ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ: ΨΗΦΟΣ ΑΝΟΧΗΣ ¨Η ΨΗΦΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ;

Στην κάλπη: Ψήφος ανοχής ή ψήφος διαμαρτυρίας;

γράφει ο Λ ο υ κ ά ς  Α π ο σ τ ο λ ί δ η ς 

Δ ι κ η γ ό ρ ο ς,    π ρ.  Α ν τ ι π ρ ό ε δ ρ ο ς  τ η ς  Β ο υ λ ή ς

  

Η πολιτική κατάσταση μοιάζει εμφυλιοπολεμική. Τα ΜΜΕ αναπαράγουν συνθήματα, τσιτάτα και δυστυχώς το λεξιλόγιο του πολιτικού προσωπικού το οποίο ένθεν κακείθεν υποβιβάζει ακόμη περισσότερο τον πολιτικό διάλογο.

          Ο φόβος και η ελπίδα αναφέρονται περισσότερο στο θυμικό των πολιτών και ελάχιστα στη λογική, στην πραγματική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας και της Ευρώπης.

          Η αρνητική προσέγγιση των υπαρκτών προβλημάτων που βασανίζουν εκατομμύρια Έλληνες και Ευρωπαίους, δεν μπορεί να δώσει...

 λύσεις και ελπίδα αλλαγής. Υπάρχει ανάγκη από θετικές και ρεαλιστικές προτάσεις. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της εκλογής είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος σκέπτεται την αποχή (και εύχομαι μην φτάσουμε σ’ αυτήν του 40% των Ευρωεκλογών). Το πλειοψηφικό μέρος των εκλογέων θα φτάσει στην κάλπη είτε δίνοντας ψήφο ανοχής είτε δίνοντας ψήφο διαμαρτυρίας.

          Τα αντιμνημονιακά κόμματα και κινήματα με βασικό κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώνουν μεγάλο μέρος των ψήφων διαμαρτυρίας εξαιτίας των τραγικών κοινωνικών συνεπειών της μνημονιακής εποχής.

          Πέρα από ένα στενό πυρήνα των κομμάτων, που συνειδητά έχουν επιλέξει και αγωνίζονται να υλοποιήσουν τις ιδέες τους, οι εκλογείς σήμερα βρίσκονται σε ένα βασανιστικό δίλλημα: ψήφο ανοχής ή ψήφο διαμαρτυρίας;

          Ο χώρος της δεξιάς παράταξης διεκδικεί την ψήφο ανοχής ή αλλιώς βαπτισμένη ψήφο σταθερότητας και παραμονής στην Ευρωζώνη κ.ά. Σίγουρα η συσπείρωση των ψηφοφόρων της είναι χαμηλή και κατακερματισμένη.

          Η κεντροαριστερά είναι κομματιασμένη κυριολεκτικά. Το ΚΚΕ παραδοσιακά συσπειρώνει τους ψηφοφόρους του. Αλλά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις έχει σημαντικές διαρροές προς ΣΥΡΙΖΑ.

          Η ελπίδα της κατάληψης της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί συσπειρωτικά σε σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων.

          Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να κερδίσει μέρος των παραδοσιακών του ψηφοφόρων και τους εκλογείς που βρίσκονται στο ενδιάμεσο της ψήφου ανοχής και διαμαρτυρίας. Η διάσπαση του χώρου με το ΚΙΔΗΣΟ συρρικνώνει επικίνδυνα το χώρο. Μου θυμίζει την τύχη της Ε.Κ που κατέληξε σε ΚΟΔΗΣΟ.

          Η ΔΗΜΑΡ όσο και να προσπαθήσει αγωνιζόμενη για την ύπαρξή της στο πολιτικό προσκήνιο πιστεύω ότι είναι ζήτημα να φτάσει το ποσοστό των Ευρωεκλογών. Στο χώρο της δεν υπάρχει επιλογή για ψήφο ανοχής ή διαμαρτυρίας.

          Το ΠΟΤΑΜΙ είναι ένα ακόμη φαινόμενο, αποτέλεσμα της πολύπλευρης κρίσης (λιτότητα, ανεργία, φτώχεια κ.ά) που προσπαθεί να πλασαριστεί στο κέντρο του πολιτικού συστήματος.

          Δυστυχώς τα εκλογικά προγράμματα εκφράζονται μόνο μέσα από συνεχείς μονολόγους και έξυπνες ατάκες για λαϊκή κατανάλωση.

          Ένα σημαντικό θέμα που προβληματίζει τους εκλογείς είναι η συνεργασία των κομμάτων μετά τις 26 Γενάρη. Η μεγάλη πλειοψηφία, όπως καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις (72% και πάνω) θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας και την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση.

          Κι αυτό διότι έχει καεί από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, αλλά και διότι η σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη χώρα μας και στην Ευρώπη, μοιάζει με πραγματικό πόλεμο στο πεδίο της οικονομίας, της κοινωνίας και της ασφάλειας των πολιτών.

          Η Ε.Ε που πριν αρκετά χρόνια παρήγαγε το 35% του παγκόσμιου πλούτου, σήμερα οδεύει στο 17% και οι δείκτες είναι αρνητικοί. Χωρίς όμως παραγωγή πλούτο και αγαθά δεν μπορείς με δανεικά και «ξένα κόλλυβα» να αγιάσεις. Να κάνεις σοβαρή αναδιανομή του εισοδήματος.

          Αλλά και τα κόμματα σε όλο το πολιτικό φάσμα πλην ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ σ’ αυτή την αναμέτρηση επιθυμούν να προκύψουν ευρύτερες συνεργασίες και συναινέσεις. Όχι λένε από αλαζονεία, αλλά για να υλοποιήσουν αυτοδύναμα το πρόγραμμά τους. Επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμη κυβέρνηση και είναι θεμιτός στόχος, αλλά ταυτόχρονα απορρίπτει τη συνεργασία με τις άλλες παρατάξεις. Μία σημαντική δήλωση του ιστορικού ηγέτη Ενρίκο Μπερλινγκούερ αναφέρει ότι δεν μπορείς να κτίσεις μία χώρα ακόμη και αν έχεις μαζί σου το 40 και 50%  όταν το άλλο 60% ή 50% σε πολεμά, σε αντιστρατεύεται.

          Σίγουρα οι πολίτες στις κάλπες έχουν τον τελευταίο και αποφασιστικό ρόλο. Προσωπικά θεωρώ ότι μία κυβέρνηση συνεργασίας της κεντροαριστεράς με βασικό κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη σε διαρκή συνεργασία με τις χώρες του Νότου, για αλλαγή των πολιτικο-κοινωνικών συσχετισμών στην Ευρώπη.

  

http://www.loukasapostolidislawfirm.gr