Νίκος Βραχιολίδης: Προχθές κατά τις 19.53 ανάρτησα το παρακάτω κείμενο:"Τα 18 από τα 28 κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης δεν έχουν δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για το εάν θέλουν την Ελλάδα στην Ευρώπη ή όχι, απλούστατα γιατί με την υπογραφή της Ελλάδος βρίσκονται στην Ευρωπαϊκή ένωση. Υπέγραψε δηλ. η Ελλάδα για να μπουν αυτές στην Ενωση και τώρα αυτές θα υπογράψουν για να βγει η Ελλάδα. Είναι ανήθικο. Τους αφαιρούμε το δικαίωμα. Εξ αιτίας του παραπάνω λόγου δεν υπάρχει τρόπος να βγει κάποιο κράτος από την Ευρωπαϊκή ένωση, παρά μόνο εάν το ίδιο το θέλει".
Χθες, το Πρώτο Θέμα ανάρτησε το εξής παρόμοιο:
Με πρωτοβουλίες της Ελλάδας λύθηκαν τα ανυπέρβλητα προβλήματα...
που υπήρξαν για την ένταξη στην Ένωση τόσο της Φινλανδίας, όσο και της Σουηδίας, αλλά και της Αυστρίας
Σε ιστορικό ατόπημα παρασύρεται η κυβέρνηση της Φινλανδίας, η οποία εμφανίζεται ως ο φανατικότερος υποστηρικτής του σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Στη χώρα του Βορρά λησμονούν ότι με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, το 1994, κάμφθηκαν οι αντιστάσεις των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών της ΕΕ, προκειμένου να ενταχθεί στην Ένωση τόσο εκείνη, όσο και οι Αυστρία, Σουηδία. Στη Σύνοδο της Κέρκυρας, επί της τρίτης ελληνικής προεδρίας, το 1994, ήταν που επικυρώθηκαν οι όροι ένταξης των τριών χωρών στην «οικογένεια» της Ενωμένης Ευρώπης και αφού η Ελλάδα επέμεινε σθεναρά, παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις που υπήρχαν και τη δυσκολία σε νομικό επίπεδο.
Η Φινλανδία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση τον Ιανουάριο του 1995. Έναν χρόνο νωρίτερα, τίποτε δεν προδίκαζε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Τα κράτη-μέλη εξέφραζαν ισχυρές επιφυλάξεις σε όλα τα επίπεδα. Αναφέρονταν στις συνέπειες σε οικονομικό επίπεδο, δεν είχε προβλεφθεί η ενοποιητική διαδικασία για τις συγκεκριμένες χώρες και γενικά υπήρχαν θέματα που απαιτούσαν πολιτικές αποφάσεις και υπέρβαση των τυπικών λειτουργιών.
Η ελληνική προεδρία δεν χειρίστηκε απλώς το θέμα. Στο πρόγραμμά της, ως βασικός άξονας, ήταν η διευθέτηση της ένταξης των τριών αυτών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα, σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, λόγω της εφαρμογής της πολύπλοκης Συνθήκης του Μάαστριχτ, επέμεινε στο πλάνο της, βρήκε τρόπους να επιλύσει τα θέματα που εκκρεμούσαν και να γεφυρώσει τις διαφορετικές απόψεις που εκφράζονταν, ανοίγοντας διάπλατα την ευρωπαϊκή πόρτα στη Φινλανδία και στις Αυστρία, Σουηδία.
Τον Ιανουάριο του 1994 η χώρα μας ανέλαβε για τρίτη φορά την προεδρία της ΕΕ. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, ο βασικός άξονας του ελληνικού προγράμματος ήταν η υλοποίηση της ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Στη Σύνοδο κορυφής τον Ιούνιο (24-25), οι αποφάσεις που ελήφθησαν καθόρισαν το μέλλον και άλλαξαν το ρού της ιστορίας της ΕΕ. Τα προβλήματα που έχριζαν άμεσης αντιμετώπισης ήταν πολλά και σημαντικά. Η ανεργία, η εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια ήταν μόνο μερικά από αυτά που κλήθηκε να βρει λύσεις η ελληνική προεδρία, εκτός της τέταρτης διεύρυνσης της ΕΕ.
Στην Κέρκυρα ολοκληρώθηκαν, γεφυρώθηκαν και ξεπεράστηκαν οριστικά οι αντιθέσεις. Εάν δεν επέμενε η ελληνική προεδρία, η Φινλανδία δεν θα είχε ενταχθεί, τουλάχιστον την περίοδο εκείνη, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, στην ίδια Σύνοδο, η Ελλάδα προώθησε το σχέδιο διεύρυνσης της προς το Νότο και την Ανατολική Ευρώπη, ώστε να διασφαλιστούν η σταθερότητα και οι σχέσεις συνεργασίας με τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Εν κατακλείδι, η Φινλανδία, η οποία σήμερα τίθεται ανοικτά κατά της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και της έννοιας της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, οφείλει εν πολλοίς την ένταξή της στην ΕΕ στη χώρα μας και στην επιμονή της στην ιδέα μίας πραγματικά Ενωμένης Ευρώπης, με ισότιμα μέλη και στήριξη σε όλα τα επίπεδα.
Σήμερα, ο Φινλανδός υπουργός φαίνεται κάτι να καταλαβαίνει και να κάνει πίσω. Ίδομεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου