Εκεί που πήγε ο Κώστας, δεν περιμένει από μας να τον φωνάζουμε ΑΘΑΝΑΤΟ. Είναι ΑΘΑΝΑΤΟΣ. Αλλά κι εμείς δεν περιμένουμε τη συγγνώμη των Τούρκων που τον έφαγαν με μπαμπεσιά. Γιατί αυτή η συγγνώμη μας ατιμάζει.
Τα χέρια του Ηλιακη, τα χέρια των δεκάδων Ηλιακηδων και των συντρόφων τους που χρόνια τώρα κοκκινοβαφουν το Αιγαίο, ήταν δεμένα.
Δεν τα έδεσαν οι αντίπαλοι, γιατί αυτοί δεν είχαν τα κότσια ούτε καν να τα πλησιάσουν.
Τα έδεσαν οι «δικοί». Τα δεσαν οι ηγέτες μας. Αυτοί μπόρεσαν να τα δέσουν, γιατί οι Ηλιακηδες τους τα προσέφεραν. Τους τα εμπιστεύτηκαν. Τους είπαν «πάρτε τα χέρια μας κι αυτό που ξερουμε να κανουμε καλα, βαλτε από διπλα τη θεληση και την αποφασιστικοτητα σας, τα σχεδια και την ανοθευτη εθνικα διπλωματια σας, και παμε μαζι να κανουμε αυτό που ορκιστηκαμε και οι δυο. Να κραταμε γαλανο το Αιγαιο μας, να κραταμε γαλανη την Ελλαδα»
Αυτό ειπαν οι Ηλιακηδες…
Κι αυτοι, οι «προικισμενοι», οι γεννημενοι με το χαρισμα να είναι ηγετες, τα πηραν τα χερια των Ηλιακηδων και τα δεσαν. Τα χερια που δεν τολμησαν ν αγγιξουν οι αντιπαλοι, τα δεσανε οι φιλοι. Οι πολιτικες των φιλων… Οι επιλογες των φιλων… και δη των ηγετων.
Κι ετσι το Αιγαιο κοκκινιζει καθημερινα. Μαζι του κοκκινιζει και η Ελλαδα. Από το αιμα των Ηλιακηδων κοκκινιζουν και τα δυο.
Μονο τα προσωπα εκεινων που θα πρεπε να κοκκινιζουν από ντροπη δε λενε να κοκκινισουν. Παραμενουν πιο κιτρινα κι απ το θανατο κι εχουν το βλεμμα στραμμενο χαμηλα, γιατι δεν εχουν τη δυναμη να κοιταξουν αυτό το λαο στα ματια.
Γιατι αναζητησαν το ευκολο καταφυγιο πισω από τη λογικη του «ο σκοπος αγιαζει τα μεσα».
Οι Ηλιακηδες όμως δεν αγιασαν γιατι καποιοι τους αντιμετωπισαν ως «μεσα» και μαλιστα αναλλωσιμα αφου πρωτα φροντισαν να ξεχασουν εντελως το σκοπο.
Οι Ηλιακηδες αγιασαν γιατι αγαπησαν την Ελλαδα με την καρδια τους και με το αιμα τους.
Γιατι αν και ειχαν τα χερια δεμενα δε λουφαξαν.
Γιατι τιμησαν την ψυχη τους, τον τοπο που τους γεννησε, και μ ένα μαγικο τροπο τιμησαν κι ολους εμας.
Μηπως θα πρεπει καποια στιγμη κυριοι…
Αυτος ο λαος το ονομα του οποιου ορκιστηκατε να υπηρετειτε…
Αυτος ο λαος που φορολογειται βαναυσα, που καταληστευεται καθημερινα, που ειχε την ατυχια να καταδυναστευεται ποικιλοτροπα από ένα κρατος που ξερει να του φερεται (αυτου του λαου) σαν τον Κρονο που τρωει τα παιδια του…
- Μηπως θα πρεπει τελικα αυτος ο λαος καποια στιγμη να μαθει πως χανονται κάθε φορα οι Ηλιακηδες?
Τα χέρια του Ηλιακη, τα χέρια των δεκάδων Ηλιακηδων και των συντρόφων τους που χρόνια τώρα κοκκινοβαφουν το Αιγαίο, ήταν δεμένα.
