Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ!

Γράφει: Σοφία Γουργουλιάνη

Και κάθε χρόνο σε απόλυτο συγχρονισμό με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου, φίλοι και γνωστοί που το χειμώνα κρύβανε επιμελώς τα κορμιά τους κάτω από κασκόλ και πουλόβερ, αρχίζουν ολοένα και συχνότερα να χρησιμοποιούν τις λέξεις: «δίαιτα», «γυμναστήριο», «μαγιό» και...

φυσικά την απολύτως τρομακτική (και μη προσδιορίσιμη όταν ακούγεται από χείλη 15χρονων) λέξη «κυτταρίτιδα».

Κάποιος κρυφός δικτάτορας της ομορφιάς που το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη αποφασίζει να κάνει σεφτέ το καλοκαίρι για να βγάλει τα σπασμένα του χειμώνα.

Και χωρίς να δηλώνω απούσα από συζητήσεις περί κυτταρίτιδας, χωρίς να δηλώνω πως ο δικτάτορας της ομορφιάς δεν επιβάλλει τη δικτατορία του πάνω μου με χαρακτηριστική ευκολία, αναρωτιέμαι. Και αναρωτιέμαι κάθε χρόνο. Ναι, ναι δεν κρύβω πως αναρωτιέμαι και εγώ ενίοτε «Πώς θα βγω στην παραλία;», αλλά δεν σας κρύβω πως ο βασικός μου προβληματισμός είναι άλλος.
Πάντοτε πίστευα πως κρύβεις κοιλιές και παραπανίσια κιλά κάτω από πουλόβερ και κασκόλ. Αλλά κανένα κασκόλ δεν κρύβει τη γοητεία και την προσωπικότητα. Και όμως ο θεός (και σίγουρα όχι δικτάτορας) της γοητείας που και που το χειμώνα κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και παίρνει κανέναν υπνάκο. Το καλοκαίρι, όμως, πετάει φουριόζικα το πάπλωμα από σύννεφα και αποφασίζει να τα βγάλει όλα στη φόρα και να λιαστεί μέχρι ο ήλιος να αποφασίσει να αποσυρθεί και το πάπλωμα του να επιστρέψει δυναμικά. Και χωρίς να το συνειδητοποιεί χτυπάει και εκείνος ανελέητα.

Σε παραλίες, beach bar, βουνά, δάση, λαγκάδια, ταράτσες, μπαλκόνια με μπύρες, κρασιά κοκτέιλ αναλαμβάνει δράση και το βάζει στόχο να εξολοθρεύσει το δικτάτορα της ομορφιάς.

Και κάπου εδώ αρχίζει το παιχνίδι. Ωσάν άλλος όφις προσφέρουν τα μήλα τους σε άντρες και γυναίκες που δε διστάζουν να τα γραπώσουν. Και ο θεός της γοητείας χαρίζει συχνά την πρώτη ζαριά στον δικτάτορα. Και τότε εκείνος προσφέρει ένα μήλο με γεύση από σαρκώδη χείλη και ψηλά πόδια χωρίς κυτταρίτιδα. Και είναι τώρα η σειρά του θεού της γοητείας. Και εκείνου το μήλο έχει γεύση από καλή μουσική, κινηματογράφο, αυθορμητισμό.

Και ξέρουν και οι δύο εκείνη την ανθρώπινη αδυναμία που προκαλεί ο ήλιος, το μαύρισμα, η θάλασσα και ενίοτε το αλκοόλ, εκείνη την αδυναμία που τον Αύγουστο σε κάνει πιο επιρρεπή από ποτέ σε τέτοιου είδους μήλα. Και το παιχνίδι παίζεται με όρους σκληρούς, όλο το καλοκαίρι. Τα μήλα πηγαινοέρχονται σαν μπαλάκια του πινγκ πόνγκ. Είναι συνέχεια μπροστά στα μάτια σου. Τα μήλα δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις, είναι στην καλοκαιρινή σου παρέα, είναι στο απέναντι τραπέζι, είναι στην ίδια συναυλία.

Και αν με ρωτάς δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Όποιο μήλο και αν διαλέξεις πισωγύρισμα δεν έχει. Και μην ξεχνάς πως το μήλο που διάλεξες ήσουν εκείνη τη στιγμή εσύ. Το μήλο σου για το καλοκαίρι δεν στο επέβαλε κανένας δικτάτορας, αλλά ήσουν εσύ που άπλωσες το χέρι σου για να το γραπώσεις. Και αν δεν στηρίξεις εσύ το μήλο-επιλογή σου δεν θα το κάνει κανένας για χάρη σου.

Αλλά αν με ξαναρωτάς για πάντα μέσα μου θα ανήκω στους groupies του θεού της γοητείας. Ναι ναι, και εγώ δέσμια του δικτάτορα της ομορφιάς είμαι, αλλά να, νομίζω πως κάπου πέρα από τη μύτη μου βλέπω πως η ομορφιά ως δικτατορία ή ως απλή κατάσταση αρνείται πεισματικά να κρατήσει για πάντα. Αρνείται να κλειστεί σε μπουκαλάκια και σε φυλακές. Και ναι όπως ήρθε, βιαστικά και ίσως επιθετικά, κάπως έτσι θα φύγει. Και δεν κρύβω την αμηχανία μου μπροστά στη στιγμή που θα τη δω να χάνεται μέσα από τα χέρια μου, αλλά να θα θελα τότε να έχω ήδη μαζέψει αρκετά μήλα από το θεό της γοητείας.

Από το θεό που ξέρει πως κανένας πλαστικός χειρούργος δεν μπορεί να σου χαρίσει το μαγικό φίλτρο κατά των γηρατειών, κανένας πλαστικός χειρούργος δεν θα σου χαρίσει την αυτοπεποίθηση που δεν είχες ποτέ.

Εκείνη την αυτοπεποίθηση που με ένα τίναγμα των μαλλιών και με 10 κουβέντες σε αφήνει χαραγμένο σε μνήμες, στιγμές και παραλίες.

aixmi.gr