Ο Νίκος Κακαουνάκης υπήρξε πρόσωπο αμφιλεγόμενο! Είχε ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον πίστευαν τυφλά αλλά´ και ανθρώπους που κυριολεκτικά τον μισούσαν! Οι πολιτικοί πάσης βαθμίδος και παντός κόμματος τον έτρεμαν ! Γιατί ήξεραν πως δε σήκωνε μυΐγα στο σπαθί του! Προσωπικά τον γνώρισα στα πέτρινα χρόνια της καριέρας μου! Ηταν στον ΣΚΑΙ τότε! Εξ αρχής τα πήγαμε καλά γιατι είχαμε κοινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις στο νεανικό μας βίο: ηταν κι αυτός πσιδί της Εκκλησίας όταν ήταν μικρός αλλά καθ´οδόν άλλαξε κσι με πείραζε για τη δική μου αφοσιωμένη προσήλωση στα της Εκκλησίσς!Κάποια άλλη φορά, θα σας διηγηθώ δύο σημαντικές παρεμβάσεις του στην προσωπική μου ζωή κσι θα καταλάβετε πλήρως τα στοιχεία εκείνα που τον έκαναν ξεχωριστό άνθρωπο!
Ο Νίκος Κακαουνάκης μπορεί να είχε ελαττώματα, οπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά είχε και απίστευτες χάρες! Ήταν ένας άνθρωπος με φοβερές ευαισθησίες! Γινόταν θηρίο ανήμερο όταν έννοιωθαε πως αδικείσαι! Με τους φίλους του φίλος και αδελφός και με τους εχθρούς του θηρίο!
Ο Νίκος Κακσουνάκης βοήθησε πολλούς από τους ισχυρούς της Ελλάδας που καταρρέει σήμερα, να πατήσουν στα πόδια τους και να γίνουν ισχυροί. Πολλοί σπό αυτούς του στάθηκαν, αλλά και κάποιοι άλλοι αφού έκαναν τη δουλειά τους τον ξέχασαν ή τον απογοήτευσαν!
Ο Νίκος Καλαουνάκης έφυγε από αυτή τη ζωή άδικα κσι άδοξα! Κάθε άλλος ανθρωπος, κοινός θνητός, με το πρόβλημα υγείας που είχε θα ζούσε ! Έφυγε χωρίς να προλάβει να μας αφήσει πίσω του, ως παρακαταθήκη, τα απομνημονεύματά του, αυτά που θα έκαναν πολλούς σπό τους πολιτικούς και τους ισχυρούς της χώρας μας, να χάσουν άλλοι τον ύπνο τους κι άλλοι την υστεροφημία τους!
Για τελευταία φορά τον είδα όρθιο, αλλά εμφανώς καταβεβλημένο, ένα Σάββατο βράδυ στον Γιάννη Πάριο στο Fever.Έκτοτε ασθένησε! Τον είδα στο κρεββάτι του πόνου δυο φορές!
Αυτές τις ημέρες τον σκέφτομαι έντονα και νοιώθω οτι η "ξεχωριστή φωνή του",λείπει απο την χώρα μας αυτή την ώρα της κρίσης! Κάθε φορά που συνειδητοποιώ την μοναδικότητα κάποιων ανθρώπων που φεύγουν από αυτή τη ζωή και αφήνουν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό, θέλω να το μοιράζομαι μαζί σας!Ειναι το τελευταίο που μπορούμε να κάνουμε γιαυτούς! Είνα ένα ταπεινό κεράκι στη μνήμη τους για να πάρει μακριά τα παγωμένα χνότα αυτών που θέλουν να ξεχάσουμε τέτοιους μοναδικούς ανθρώπους!
Ο Νίκος Κακσουνάκης βοήθησε πολλούς από τους ισχυρούς της Ελλάδας που καταρρέει σήμερα, να πατήσουν στα πόδια τους και να γίνουν ισχυροί. Πολλοί σπό αυτούς του στάθηκαν, αλλά και κάποιοι άλλοι αφού έκαναν τη δουλειά τους τον ξέχασαν ή τον απογοήτευσαν!
Ο Νίκος Καλαουνάκης έφυγε από αυτή τη ζωή άδικα κσι άδοξα! Κάθε άλλος ανθρωπος, κοινός θνητός, με το πρόβλημα υγείας που είχε θα ζούσε ! Έφυγε χωρίς να προλάβει να μας αφήσει πίσω του, ως παρακαταθήκη, τα απομνημονεύματά του, αυτά που θα έκαναν πολλούς σπό τους πολιτικούς και τους ισχυρούς της χώρας μας, να χάσουν άλλοι τον ύπνο τους κι άλλοι την υστεροφημία τους!
Για τελευταία φορά τον είδα όρθιο, αλλά εμφανώς καταβεβλημένο, ένα Σάββατο βράδυ στον Γιάννη Πάριο στο Fever.Έκτοτε ασθένησε! Τον είδα στο κρεββάτι του πόνου δυο φορές!
Αυτές τις ημέρες τον σκέφτομαι έντονα και νοιώθω οτι η "ξεχωριστή φωνή του",λείπει απο την χώρα μας αυτή την ώρα της κρίσης! Κάθε φορά που συνειδητοποιώ την μοναδικότητα κάποιων ανθρώπων που φεύγουν από αυτή τη ζωή και αφήνουν πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό, θέλω να το μοιράζομαι μαζί σας!Ειναι το τελευταίο που μπορούμε να κάνουμε γιαυτούς! Είνα ένα ταπεινό κεράκι στη μνήμη τους για να πάρει μακριά τα παγωμένα χνότα αυτών που θέλουν να ξεχάσουμε τέτοιους μοναδικούς ανθρώπους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου