Απλά μαθήματα γεωστρατηγικής
Α΄ Μέρος
γράφει ο Βύρων Πολύδωρας
Εισαγωγή - «Αραβική
Άνοιξη» - Συρία
Πρώτα η μνήμη. Αυτή
πρέπει να εξασθενήσει όσο γίνεται περισσότερο. Ή να σβησθεί τελείως. Αμνήμονες
και ανιστόρητοι δεν μπορούν να σκεφθούν γεωστρατηγικά. Η τακτική εξασθένησης
της μνήμης γίνεται με την ταχύτητα στη ροή των γεγονότων και στην ποσότητα των
διαφορετικών επεισοδίων (κρίσεων, συμβατικών πολέμων, εξεγέρσεων, οικονομικών
συρράξεων κ.ο.κ.). Ώστε να μην προλαβαίνει ο νους του ανθρώπου να προσλάβει τις
ειδήσεις και τις πληροφορίες, να τις εννοήσει, να τις αξιολογήσει και εν τέλει
να καταλάβει τί συμβαίνει. Που σε κάθε περίπτωση τον αφορά κιόλας. Έτσι
βλέπουμε την «Αραβική Άνοιξη» να φουντώνει ξαφνικά (τον Δεκέμβριο 2010) με
πρωταγωνίστριες χώρες Τυνησία, Αίγυπτο, Λιβύη και δευτερευόντως Μπαχρέϊν,
Συρία, Υεμένη. Στις πρωταγωνίστριες χώρες «να πέφτει το καθεστώς», όπως ήταν
και η απαίτηση του λαού, να έρχεται νέο, αμφίβολης ποιότητας και
δημοκρατικότητας, με το βέβαιο αποτέλεσμα ο εμφύλιος πόλεμος σε διάφορες
παραλλαγές και σε διάφορα κέντρα ενδιαφερόντων να συνεχίζεται. Σαν να είχε
έρθει η ώρα της σφαγής των λαών, η μοιραία, η αναπόφευκτη, η νομοτελειακή. Σ’
όλο το «πάρτυ» της «Αραβικής Άνοιξης» λειτούργησαν (όχι παραδοσιακές
στρατιωτικές ένοπλες συγκρούσεις) αλλά νέα όπλα δοκιμάστηκαν επιχειρησιακώς σε
ευρεία κλίμακα και ένα νέο modus
operandi
(τρόπος ενεργείν) τέθηκε σε εφαρμογή, όπως: Μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις και facebook, twitter, YouTube και
όσα άλλα διαδικτυακά και ψηφιακά μέσα του σύγχρονου «κυβερνοπολέμου». Οι
Ευρωπαϊκές δυνάμεις αμήχανες και σταθμίζουσες τα στενά εθνικά τους συμφέροντα
δεν έβρισκαν τρόπο αποφασιστικής παρέμβασης. Μόνον η Γαλλία ήταν δραστήρια
(κάπως αταβιστικά, λόγω αποικιοκρατικής προϋπηρεσίας της στην περιοχή). Η
υπερατλαντική υπερδύναμη συμπεριφέρθηκε και πάλι σαν άρπαγας (από ευνοϊκά
συμβόλαια για το «ευγενές» πετρέλαιο της Λιβύης μέχρι τους θησαυρούς των
εκπεσόντων δικτατόρων). Ύστερα, έχουμε τον πόλεμο στη Συρία. Η παγκόσμια
διπλωματία, με προεξάρχουσα την Ουάσιγκτον, έθεσε σε κίνηση τους μέγιστους
δυναμικούς πολιτικούς και συμμαχικούς συνδυασμούς και συσχετισμούς και σε
μερικότερη κίνηση εμφυλιοπολεμικές δράσεις μέσα και πέριξ της Συρίας
προκειμένου να εξωσθεί ο «δικτάτορας» Μπασάρ αλ Άσαντ και να κατασχεθούν τα
χημικά όπλα του. Το επιχείρημα θύμιζε επανάληψη των «θεατρικών» όρων του
πολέμου κατά του Ιράκ του Σαντάμ Χουσεΐν. Όπου ξέχασαν να μας ενημερώσουν αν
βρέθηκαν εν τέλει ή όχι χημικά όπλα. Στην περίπτωση της Συρίας μας έμειναν
«αμανάτι» τα χημικά του Άσαντ, ως απόβλητα (διεθνώς παράνομα και
ανθρωπιστικά-περιβαλλοντικά επικίνδυνα) προς απόρριψη και καταβύθιση ανοιχτά
της Κρήτης! Με την Ελληνική κυβέρνηση να τηρεί αιδήμονα σιγή! Περιέργως, στον
εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, παρά τη διεθνή (των Δυτικών) διπλωματικής κυρίως
κινητοποίηση, ο Άσαντ νίκησε. Και στις πρόσφατες (3/6/14) εκλογές που
προκήρυξε, επανεξελέγη Πρόεδρος με 88,7%! Η Αμερική χαρακτήρισε τις εκλογές
«επονείδιστες». Οι αντάρτες σε μουσουλμανικές σέχτες και φατρίες χωρισμένοι,
συνεχίζουν τον πόλεμο. Η Δύση δεν ξέρει με ποιά φατρία αντάρτικη να πάει. Το
καθεστώς του Άσαντ το υποστηρίζουν για τους δικούς τους λόγους οι Ρώσοι και οι
Ιρανοί. Ο εμφύλιος μέσα στην όλη ασάφειά του συνεχίζεται. Η Γαλλία πάλι για
τους ίδιους «αταβιστικούς» λόγους έχει τη μεγαλύτερη εμπλοκή. Και στέλνει 800
περίεργους «λεγεωνάριους» να πολεμήσουν κατά του νεοεκλεγέντος τώρα Προέδρου
Άσαντ στη Συρία! Η χαοτική πολιτική, σκόπιμη και ηθελημένη, συνεχίζεται. Το
καψούλι δεν αποσυνδέεται από το φυτίλι.
Β.Γ.Π.
12.VI.14
πηγή: KontraNews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου