Είναι ο βουλευτής που πήρε τους περισσότερους σταυρούς πανελλαδικά, αλλά και ο άνθρωπος που θα κληθεί να χειριστεί τις «καυτές πατάτες» του υπουργείου Οικονομικών, συνδυάζοντας τα όσα έχει εξαγγείλει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ίδιος πολλές φορές στα social media αναφέρεται και στον άνθρωπο που είναι δίπλα του, τη διάσημη εικαστικό Δανάη Στράτου, ανεβάζοντας φωτογραφίες που έχει τραβήξει η ίδια.
Η Δανάη Στράτου, εκτός από διάσημη καλλιτέχνις, είναι και μέλος της γνωστής οικογένειας Στράτου, που ίδρυσε την Πειραϊκή Πατραϊκή.
Οικογένεια Στράτου της Πειραϊκής Πατραϊκής
Πατέρας της είναι ο Φαίδων Στράτος, το όνομα του οποίου είναι συνυφασμένο με την ιστορική Πειραϊκή Πατραϊκή, τη βιομηχανία βάμβακος που είχε ιδρύσει ο πατέρας του Σταμούλης Στράτος (1891-1963) με τον Χριστόφορο Κατσάμπα (1893-1984). Βέβαια, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή», το 2013, ως πρόεδρος της Ενωσης Φίλων Ακροπόλεως και του ΙΕΠΑΣ (Ινστιτούτου Επαγγελματικού Προσανατολισμού και Σταδιοδρομίας), είχε διευκρινίσει πως ο ίδιος ασχολήθηκε με θυγατρικές εταιρείες και ότι ο αδελφός του είχε αναλάβει τη διεύθυνση της ιστορικής εταιρείας.
Εικαστικός και η μητέρα της
Μητέρα της Δανάης Στράτου είναι η γνωστή γλύπτρια και εικαστικός Ελένη Πόταγα-Στράτου και παρά τις λίγες σχετικά εκθέσεις της, θεωρείται ένας αληθινός θρύλος της σύγχρονης ελληνικής τέχνης. Συγκαταλέγεται μεταξύ των αγαπημένων καλλιτέχνιδων πολύ σημαντικών συλλεκτών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με εκθέσεις-ορόσημα: δύο ατομικές σε γκαλερί (Αστρα και Ζουμπουλάκη), μία στην Ελληνοαμερικανική Ενωση και κυρίως υπαίθριες, όπως στην Πνύκα, στους Κήπους της Οπερας του Καϊρου, στους κήπους Σελαλάτ της Αλεξάνδρειας και στο αίθριο του Πανεπιστημίου της Βόννης. Ο «Εσταυρωμένος» (1957) βρίσκεται στους κήπους του μοναστηριού Σεν Κλερ στο Νιουκάστλ, ενώ επίσης φιλοτέχνησε τη «Μούσα» (2004) του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, η οποία κοσμεί το Αίθριο του Μεγάρου.
Το έργο της Δανάης Στράτου
Τη Δανάη Στράτου το ελληνικό κοινό την έχει γνωρίσει μέσω διάφορων εκθέσεων. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από τα εγκαίνια της έκθεσής της τον Μάιο του 2012 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, με τίτλο «It’s time to open the black boxes!». Σε εκείνη την περίοδο των πολλαπλών κρίσεων, στόχος του έργου ήταν να ενεργοποιήσει έναν διάλογο που θα μας παρακινήσει να αντιδράσουμε συλλογικά στην ακινησία που μας «παγώνει».
Ανοίγοντας τα «Μαύρα κουτιά» ρίχνουμε συμβολικό φως στις λέξεις που αντανακλούν αυτό που σήμερα κινδυνεύουμε να χάσουμε και θέλουμε να διασώσουμε ή εκείνο που μας απειλεί.
Μέσα από την έκθεση δινόταν η δυνατότητα στον θεατή να συμμετέχει ενεργά, ενώ κίνηση συντονισμένης, συλλογικής και συμβολικής προσφοράς από την ευαισθητοποιημένη δημιουργό ήταν να δοθεί το 10% από τα έσοδα του έργου της υπέρ των ευάλωτων ομάδων πολιτών της Αθήνας. Στόχος επίσης ήταν η ενημέρωση γύρω από την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου