Δηλώσεις του σε εκπομπή του ΣΚΑΪ αναφορικά με τη μεταμόσχευση οργάνων σώματος! Προσέξτε με ποια αιρετική διδασκαλία ωθεί τον κόσμο σε αντιχριστιανικές πράξεις!!!
Μητροπολίτης: «Αντί να ασχολούμαστε με τη λεπτομέρεια ποια είναι η στιγμή που βγαίνει η ψυχή κλπ. να βγει μια τέτοια αγάπη που θα το σκεπάσει αυτό. Θέλουν να ζήσουν και άλλοι συνάνθρωποι μου από εμένα. Μου δίνει χαρά αυτό το πράγμα, είναι τόσο ωραίο. Μπροστά να ασχοληθώ με την ακρίβεια του τέλους μου εγώ, τα θυσιάζω όλα αυτά και αυτό που προσφέρω είναι η αγάπη μου. Δηλαδή την επιθυμία μου να ζήσουν άλλοι άνθρωποι από εμένα. Δεν μπορεί να μην είναι χριστιανικό, αν δεν είναι χριστιανικό αυτό, τότε τι είναι;».
Προσέξτε τι επικίνδυνα και αιρετικά, κατά της Ορθδοξίας επιχειρήματα επιστρατεύει ο Μητροπολίτης! Είναι λεπτομέρεια για τον Μητροπολίτη ο διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα! Ωθεί ή δεν ωθεί στην αυτοκτονία και στην προσβολή της ίδιας της έννοιας της ζωής;
Μετά τα όσα απίστευτα και υβριστικά για τον χριστιανισμό, εκστόμισε ο Μητροπολίτης Μεσογείας & Λαυρεωτικής, ο ιατρός Κυπριανός Χριστοδουλίδης του υπέβαλλε ορισμένα ερωτήματα: "Ποιο είναι αυτό που βγαίνει, πώς βγαίνει, πότε βγαίνει; Και ακόμη, το σκέπαστρο της αγάπης, που σκεπάζει αυτό που βγαίνει, τι είδους σκέπαστρο είναι; Μας προστατεύει ή μας πλακώνει;".
Και ο ίδιος ο κ. Χριστοδουλίδης συμπληρώνει: Υποκριτικά προσκομίζει σαν δικαιολογία, "να μην ασχολούμαστε με τη λεπτομέρεια, με το πότε βγαίνει η ψυχή κλπ.". Λεπτομέρεια είναι γι΄ αυτόν το ομοούσιο, λεπτομέρεια το εκ δυο φύσεων, λεπτομέρεια το χριστοτόκος, λεπτομέρεια και το φιλιόκβε. Αυτά όλα και πολλά συναφή, τα θεωρεί λεπτομέρειες ο Μητροπολίτης, ουδέποτε όμως θα τολμούσε να θεωρήσει λεπτομέρεια τη στιγμή-στίγμα της χρονολογικής καινοτομίας, με την οποία μας έκαναν ακριβείς, ως προς τη στιγμή του χρόνου, αλλά θρησκευτικά ή εκκλησιαστικά ανακριβείς, ασυνεπέστατοι, άπιστοι, γιατί δε όχι εικονικά ένθεοι και πρακτικά σιωνιστές, δηλαδή, αιρετικοί και άθεοι".
Τόσο δε αντιχριστιανικά & υποκριτικά είναι τα όσα λέγει ο Μητροπολίτης Νικόλαος, ώστε από τη μια μεριά ως πατέρας της Εκκλησίας καταδικάζει τις εκτρώσεις, διότι προφανώς τον ενδιαφέρει η στιγμή της "άκρας συλλήψεως", αλλά την ίδια ώρα περιφρονεί τη διάσπαση της ψυχοσωματικής οντότητας, που λέγεται και είναι "Άνθρωπος"!!!
Θού Κύριε!!!
Φίλε και αγαπητέ κύριε Βραχιολίδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την αναδημοσίευση. Οι σημερινοί μας πατέρες-ποιμένες της Εκκλησίας δεν ασχολούνται με όσα γράφουν οι άγνωστοι και οι ασήμαντοι, οι οποίοι, επί πλέον, δεν διαθέτουν τα εξ αντικειμένου επιστημονικά δικαιολογητικά προς το θεολογείν. Κάτι που ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι έχω.
Τη γνώμη μου γράφω για ιατρικά ζητήματα, τα οποία καλώς ή κακώς άπτονται σοβαρών θεμάτων, που αφορούν στην πίστη μας. Με τα εφόδια που μου παρείχε η συχνή, συνεχής και μακρά, παρουσία μου στα εκκλησιαστικά δρώμενα της ενορίας μου και αφ΄ ετέρου, η επί σειρά ετών άσκηση της ιατρικής ειδικότητας στην Παθολογία, συνεχίζω, ευκαιρίας δοθείσης, να γράφω περί αυτών.
Τόσο η θεολογική επιστήμη, όσο και η επιστήμη της ιατρικής, εδώ και πολλά χρόνια έχουν πάρει άλλες κατευθύνσεις, εντελώς ανατρεπτικές από εκείνες που έδιναν άλλα χρόνια. Οι επενδύσεις στον τομέα της υγείας έγινε σημαντικός οικονομικός παράγων.
Φαίνεται πως τα χρόνια μόνο μούχλα, σκουριά και αράχνες αφήνουν πίσω τους. Άλλο τίποτα δεν υπάρχει.
Ααα !!! μπορεί να το ξέχασα. Ναι ξέχασα την οπισθοδρόμηση σε ολοκληρωτικά, φασιστικά και ναζιστικά πρότυπα. Η αναβίωση και αναζωωγόνηση αρχαϊκών θρησκευτικών προτύπων, όπου οι ανθρωποθυσίες έδιναν κι έπαιρναν - αποθανέτω η ψυχή μετά των αλλοφύλων - δεν είναι οπισθοδρόμηση. Είναι κατάκτηση, είναι πρόοδος !
Θα πρέπει, νομίζω, να κατατάξουμε στην οπισθοδρόμηση ( ανθρωποθυσίες ) και τις μεταμοσχεύσεις. Εδώ όμως έχουμε την ολοσχερή κακοποίηση της θυσίας του Θεανθρώπου. Θεός και άνθρωπος θυσιάστηκε. Αλλά και ποια η σχέση, τις η ομοιότης να δίνεις ζωή με την προϋποθέση του μη αναστρέψιμου κώματος ; Ακόμη και αυτό το "οὐδὲ διαλογίζεσθε ὅτι συμφέρει ὑμῖν ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ λαοῦ" διαστρέφεται με την ψευδή και δολοφονική αγάπη των αλτρουιστών ορθοδόξων - φευ ποιμένων και πατέρων. Συμφέρει ὑμῖν, λέγουν, ἵνα εἷς ἄνθρωπος ἀποθάνῃ ὑπὲρ τοῦ άλλου ανθρώπου ! Δέν λέγουν όμως, επειδή μας στοιχίζει πανάκριβα να τον συντηρούμε και είναι αβέβαιο, επίσης, το μέλλον του βαρύτατα πάσχοντος άλλου.
κχ