ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΠΛΕΥΣΗ ΠΡΟΣ ΡΩΣΙΑ

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, παράλληλα με τις εξελίξεις στη Συρία, όπου η Ρωσία έβαλε προς το παρόν φρένο στα διαλυτικά πολιτικά σχέδια των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, αποτρέποντας την στρατιωτική επέμβασή τους και για κάθε ενδεχόμενο ξεκάθαρα ενισχύει οικονομικά τον Άσαντ, αλλά και με βαρύ οπλισμό, καθιστά τη Ρωσία κυρίαρχη παγκόσμια δύναμη. Αυτή η κυριαρχία διαπιστώνεται και από τις οικονομικές κυρώσεις που επέβαλε ο Πούτιν στην Ευρώπη – συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδος – και οι οποίες γονάτισαν την Γηραιά Ήπειρο, ως αντίμετρα των οικονομικών κυρώσεων που επέβαλε η Δύση στην Ρωσία και με τις οποίες γέλασε όλη η παγκόσμια ανθρωπότητα. Και αυτό γιατί οι πάντες γνωρίζουν πως η Ρωσία είναι η πλέον, αυτάρκης χώρα στον Πλανήτη.

            Οσονούπω, ο Βλαδιμίρ Πούτιν δεν θα έχει καμιά μα καμιά δυσκολία να αποδεχθεί μια νέα εποχή “Ψυχρού Πολέμου” με τη Δύση. Ως γνωστόν ο «Ψυχρός Πόλεμος» ήταν ο γεωπολιτικός, ιδεολογικός και οικονομικός αγώνας μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και κράτησε από το 1947, μέχρι την πτώση του τείχους του Βερολίνου στις 11 Νοεμβρίου 1989. Και τούτο γιατί με την προσάρτηση της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία, έστειλε στους Δυτικούς σαφές μήνυμα: «Δεν θα αποδεχθώ ποτέ η Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, γιατί τότε θα επιτρέψω στα χεράκια μου να βγάλουν τα ματάκια μου».

            Ωστόσο, οι Δυτικοί “σύμμαχοί μας” με την αλαζονική συμπεριφορά τους στο πλαίσιο του παραλογισμού τους, για την εγκαθίδρυση στον Πλανήτη της Παγκόσμιας κυβέρνησης, έδωσαν στο Βλαδιμίρ Πούτιν, χρυσή ευκαιρία για να πραγματοποιήσει αυτό που είχε πάντα στο μυαλό του. Δηλαδή, να διορθώσει το «λάθος» που έκανε το 1954 ο ηγέτης της τότε Σοβιετικής Ένωσης, Νικήτας Χρουστσόφ, όταν και παραχώρησε στην Ουκρανία, την Χερσόνησο της Κριμαίας, που ήταν επίσης, μέλος της ΕΣΣΔ. Μια κίνηση που πραγματοποίησε ο Χρουστσόφ, όχι όμως για πολιτικούς λόγους αλλά για καθαρά οικονομικούς. Δεν αρκούσε λοιπόν, στον Πούτιν το γεγονός της ύπαρξης της Ρωσικής βάσης στην Κριμαία, η οποία αποτελεί τη βάση του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα με την διέξοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο, αλλά ήθελε να έχει τον απόλυτο έλεγχο της χερσονήσου, από τη στιγμή που το 58,5% των κατοίκων της Κριμαίας είναι Ρώσοι και ένα μεγάλο από το υπόλοιπο ποσοστό είναι φιλικά προσκείμενο στη Ρωσία, κάτι που αποδείχτηκε και από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

            Αυτή λοιπόν, την παγκόσμια δύναμη της ομόδοξης και ομόθρησκης Ρωσίας, οι κυβερνήσεις της Μεταπολιτεύσεως στην πατρίδα μας, την έχουν τοποθετήσει στη γωνία, εγκλωβισμένοι στη ρήση υποταγής που ξεστόμισε στις 11 Δεκεμβρίου 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από του βήματος της Bουλής, όταν είπε: «H Ελλάς ανήκει εις τον δυτικόν κόσμο». Τότε που του απάντησε ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Προτιμούμε να ανήκουμε εις τους Έλληνας». Αυτή τη φτωχή και επικίνδυνη φράση, «Ανήκομεν εις την Δύσιν», επανέλαβε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην Ελληνική Βουλή στις 12 Ιουνίου 1976.

            Δυστυχώς όμως, και ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν έγινε κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ τον Οκτώβριο του 1981, ξέχασε σε σύντομο χρονικό διάστημα τα κυρίαρχα προεκλογικά του συνθήματα, όπως: «ΕΟΚ και  ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο», «ΕΟΚ, ο λάκκος των λεόντων», «Έξω οι βάσεις του θανάτου» και συνέχισε την πολιτική της απόλυτης υποταγής στη Δύση.

            Άλλωστε, αυτή η απόλυτη πολιτική συμπόρευση με τους Δυτικούς «συμμάχους μας» θα ήταν κατανοητή λόγω της αποτροπής του Σοβιετικού κινδύνου, μέχρι την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ. Αλλ΄ όμως, από εκεί και μετά, και κυρίως κατά την εποχή Πούτιν, γιατί η εξωτερική μας πολιτική εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη Δύση από τη στιγμή που αυτοί οι Δυτικοί «σύμμαχοί μας», μας ασκούν αφόρητες πιέσεις, συνεπικουρούμενοι από τους δικούς μας Εθνοπροδότες, προκειμένου:

·         Να εφαρμοστεί το προδοτικό σχέδιο Ανάν 2 στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να νομιμοποιηθεί και να αναγνωρισθεί η κατοχή των Τούρκων στη Βόρεια Κύπρο! Να γίνει η Τουρκία ισότιμο μέλος της ΕΕ, παρ΄ ότι προ ημερών ο Ταγίπ Ερντογάν, σε ένα Συνέδριο στην Πολωνία ισχυρίσθηκε ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος» και πως«η ελληνοκυπριακή διοίκηση είχε γίνει δεκτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση για πολιτικούς λόγους και όχι επειδή ήταν εναρμονισμένη με τους ευρωπαϊκούς νόμους»!

·         Να αποδεχτούμε dejureτη σύνθετη ονομασία που θα εμπεριέχει τον όρο «Μακεδονία»  στη διένεξη που έχει δημιουργήσει η ΠΓΔΜ με την Ελλάδα! Και στο πλαίσιο αυτών των πιέσεων ήταν η προσφώνηση, από τον Βρετανό αξιωματούχο, του υπουργού Εξωτερικών της ΠΓΔΜ ως “υπουργού Εξωτερικών της Μακεδονίας”, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Newportτης Ουαλίας! Επιπλέον, οι Δυτικοί «σύμμαχοί μας»:

·         Δέχονται ανερυθρίαστα την πολεμική της Τουρκίας στη Θράκη μας, όπου δρουν ανενόχλητες οι τούρκικες μυστικές υπηρεσίες μέσω του Προξενείου της Κομοτηνής, κατά παράβαση των Διεθνών Συνθηκών και έτσι ενισχύουν τον αλυτρωτισμό των Τούρκων!

·         Κάτι που κάνουν και με τους Αλβανούς στην εδαφική διεκδίκηση της Θεσπρωτίας μέσω εγέρσεως του ανύπαρκτου ζητήματος της «Τσαμουριάς», από τη στιγμή που έχει καταπατηθεί από την Αλβανία το “Πρωτόκολλο της Κέρκυρας” - δεν υπάρχει καμιά άλλη διεθνής πράξη από τότε για την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου – το οποίο είχαν υπογράψει ως εγγυήτριες δυνάμεις ! 

·         Δεν αποδέχονται πως τα σύνορα της Ελλάδος, είναι και σύνορα της Ευρώπης και ενθαρρύνουν έτσι, τους Τούρκους στην διατήρηση του casusbelli;    

            Αντίθετα, η Ρωσία του Πούτιν ασκεί εξωτερική πολιτική προσέγγισης χωρών της Κεντρικής Ασίας, της Άπω Ανατολής, αλλά και της Μεσογείου. Μια από αυτές τις χώρες είναι και η Ελλάδα. Η Ρωσία του Πούτιν επανειλημμένως έχει προσπαθήσει να προσεγγίσει την Ελλάδα και οι δικοί μας πολιτικοί της έχουν γυρίσει τα νότα τους, με πιο συγκεκριμένη περίπτωση, την ακύρωση από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου των δυο διακρατικών ενεργειακών συμφωνιών, που είχε συνάψει η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή με τον Πούτιν το 2007. Δηλαδή, της κατασκευής του διαβαλκανικού αγωγού μεταφοράς αργού πετρελαίου από το Βουλγαρικό λιμάνι του Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη και την κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου SouthStream. Αυτές οι συμφωνίες ήταν ένα τεράστιο βήμα οικονομικής ανάπτυξης για την Ελλάδα, από τη στιγμή που αποτελούσαν τότε τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης και τορπιλίστηκαν από τους Δυτικούς «συμμάχους μας». 

            Προσωπικά συντάσσομαι με όσα αναφέρει στο βιβλίο «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», ο Έλληνας ιστορικός συγγραφέας, Κυριάκος Σιμόπουλος: «Ο Ελληνισμός αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες σε έναν εχθρικό κόσμο υπό συνεχή απειλή ολοκληρωτικού αφανισμού…ο βασικός εχθρός του Ελληνα δεν είναι ο Τούρκος, αλλά η Δύση. Αυτή τον απειλεί με ολοκληρωτικό αφανισμό...».

            Βέβαια, θα μπορούσαν κάποιοι να ισχυρισθούν πως η Ρωσία δεν ήταν εκείνη που την εποχή των «Ορλωφικών» μας εγκατέλειψε και έτσι οι Αλβανοί με εντολή των Τούρκων, αιματοκύλισαν τον Ελληνισμό; Ή επί το νεότερο, η Ρωσία δεν αναγνώρισε τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»;   

            Θα συμφωνήσω απόλυτα με μια τέτοια διατύπωση, όμως θα δηλώσω επίσης, πως προσωπικά δεν ζητώ την αλλαγή της εξωτερικής μας πολιτικής από τη Δύση προς τη Ρωσία, άνευ ουσιαστικότατων στρατηγικών, γεωπολιτικών και οικονομικών όρων. Ζητώ να σταματήσει επιτέλους, η υποτέλειά μας στην πολιτική των Μνημονίων των Δυτικών «συμμάχων μας». Θα πρέπει να “γλυκοκοιτάξουμε” και προς την πλευρά της Ρωσίας, από τη στιγμή που οι τελευταίες εξελίξεις την καθιστούν οδηγό στο παγκόσμιο παιχνίδι. Από τη στιγμή που ενδεχομένως να οδηγηθεί η ανθρωπότητα σε ένα νέο Παγκόσμιο πόλεμο. Έναν πόλεμο που θα κατακερματίσει ασθενείς πολεμικά χώρες και θα έχει ως αποτέλεσμα την αναδιανομή της πίτας στους ισχυρούς. Σε αυτή την αποφευκτή από όλους μας οδυνηρή εξέλιξη, η Ελλάδα θα πρέπει να κρατήσει τις ισορροπίες προς μια χώρα που μας συνδράμει με τον τουρισμό χιλιάδων πολιτών - μοναδική πραγματική επένδυση στην οικονομία μας – και απορροφά πολύ μεγάλο μέρος προϊόντων μας!

            Συνεπώς, θα πρέπει  να καταλάβουμε πως πρέπει να ανήκουμε εκεί όπου είναι το συμφέρον της πατρίδος μας. Και συμφέρον της Ελλάδος ετούτη τη στιγμή είναι η δημιουργία άριστων διακρατικών σχέσεων με την ομόδοξη και ομόθρησκη Ρωσία του Βλαδιμίρ Πούτιν.