια- και το ελεύθερο να αποφασίσει πέρα από τη Ρώμη, το Βερολίνο και το Γκρατς, που ήταν οι προγραμματισμένοι σταθμοί, πού αλλού θα χρειαζόταν να ταξιδέψει, οδηγούμενος από την έρευνά του. Το σημαντικότερο όμως εφόδιο που διέθετε ήταν η καμπαρντινέ στολή του ταγματάρχη που φορούσε μαζί με τον ανάλογο βαθμό που είχε πάρει με συνοπτικές διαδικασίες από το Α΄ Σώμα Στρατού έναν μήνα νωρίτερα: θα αποδεικνύονταν απαραίτητα για να μπορέσει να συνδιαλλαγεί με τις συμμαχικές δυνάμεις για τον εντοπισμό και τον επαναπατρισμό των αρχαιοτήτων.

«Αντισυνταγματάρχης έπρεπε να είχα γίνει» φέρεται να είχε παραπονεθεί σε έναν καλό του φίλο αρχαιολόγο, όταν τον συνόδευσε στο αεροδρόμιο λίγο προτού πετάξει για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού του, την Ρώμη. Φαίνεται ότι ο Μαρινάτος ανησυχούσε για το αν ο βαθμός του θα του έδινε το κύρος που χρειαζόταν για να τον πάρουν σοβαρά. Ηδη προτού ξεκινήσει, οι συμμαχικές δυνάμεις στο Βερολίνο είχαν αρχίσει να του δημιουργούν δυσκολίες και να φέρνουν αντιρρήσεις στο επικείμενο ταξίδι του. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από ένα γράμμα που είχε στείλει στην γυναίκα του και αναφέρεται σε επιστολή που είχαν στείλει οι ρωσσικές δυνάμεις κατοχής του Βερολίνου. Ο Μαρινάτος γράφει ότι ένας Ρώσσος συνταγματάρχης «ισχυρίζεται ότι τα στοιχεία μας είναι ανεπαρκή για να αποδώσουν κάποιο άγαλμα. Διότι, λέγει, δεν φέρει όνομα. Εσκέφθην να το βαπτίσω εγώ Μακεδονία και να ζητήσω την άμεση αποκατάστασίν του».

Στο ταξίδι, που διήρκεσε 75 ημέρες, συνάντησε πολλές ανάλογες δυσκολίες, όπως ότι δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στο πολλά υποσχόμενο για την αποστολή του Βερολίνο, καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις κατοχής της πόλης δεν του το επέτρεψαν, προβάλλοντας δικαιολογίες και γραφειοκρατικά εμπόδια, ενώ στους άλλους δύο σταθμούς -όπως γράφει ο ίδιος ο Μαρινάτος στην αναφορά του- τόσο οι στρατιωτικοί όσο και κάποιοι αρχαιολόγοι τον αντιμετώπιζαν με απροθυμία ή ακόμα και δυσπιστία.

Ο Μαρινάτος περιόδευσε σε μουσεία και πανεπιστήμια ψάχνοντας τα αρχαία της λίστας και χάρη σε παλιές του γνωριμίες από τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα μπόρεσε να βρει κάποια άκρη και βέβαια πολλά από τα κλεμμένα.

Στη Ρώμη στόχος του ήταν να εντοπίσει και να επιστρέψει στην Ελλάδα δεκάδες αρχαία που είχαν φύγει από τη Ρόδο, το 1940, για να συμπεριληφθούν σε μια μεγάλη έκθεση αρχαιοτήτων, που είχε γίνει στη Νάπολη. Μεταξύ των αρχαιοτήτων αυτών και η Αφροδίτη της Ρόδου, η οποία έφτασε με το υπερωκεάνιο «Νέα Ελλάς» έξι μήνες αργότερα, γιατί ο Μαρινάτος και ο Ελληνας πρόξενος της Νάπολης είχαν αποφασίσει ότι ήταν παρακινδυνευμένο να ταξιδέψει ασυνόδευτη με ξένο μέσο.

Δεύτερος σταθμός του ταξιδιού ήταν το Γκρατς, όπου έφτασε τον Ιούλιο του 1948. Η μικρή πόλη της Αυστρίας δεν έχει επιλεγεί τυχαία ― ήταν η πόλη απ’ όπου καταγόταν ο διάσημος Αυστριακός στρατηγός Ρίνγκελ και ο οποίος το 1941 είχε κάνει στρατηγείο του τη βίλα Αριάδνη στην Κνωσσό, αφαιρώντας από τις συλλογές τόσο της Κνωσσού όσο και της Γόρτυνας πλήθος αρχαιοτήτων, τα οποία στην συνέχεια απέστειλε στην πατρίδα του.

Όταν ο Μαρινάτος φτάνει εκεί, απογοητευμένος από την άρνηση των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής του Βερολίνου να τον δεχτούν, βιώνει μια ακόμη απογοήτευση: μαθαίνει ότι ο στρατηγός Ρίνγκελ έχει εγκαταλείψει την πόλη καθώς τον αναζητούσαν για να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, ενώ η έπαυλή του είχε λεηλατηθεί από τις ρωσσικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν πάρει μαζί και όλα τα αρχαία.

Ο Μαρινάτος όμως δεν το έβαλε κάτω. Ερευνώντας έμαθε ότι κάποια από τα κλοπιμαία της Κνωσσού είχαν γίνει δωρεά από τον Ρίνγκελ στο κρατικό Πανεπιστήμιο της πόλης και έτσι κατάφερε να τα εντοπίσει. Αφού τα μελέτησε, τα πακέταρε και έτσι τρία μεγάλα κιβώτια έφτασαν τότε στην Ελλάδα. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 1948, ταξίδεψε ξανά μαζί με τις αρχαιότητες, αυτήν τη φορά, για να τις παραδόσει ο ίδιος στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσσού.

Επιχείρηση απόκρυψης από τους Γερμανούς

Λίγο μετά το ταξίδι του 1948, στην Ιταλία και την Αυστρία, ο Μαρινάτος αναλαμβάνει γενικός διευθυντής Αρχαιοτήτων. Πέρα από τους επαναπατρισμούς, υπάρχει και το τιτάνιο έργο της αναδιοργάνωσης των μουσείων όλης της χώρας που κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχαν μείνει κλειστά και τα αρχαία τους κρυμμένα για να προστατευτούν τόσο από τους βομβαρδισμούς όσο και από τις λεηλασίες των κατακτητών.

Με χρήματα από το σχέδιο Μάρσαλ προσλαμβάνεται κόσμος γι’ αυτό ακριβώς το έργο ― ανάμεσα σε αυτούς και η νεαρή τότε αρχαιολόγος Εβη Τουλούπα, η οποία πιάνει πρώτη ημέρα δουλειά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τον χειμώνα του 1950.

«Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος γιατί τα χρόνια των σπουδών μας τα μουσεία ήταν κλειστά και οι γνώσεις μας ήταν θεωρητικές. Ανυπομονούσα να κρατήσω στα χέρια μου τα αρχαία», θυμάται σήμερα η ενενηντάχρονη κ.Τουλούπα. Η ομάδα της κατευθύνεται στα ημιυπόγεια του μουσείου όπου είχαν φυλαχτεί σε κουτιά τα αγγεία και οι ταναγραίες. Οι ετικέτες με τους αριθμούς είχαν φθαρεί από την υγρασία και η ταύτισή τους ήταν εξαιρετικά δύσκολη δουλειά.

«Τα αγγεία ήταν τυλιγμένα μέσα σε μπαμπάκια και χαρτιά που με έκπληξη βρίσκαμε καμιά φορά ματωμένα. “Είναι από τα ποντίκια”, έλεγε ο Σταύρος, ο βοηθός μου». Η ίδια ήταν ενθουσιασμένη, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. Ο πατέρας του βοηθού της Σταύρου Κασανδρή ήταν ένας παλιός αρχιτεχνίτης που είχε συμμετάσχει ενεργά στην επιχείρηση απόκρυψης των αγαλμάτων στα υπόγεια που ανοίχτηκαν κάτω από τις αίθουσες του μουσείου. Εναν χρόνο αργότερα είχε πεθάνει από ασιτία.

Η επιχείρηση απόκρυψης, στην οποία είχε λάβει μέρος ο πατέρας Κασανδρής, είχε ξεκινήσει επίσημα στις 11 Νοεμβρίου του 1940. Εκείνη την ημέρα οι διευθύνσεις όλων των μουσείων είχαν παραλάβει αναλυτικές οδηγίες φύλαξης για να προστατευτούν τα αρχαία. Ετσι και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μια επίλεκτη ομάδα αρχαιολόγων, τεχνιτών και εθελοντών ξεκινούσε ένα έργο που διήρκεσε έξι ολόκληρους μήνες. «Πολύ πρωί, προτού δύσει η Σελήνη, συγκεντρώνονταν στο μουσείο όσοι είχαν αναλάβει την εργασία τούτη. Νύχτα έφευγαν το βράδυ για να πάνε στα σπίτια τους», γράφει χαρακτηριστικά η Σέμνη Καρούζου, μέλος της επιτροπής απόκρυψης και ασφάλισης των εκθεμάτων.

«Η φύλαξη των γλυπτών γινόταν ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία του καθενός. Δεν ήξεραν πόσο χρόνο είχαν στη διάθεσή τους και ήταν εκατοντάδες γλυπτά», εξηγεί ο Κώστας Πασχαλίδης, επιμελητής Αρχαιοτήτων, που έχει μελετήσει έγγραφα και αρχεία του μουσείου στο οποίο δουλεύει. Τα αγγεία και τα μικρότερα αγάλματα μπήκαν σε κούτες και κρύφτηκαν στα υπόγεια, τα χρυσά κοσμήματα μεταφέρθηκαν σε θησαυροφυλάκια των τραπεζών, ενώ για τα μεγαλύτερα αγάλματα έσκαψαν ορύγματα. Μαρμάρινα αγάλματα, όπως ο τρίμετρος Κούρος του Σουνίου, θάφτηκαν ξανά κάτω από το χώμα.

Την ίδια στιγμή, παρόμοιες επιχειρήσεις απόκρυψης πραγματοποιούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα: σε σπήλαια, όπως στην Ακρόπολη, σε αρχαίους τάφους, όπως στους Δελφούς, στον κήπο του μουσείου της Θεσσαλονίκης, όπου και εκεί είχαν ορύγματα για να κρυφτούν τα μαρμάρινα αγάλματα της συλλογής, ή στα Ιωάννινα, όπου οι εργαζόμενοι του μουσείου σφράγισαν σε κρύπτη κάτω από τον μιναρέ του τζαμιού την πολύτιμη συλλογή με χάλκινα αντικείμενα. Κάποια αγάλματα μεταφέρθηκαν χιλιόμετρα μακριά για να προστατευτούν, όπως ο ηνίοχος των Δελφών που φιλοξενήθηκε στις κρυψώνες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας. Τα ευρετήρια όλων των θησαυρών των μουσείων ασφαλίστηκαν σε θυρίδες της Τραπέζης της Ελλάδος.

Ετσι, όταν από τις πρώτες ημέρες τους στην Ελλάδα, τον Απρίλιο του 1941, οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν να επισκέπτονται τα μουσεία, έβρισκαν το ένα μετά το άλλο κλειστά ή άδεια. Καθ’ όλη την διάρκεια της Κατοχής, η γερμανική στρατιωτική υπηρεσία για την προστασία της τέχνης ασκούσε έντονες πιέσεις για την επαναλειτουργία τους. Μοναδική περίπτωση που η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε το επίμονο αίτημα ήταν η περίπτωση του αρχαιολογικού μουσείου του Κεραμεικού, με την αιτιολογία ότι είχε ανεγερθεί με γερμανική δωρεά. Αποτέλεσμα ήταν σε ξενάγηση Γερμανών αξιωματούχων, στις 9 Νοεμβρίου του 1941, να κλαπεί μελανόμορφος πίνακας με παράσταση νεκρού, η οποία μέχρι και σήμερα αγνοείται…

 καθημερινή

Κῦττα κάτι ξεφτίλες… Μὰ ἐν τελῶς ξεφτίλες…
Φροντίζουν φυσικὰ νὰ «ἐπικαλύπτουν τὴν δημοσίευσίν τους μὲ …«ἐπιστημονικά» δεδομένα, μὲ «ἀποδείξεις» ἀληθοφανεῖς καὶ μὲ «βαρύτητα λόγου» ἀπὸ …«γνῶστες».
Γνῶστες ποίου θέματος; Ἔ; Καί τελικῶς γιά ποιόν δουλεύουν ὅλοι αὐτοί;

Ἀλήθεια; Τήν Ἀργεντινή τήν γνωρίζουν;
Τό τί συνέβη ἐκεῖ πράγματι τό ἔμαθαν; Τό ὅ,τι πλέον τῶν 30.000 νεκρῶν δημοσιογράφων καί λοιπῶν καραγκιόζηδων ἐσφαγιάσθησαν τό ἔχουν πληροφορηθεῖ;
Ἤ πιστεύουν πώς ἡ …«βασιλεία» τους θά εἶναι αἰωνία;

Φιλονόη

Υ.Γ. Εἶναι ἤ ἠλίθιοι ἤ πράκτορες. Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, ΕΝΑΣ μόνον Γερμανός, ἄσχετος, ὄχι ὀργανωμένος, φυγάδευσε 73 ἀντικείμενα, τότε τί συνέβη μέ ὅλους τούς ὑπολοίπους, πού καί συνειδητῶς καί ἐπισταμένως καί μεθοδικῶς ἅρπαξαν ὅσα περισσότερα μποροῦσαν; Αὐτόν τόν ἁπλό, παιδικὸ κυριολεκτικῶς, συλλογισμό, μπορεῖ κάποιος ἀπό αὐτούς ὅλους τούς …«εἰδικούς» νά τόν κάνῃ; Ἐπιτροπὲς ὅμως ξέρουν νὰ φτιάχνουν… Λεφτὰ ὑπάρχουν… γιὰ τοὺς …«δικούς τους». Ἔργο ὅμως ΠΟΤΕ!!!

Κάποιοι, τότε, δούλεψαν πολὺ συνειδητῶς, γιὰ νὰ προστατεύσουν τὴν κληρονομιά μας.
Καὶ κάποιοι ἄλλοι, σήμερα, δουλεύουν πολὺ συνειδητῶς, γιὰ νὰ τὴν ἐξαφανίσουν…
Ἀγνοοῦν, ἤ προσποιοῦνται πὼς ἀγνοοῦν, τὸ ὅτι αὐτὴ ἡ κληρονομιὰ ἀνήκει σὲ ΟΛΗΝ τὴν ἀνθρωπότητα, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀναδιεχθῇ, νὰ ἀποδόσῃ καὶ νὰ μπορέσῃ νὰ ἐπιτελέσῃ τὸ ἔργον, γιὰ τὸ ὁποῖον δημιουργήθηκε, ΠΡΕΠΕΙ νὰ παραμένῃ ΜΟΝΟΝ στὸν τόπο ποὺ τὴν γένησε!!!

filonoi.gr, Το διαβάσαμε από το:thesecretrealtruth.blogspot.com