Δεν τα έδεσαν οι αντίπαλοι, γιατί αυτοί δεν είχαν τα κότσια ούτε καν να τα πλησιάσουν.
Τα έδεσαν οι «δικοί». Τα δεσαν οι ηγέτες μας. Αυτοί μπόρεσαν να τα δέσουν, γιατί οι Ηλιακηδες τους τα προσέφεραν. Τους τα εμπιστεύτηκαν. Τους είπαν «πάρτε τα χέρια μας κι αυτό που ξερουμε να κανουμε καλα, βαλτε από διπλα τη θεληση και την αποφασιστικοτητα σας, τα σχεδια και την ανοθευτη εθνικα διπλωματια σας, και παμε μαζι να κανουμε αυτό που ορκιστηκαμε και οι δυο. Να κραταμε γαλανο το Αιγαιο μας, να κραταμε γαλανη την Ελλαδα»
Αυτό ειπαν οι Ηλιακηδες…
Κι αυτοι, οι «προικισμενοι», οι γεννημενοι με το χαρισμα να είναι ηγετες, τα πηραν τα χερια των Ηλιακηδων και τα δεσαν. Τα χερια που δεν τολμησαν ν αγγιξουν οι αντιπαλοι, τα δεσανε οι φιλοι. Οι πολιτικες των φιλων… Οι επιλογες των φιλων… και δη των ηγετων.
Κι ετσι το Αιγαιο κοκκινιζει καθημερινα. Μαζι του κοκκινιζει και η Ελλαδα. Από το αιμα των Ηλιακηδων κοκκινιζουν και τα δυο.
Μονο τα προσωπα εκεινων που θα πρεπε να κοκκινιζουν από ντροπη δε λενε να κοκκινισουν. Παραμενουν πιο κιτρινα κι απ το θανατο κι εχουν το βλεμμα στραμμενο χαμηλα, γιατι δεν εχουν τη δυναμη να κοιταξουν αυτό το λαο στα ματια.
Γιατι αναζητησαν το ευκολο καταφυγιο πισω από τη λογικη του «ο σκοπος αγιαζει τα μεσα».
Οι Ηλιακηδες όμως δεν αγιασαν γιατι καποιοι τους αντιμετωπισαν ως «μεσα» και μαλιστα αναλλωσιμα αφου πρωτα φροντισαν να ξεχασουν εντελως το σκοπο.
Οι Ηλιακηδες αγιασαν γιατι αγαπησαν την Ελλαδα με την καρδια τους και με το αιμα τους.
Γιατι αν και ειχαν τα χερια δεμενα δε λουφαξαν.
Γιατι τιμησαν την ψυχη τους, τον τοπο που τους γεννησε, και μ ένα μαγικο τροπο τιμησαν κι ολους εμας.
Μηπως θα πρεπει καποια στιγμη κυριοι…
Αυτος ο λαος το ονομα του οποιου ορκιστηκατε να υπηρετειτε…
Αυτος ο λαος που φορολογειται βαναυσα, που καταληστευεται καθημερινα, που ειχε την ατυχια να καταδυναστευεται ποικιλοτροπα από ένα κρατος που ξερει να του φερεται (αυτου του λαου) σαν τον Κρονο που τρωει τα παιδια του…
- Μηπως θα πρεπει τελικα αυτος ο λαος καποια στιγμη να μαθει πως χανονται κάθε φορα οι Ηλιακηδες?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ακριβως ειδε ο Αιγυπτιος πιλοτος κατά τη διαρκεια της πτησης του?
- Μηπως θα πρεπει να μαθει τι ειδε το πληρωμα του εμπορικου καραβιου που ποτε δεν εφτασε στον Πειραια?
- Μηπως θα πρέπει καποια στιγμη σ αυτά τα δεκαδες «μηπως» ν απαντησετε αμεσα, υπευθυνα και κυριως …αληθινα?
Αυτό το λαο, στο ονομα του οποιου και για λογαριασμο του οποιου υποτιθεται ότι αποφασιζετε και σχεδιαζετε τους χειρισμους σας, τον ρωτησατε ποτε αν τους επικροτει αυτους τους χειρισμους εκεινες τις κρισιμες στιγμες που σας θελει περισσοτερο …«παντελονατους»?
Αυτό το αιμα που χυνεται κάθε φορα, ποιος σας ειπε πως εχετε το δικαιωμα αντι να το αξιοποιειτε για να κανετε ένα βημα μπροστα, αντι να φωτιζετε τις συνθηκες του χαμου του με την αληθεια, να το «νερωνετε» χυνοντας πανω απ αυτο δακρυα υποκριτικα και κροκοδειλια?
- Ποιος σας ειπε κυριοι πως όταν ο ψαρας μαλαγρωνει το νερο, φευγουν από διπλα του τα πεινασμενα ψαρια?
- Με ποιο δικαιωμα κυριοι, και στ ονομα ποιας συλλογιστικης μπορειτε να μαλαγρωνετε τα νερα του Αιγαιου με Ιμια… με Ηλιακηδες…. και τα νερα της ιστοριας με Μακεδονιες και Θρακες… με διαρκεις υπαναχωρησεις… και μ ένα ιδιοτυπο κρυφτο με την αληθεια, που κανει τα πεινασμενα κητη της αντιπερα οχθης να στηνουν πανηγυρι και να τσιμπολογουν φιλετακια μες την απλοχερη μαλαγρα σας?
- Από πού προκυπτει κυριοι πως η υπευθυνη και συνετη διπλωματια είναι ταυτισμενη με προσκυνημενες πρακτικες και χειρισμους διαρκους και αταλαντευτης …υπαναχωρησης?
- Ποια διπλωματια κυριοι δεν κριθηκε εκ του αποτελεσματος το αν και κατά ποσον υπηρξε πετυχημενη σ αυτή τη ζωη? Τσακωστε από τα μαλλια τη διπλωματια σας και τους χειρισμους σας με το ένα χερι. Τσακωστε με το άλλο το κουστουμι που ακουει στο ονομα «επιτυχια» και προσπαθειστε να δειτε ποσο ταιριαστο είναι σ αυτους τους χειρισμους σας. Το αποτελεσμα θα απογοητευε τον καθενα. Πως είναι δυνατον εσας να σας ικανοποιει?
Αυτος ο λαος κυριοι επιμενει να παραμενει και να αισθανεται Ελληνικος. Παραμενιε ελληνικος όχι μοναχα τις λιγοστες μερες της προεκλογικης περιοδου που τον αποκαλειτε ετσι απ τα καλοστολισμενα και πλανα μπαλκονια σας. Γι αυτό κι αυτος ο λαος κυριοι, όταν βλεπει καποιους να επιμενουν να του απελληνοποιησουν το φιλοτιμο, τοτε ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ…
Όταν αυτος ο λαος κυριοι βλεπει καποιους να επιμενουν να του αποχρωματιζουν την ιστορια, τη γλωσσα και την παραδοση, τοτε ΑΓΑΝΑΚΤΕΙ…
Αυτος ο λαος κυριοι, όταν βλεπει καποιους να παραδιδουν την πρωτευουσα του, τη γη του, τις γειτονιες και τα σοκακια που περπατουσε αμεριμνος, ερωτευμενος, χαμογελαστος, στο συγχρονο εφευρημα των πολυπολιτισμικων συμμοριων που ασυδοτουν και τσαμπουκαλευονται, τοτε αυτος ο λαος ΘΥΜΩΝΕΙ…
Γιατι αυτό τον λαο κυριοι, δεν θα τον πεισετε ποτε πως ο πολιτικος καθωσπρεπεισμος, και η πολυπολιτισμικολαγνεια, νομιμοποιουν τη γκετοποιηση της γειτονιας και της ζωης του της ιδιας.
Γιατι σε τελευταια αναλυση κυριοι, αυτος ο λαος αρνειται να πιστεψει, αρνειται να δεχτει, πως η φιλολογια για τον δηθεν σοβασμο των δικαιωματων του «καρυδιου της κάθε καρυδιας», που θελει δικαιωματα χωρις υποχρεωσεις, που απαιτει σεβασμο χωρις να ξερει να σεβεται, ταυτιζεται με την αφαιμαξη των δικων του δικαιωματων ακομα και των στοιχειωδων. Κι όταν αυτος ο λαος δεν μπορει πια να περασει την Αριστοτελους, τη Μενανδρου, τη Σωκρατους και δεκαδες άλλες συνοικιες της Αθηνας / της Ελλαδας ετσι όπως τις καταντησαν τα στομφωδη πολυπολιτισμικα και λοιπα σας παραλληρηματα, τοτε αυτος ο λαος ΑΓΡΙΕΥΕΙ…
ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ…
Οι Ηλιακηδες, οι Γιαλοψοι και τοσοι αλλοι δεν επεσαν για την Ελλαδα που εσεις οικοδομειτε. Για μια τετοια Ελλαδα, εσεις μπορει να αισθανεστε περηφανοι, αλλα οι ηρωες μας – ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΗΡΩΕΣ – δεν εχουν κανενα λογο να είναι περηφανοι για το αιμα που εδωσαν, για τις γυναικες, τις μανναδες, τα παιδια που αφησαν πισω τους. Αυτοι δε θυσιαστηκαν για μια τετοια Ελλαδα …κυριοι.
Οι ψυχες αυτων των ηρωων δε θα αναπαυτουν κυριοι, οσο υπαρχουν καποιοι «κυριοι» που ανοιγουν διαπλατα τις πορτες επειδη εμαθαν απλα να συμβιβαζονται και να παραχωρουν.
Δεν θα ησυχασουν οσο καποιοι αλλοι «κυριοι» ανοιγουν κερκοπορτες με τις πολιτικες αλλα και με την ανοχη τους.
Κι αν γι αυτό το δημιουργημα σας αισθανεστε περηφανοι κυριοι, τοτε καντε το εξης απλο. Βιντεοσκοπείστε - οι ίδιοι προσωπικά – αν έχετε το θάρρος να κυκλοφορήσετε στην Αθήνα που εσεις δημιουργησατε τη βραδυνη ζωη της στις γειτονιες της, βιντεοσκοπειστε τη δραση των φιλοσκοπιανων στα χωρια και τις πολεις της Μακεδονιας, τη δραση των κουμπαρων και μη στη Θρακη, και καντε μια επισκεψη στη μαναδες των Ηλιακηδων. Κοιταχτε αυτές τις μανες στα ματια και μην κοιτατε τα κορδονια σας, δειχτε τους και το βιντεοσκοπημενο υλικο, και πειτε σ αυτές τις μανες αν τολματε «Μανουλα, αυτά κανουμε εμεις σεβομενοι το αιμα του παιδιου σου. Και γι αυτά ειμαστε περηφανοι όπως θα ηταν κι αυτος».
Καντε το αν τολματε. Καντε το αν αντεχετε το δακρυ αυτης της μανουλας που θα σας πνιξει σαν οργισμενο ποταμι.
Καντε το περηφανοι εκπροσωποι του λαου μας στο ελληνικο κοινοβουλιο, αν αισθανεστε περηφανοι πραγματικα.
Κυριοι…
Ε… κυριοι..!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Από το On Alert, δανειστήκαμε και δημοσιεύουμε τα ημερολόγια του ΕΘΚΕΠΙΧ. Καταγράφουν λεπτό προς λεπτό ότι συνέβη εκείνο το τραγικό μεσημέρι της 26ης Μαίου 2006 στην περιοχή μεταξύ Καρπάθου-Κρήτης. Πως ενοπίστηκε ο Τούρκος πιλότος που σκότωσε τον Κ.Ηλιάκη ,πως αρνήθηκε την ελληνική βοήθεια από ελικόπτερο Super Puma τραβώντας ακόμη και πιστόλι εναντίον των πιλότων μας και τελικά πως αποφασίσαμε να τον παραδώσουμε!
Σ΄ αυτή τη σελίδα περιγράφονται οι πρώτες ενέργειες που έγιναν,ώστε η ελληνική στρατιωτική μηχανή να τεθεί σε ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο. Το ελικόπτερο Super Puma, έχει ήδη διαταχθεί να απογειωθεί και το πετρελαιοφόρο πλοίο CENTURY έχει ενημερώσει ότι πλέει προς τη περιοχή όπου έχει εντοπιστεί ο Τούρκος πιλότος Ιμπραήμ Χάλι.
Το δεξαμενόπλοιο μαζεύει από τη θάλσσα τον Τούρκο,ο οποίος έχει εντοπιστεί από το ελικόπτερό μας ,αλλά αρνείται την βοήθειά του.
Η ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο κι έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Τούρκο χειριστή. Παρά το σοκ της εγκατάλειψης ο Χάλι είναι σκληρός. Εκτελώντας προφανώς τις εντολές των ανωτέρων του αρνείται πεισματικά να μπει στο ελικόπτερο. Ξέρει ότι έχει προκαλέσει το θάνατο ενός Έλληνα πιλότου κι αυτό μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες. Όταν πιέζεται από τους Έλληνες,τραβάει πιστόλι και απειλεί! Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο και η ένταση,όχι μόνο στο κατάστρωμα του δεξαμενόπλοιου ,αλλά και στον αέρα είναι τεταμένη. Εκείνη τη στιγμή στον αέρα βρίσκονται 120 μαχητικά αεροσκάφη,ελληνικά και τουρκικά,όλα πάνοπλα! Ήδη έχει φθάσει και τουρκικό ελικόπτερο για να πάρει τον Τούρκο.
Η ώρα είναι 14.29. Η εντολή που φθάνει από το ΕΘΚΕΠΙΧ είναι μεν σαφής αλλά προκαλεί απορίες:
“Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά.Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα”.
Η ουσία του θέματος είναι ότι οι Τούρκοι που εκείνη την ημέρα προσπαθούσαν να εντοπίσουν και να φωτογραφίσουν τις θέσεις των συστημάτων S-300, κατόρθωσαν ασκώντας στρατιωτική πίεση στην Ελλάδα να επιβάλουν τις θέσεις τους. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Τούρκος που έπεσε στο Αιγαίο παραδίνονταν μ΄ αυτό το τρόπο στους συμπατριώτες του. Αφού πρώτα είχε σκοτώσει έναν Έλληνα χειριστή.
Σ΄ αυτή τη σελίδα περιγράφονται οι πρώτες ενέργειες που έγιναν,ώστε η ελληνική στρατιωτική μηχανή να τεθεί σε ετοιμότητα για παν ενδεχόμενο. Το ελικόπτερο Super Puma, έχει ήδη διαταχθεί να απογειωθεί και το πετρελαιοφόρο πλοίο CENTURY έχει ενημερώσει ότι πλέει προς τη περιοχή όπου έχει εντοπιστεί ο Τούρκος πιλότος Ιμπραήμ Χάλι.
Το δεξαμενόπλοιο μαζεύει από τη θάλσσα τον Τούρκο,ο οποίος έχει εντοπιστεί από το ελικόπτερό μας ,αλλά αρνείται την βοήθειά του.
Η ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο κι έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Τούρκο χειριστή. Παρά το σοκ της εγκατάλειψης ο Χάλι είναι σκληρός. Εκτελώντας προφανώς τις εντολές των ανωτέρων του αρνείται πεισματικά να μπει στο ελικόπτερο. Ξέρει ότι έχει προκαλέσει το θάνατο ενός Έλληνα πιλότου κι αυτό μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες. Όταν πιέζεται από τους Έλληνες,τραβάει πιστόλι και απειλεί! Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο και η ένταση,όχι μόνο στο κατάστρωμα του δεξαμενόπλοιου ,αλλά και στον αέρα είναι τεταμένη. Εκείνη τη στιγμή στον αέρα βρίσκονται 120 μαχητικά αεροσκάφη,ελληνικά και τουρκικά,όλα πάνοπλα! Ήδη έχει φθάσει και τουρκικό ελικόπτερο για να πάρει τον Τούρκο.
Η ώρα είναι 14.29. Η εντολή που φθάνει από το ΕΘΚΕΠΙΧ είναι μεν σαφής αλλά προκαλεί απορίες:
“Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά.Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα”.
Η ουσία του θέματος είναι ότι οι Τούρκοι που εκείνη την ημέρα προσπαθούσαν να εντοπίσουν και να φωτογραφίσουν τις θέσεις των συστημάτων S-300, κατόρθωσαν ασκώντας στρατιωτική πίεση στην Ελλάδα να επιβάλουν τις θέσεις τους. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Τούρκος που έπεσε στο Αιγαίο παραδίνονταν μ΄ αυτό το τρόπο στους συμπατριώτες του. Αφού πρώτα είχε σκοτώσει έναν Έλληνα χειριστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου