γράφει ο Ελεήμων Παπαβασιλείου
Συνθέτης - Παιδαγωγός
Μέτωνος 34 - Χολαργός
210-65 35 208 693-41 42 180
eleimonpap@gmail.com
Προκειμένοιυ να υπάρξει μια επιστημονική και ολιστική προσέγγιση της διδασκαλίας της μουσικής που θα τη βοηθήσει να αντλήσει νέα και αποτελεσματικά στοιχεία με σκοπό την ανέλιξή της, oδηγήθηκα στη συγγραφή αυτού του άρθρου με σκοπό την προώθηση του προβληματισμού και την πρόταση κάποιων λύσεων για τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία μπορούν να εργασθούν όσοι σκοπεύουν ή ασχολούνται ήδη σοβαρά με τη διδακτική της μουσικής στη χώρα μας.
Οι γονείς ορμούμενοι από μια ανόθευτη πρόθεση ενδιαφέρονται για τη μουσική καλλιέργεια των παιδιών τους, και, αν οι ίδιοι δεν έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες και αντίστοιχη εκπαίδευση, εμπιστεύονται καλόπιστα μουσικές σχολές και ωδεία. Τα ωδεία και οι μουσικές σχολές στην Ελλάδα είναι αδιαβάθμιτα, που σημαίνει, ότι τα πτυχεία απο οποιοδήποτε ωδείο ή μουσική σχολή είναι ισοδύναμα ανεξάρτητα από τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ο έλεγχος της εκπαίδευσης κατά την διάρκεια των σπουδών είναι υποτυπώδης ή ανύπαρκτος.
Η μουσική εκπαίδευση απαρτίζεται από το μουσικό ίδρυμα (αίθουσες διδασκαλίας, μουσικά όργανα, μουσικά βιβλία αναφοράς), τους διδάσκοντες και τους μαθητές. Οι μέθοδοι διδασκαλίας περιορίζονται κυρίως στην εκμάθηση ενός οργάνου (πολλές φορές με ελλιπείς τρόπους προσέγγισής του), και σε κάποια "υποχρεωτικά" θεωρητικά μαθήματα που γίνονται επειδή είναι υποχρεωτικά ! Οι ακουστικές ασκήσεις είναι άγνωστες, το σολφέζ αποστηθίζεται υπαγορευμένο από ένα πιάνο, και, όσο για τους δημιουργικούς στόχους της σύνθεσης μετατίθενται για μετά την αρμονία, την αντίστιξη και τη φούγκα. Τα θεωρητικά μαθήματα διδάκονται χωρίς την εφαρμογή τους σε μουσικές δημιουργίες και οι μουσικές ασκήσεις λύνονται σαν σταυρόλεξα. Οι περισσότεροι διδάσκοντες, στα θεωρητικά μαθήματα, αναπαράγουν το πρότυπο που και οι ίδιοι διδάχτηκαν, δηλαδή, μια στείρα αποστήθιση κανόνων και μια παραπομπή σε μουσικές ασκήσεις που αντιμετωπίζονται εντελώς αντιδημιουργικά και βαρετά. Oι διδάσκοντες έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το πρόβλημα του τί να διδάξουν, με ποιόν τρόπο, με ποιά σειρά και με ποιά διαδικασία.
Βέβαια, για να μπορεί να διδάξει μαθητές που προορίζονται να γίνουν οι ίδιοι δημιουργοί θα πρέπει ίδιος ο διδάσκων να είναι και συνθέτης, άλλως πώς ;
Συνθέτης - Παιδαγωγός
Μέτωνος 34 - Χολαργός
210-65 35 208 693-41 42 180
eleimonpap@gmail.com
Προκειμένοιυ να υπάρξει μια επιστημονική και ολιστική προσέγγιση της διδασκαλίας της μουσικής που θα τη βοηθήσει να αντλήσει νέα και αποτελεσματικά στοιχεία με σκοπό την ανέλιξή της, oδηγήθηκα στη συγγραφή αυτού του άρθρου με σκοπό την προώθηση του προβληματισμού και την πρόταση κάποιων λύσεων για τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία μπορούν να εργασθούν όσοι σκοπεύουν ή ασχολούνται ήδη σοβαρά με τη διδακτική της μουσικής στη χώρα μας.
Οι γονείς ορμούμενοι από μια ανόθευτη πρόθεση ενδιαφέρονται για τη μουσική καλλιέργεια των παιδιών τους, και, αν οι ίδιοι δεν έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες και αντίστοιχη εκπαίδευση, εμπιστεύονται καλόπιστα μουσικές σχολές και ωδεία. Τα ωδεία και οι μουσικές σχολές στην Ελλάδα είναι αδιαβάθμιτα, που σημαίνει, ότι τα πτυχεία απο οποιοδήποτε ωδείο ή μουσική σχολή είναι ισοδύναμα ανεξάρτητα από τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ο έλεγχος της εκπαίδευσης κατά την διάρκεια των σπουδών είναι υποτυπώδης ή ανύπαρκτος.
Η μουσική εκπαίδευση απαρτίζεται από το μουσικό ίδρυμα (αίθουσες διδασκαλίας, μουσικά όργανα, μουσικά βιβλία αναφοράς), τους διδάσκοντες και τους μαθητές. Οι μέθοδοι διδασκαλίας περιορίζονται κυρίως στην εκμάθηση ενός οργάνου (πολλές φορές με ελλιπείς τρόπους προσέγγισής του), και σε κάποια "υποχρεωτικά" θεωρητικά μαθήματα που γίνονται επειδή είναι υποχρεωτικά ! Οι ακουστικές ασκήσεις είναι άγνωστες, το σολφέζ αποστηθίζεται υπαγορευμένο από ένα πιάνο, και, όσο για τους δημιουργικούς στόχους της σύνθεσης μετατίθενται για μετά την αρμονία, την αντίστιξη και τη φούγκα. Τα θεωρητικά μαθήματα διδάκονται χωρίς την εφαρμογή τους σε μουσικές δημιουργίες και οι μουσικές ασκήσεις λύνονται σαν σταυρόλεξα. Οι περισσότεροι διδάσκοντες, στα θεωρητικά μαθήματα, αναπαράγουν το πρότυπο που και οι ίδιοι διδάχτηκαν, δηλαδή, μια στείρα αποστήθιση κανόνων και μια παραπομπή σε μουσικές ασκήσεις που αντιμετωπίζονται εντελώς αντιδημιουργικά και βαρετά. Oι διδάσκοντες έρχονται συχνά αντιμέτωποι με το πρόβλημα του τί να διδάξουν, με ποιόν τρόπο, με ποιά σειρά και με ποιά διαδικασία.
Βέβαια, για να μπορεί να διδάξει μαθητές που προορίζονται να γίνουν οι ίδιοι δημιουργοί θα πρέπει ίδιος ο διδάσκων να είναι και συνθέτης, άλλως πώς ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου