Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ... ΕΛΕΝΗΣ ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΣΤΗΝ ΑΔΡΙΑΤΙΚΗ!

Πώς ερμηνεύει η Ντορέτα Πέππα (Ιέρεια των Αρχαιοθρήσκων Ελλήνων) την περιπέτεια του πλοίου που φλέγεταικαταμεσής του πελάγους

Και το κρύο; Κι αν βουλιάξει το πλοίο που καίγεται; Ανάθεμά τους τους ανεγκέφαλους που σχεδίασαν αυτό το... ανύπαρκτο σχέδιο. Εύχομαι ο Ποσειδών, η Τηθύς και οι Διόσκουροι να φυλάξουν και τους υπόλοιπους επιβαίνοντες στο πλοίο, που χτυπήθηκαν από τη λεγόμενη "κατάρα της Ελένης", γνωστής από τα 

αρχαία χρόνια, που χτυπούσε τα πλοία στην Αδριατική. Η επίκληση διάσωσης γινόταν προς τους προαναφερόμενους Θεούς και κυρίως τους Διόσκουρους. Θα παρακαλούσα όλους τους Συνέλληνες της πατρώας θρησκείας να διαβάσουν τον ύμνο τον αφιερωμένο στους Κουρήτες για τη σωτηρία και των υπολοίπων πάνω στο πλοίο.

Παραθέτω τον ύμνο προς τιμήν των Διοσκούρων - Κορυβάντων και ακολούθως το απόσπασμα το σχετικό με το φαινόμενο της Ελένης -αφού όλα τα ήξεραν οι αρχαίοι και μας είχαν προειδοποιήσει- από το βιβλίο του Ιωάννη Λυδού το οποίο μετέφρασα και μελέτησα στο δίτομο σχετικό έργο μου.
Αυτός είναι ο ύμνος ο αφιερωμένος στους Κουρήτες - Κορύβαντες - Διοσκούρους, για όσους θέλουν να προσευχηθούν για τους επιβαίνοντες στο φλεγόμενο πλοίο στην Αδριατική:

38. ΚΟΥΡΗΤΩΝ
θυμίαμα, λίβανον

Χαλκόκροτοι Κουρήτες, Αρήια τεύχε’ έχοντες,
ουράνιοι, χθόνιοί τε και εινάλιοι, πολυόλβιοι,
ζωογόνοι πνοιαί, κόσμου σωτήρες αγαυοί,
οι τε Σαμοθράκην, ιερήν χθόνα, ναιετάοντες,
κινδύνους θνητών απερύκετε ποντοπλανήτων`
υμείς και τελετήν πρώτοι μερόπεσσιν έθεσθε,
αθάνατοι Κουρήτες, Αρήια τεύχε’ έχοντες`
νωμάτ’ Ωκεανόν, νωμάθ’ άλα, δένδρεά θ’ αύτως.
Ερχόμενοι, γαίαν κοναβίζετε ποσσίν ελαφροίς μαρμαίροντες όπλοις,
πτήσσουσι δε θήρες άπαντες ορμώντων,
θόρυβος δε βοή τ’ εις ουρανόν ίκει,
ειλιγμοίς τε ποδών, κονίη νεφέλας αφικάνει ερχομένων`
τότε δη ρα και άνθεα πάντα τέθηλεν.
Δαίμονες αθάνατοι, τροφέες τε και αύτ’ ολετήρες,
ηνίκ’ αν ορμαίνητε χολούμενοι ανθρώποισιν,
ολλύντες βίοτον και κτήματα
ηδέ και αυτούς πλάζοντες`
στοναχεί δε μέγας πόντος βαθυδίνης,
δένδρεα δ’ υψικάρην’ εκ ριζών ες χθόνα πίπτει`
ηχώ δ’ ουρανίη κελαδεί ροιζήμασι φύλλων.
Κουρήτες, Κορύβαντες, ανάκτορες, ευδύνατοί τε,
εν Σαμοθράκη άνακτες, ομού Ζηνός κόροι αυτοί`
πνοαί αέναοι, ψυχοτρόφοι, ηεροειδείς`
οι τε και ουράνιοι δίδυμοι κλήζεσθ’ εν Ολύμπω`
εύπνοοι, εύδιοι, σωτήριοι ηδέ προσηνείς,
ωροτρόφοι, φερέκαρποι`
επιπνείοιτε, άνακτες.

Και αυτό είναι το απόσπασμα του βιβλίου:
"Ομοίως, και κάποιους άλλους αστέρες -που τις ίδιες επενέργειες υποδεικνύουν- μπορεί κανείς να συναντήσει ορισμένες φορές, άλλοτε στη στεριά κι άλλοτε στη θάλασσα. Γιατί και πάνω στα στρατιωτικά ακόντια φάνηκαν να επικάθηνται πολλές φορές, αλλά και πάνω στα ιστία των πλοίων. Και σε κάποια άλλα μέρη πάλι, αντηχώντας με οξύ συριγμό σαν να ήταν πουλιά, [έχει συμβεί] να μετακινούνται από το ένα σημείο του πλοίου σε άλλο, σαν να ήθελαν να το καταβυθίσουν. Οπότε, όταν αυτά πέφτουν στα ξηρότερα μέρη του πλοίου, είναι φανερό ότι η ανάφλεξη καθίσταται συντομότερη. Κι αυτό το είδος [άστρου] έχει γίνει συνήθεια σε όσους πλέουν στη θάλασσα να το λένε Ελένη. Αλλά και εδώ ακόμη η Πρόνοια αποδεικνύει τη δύναμή της. Γιατί σπεύδουν αμέσως και εφορμούν με την ίδια [του άστρου αυτού] φορά δύο [άλλοι] αστέρες, που τους αποκαλούν Κάστορα και Πολυδεύκη, και οι οποίοι τη λεγόμενη Ελένη κυνηγούν άμεσα ώστε να την εκδιώξουν."

Ντορέτα Πέππα