Αν ζούσαμε τον 16ο ή τον 18ο αιώνα, σκηνές όπως αυτή της φωτογραφίας θα ήταν - αναφέρομαι στην Ευρώπη - συνηθισμένο θέαμα. Τότε, οι αποκεφαλισμοί γίνονταν δημόσια και το πλήθος έτρεχε να απολαύσει live το θέαμα. Σήμερα αυτά δεν γίνονται στην Ευρώπη, συμβαίνουν όμως στον εικονικό κόσμο της επονομαζόμενης Έβδομη Τέχνης, στον κόσμο των σκοτεινών αιθουσών και θαλάμων, τις οποίες λούζει πλέον το φως της ψηφιακής τεχνολογίας. Ζούμε στον κόσμο της εικονικής - ψεύτικης δηλαδή - πραγματικότητας και πάντως, καρατομήσεις συμβαίνουν αλλού.
Εκείνο που θέλω να πω, είναι ότι δεν έχει σημασία το αληθές ή μη του πράγματος. Σημασία έχει ότι οι σκοτεινοί εγκέφαλοι των σκοτεινών αιθουσών και θαλάμων, έχουν το στόχο τους και το σκοπό τους. Στόχος είναι η κοινωνική ανησυχία, ένας αδιόρατος φόβος, που συνοδεύεται, φυσικά, από αισθήματα αγανάκτησης με σκηνές όπως αυτή της φωτογραφίας. Σκοπός είναι η προετοιμασία για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει, ύστερα από ένα εκρηκτικό, ή - μάλλον απίθανο - ειρηνικό ολοκαύτωμα.
Ούτως ή άλλως, αφού ο σκοπός αγιάζει τα μέσα το ολοκαύτωμα θα είναι εκ προοιμίου πράξη αγιαστική, όπως τουλάχιστον μας υπόσχεται η αφίσα εγχωρίων αδελφών πάσης φυλής και χρώματος ανθρώπων (*). Ο εμπνευστής, καθότι θητεύσας σε σκοτεινούς θαλάμους, θέλει Αλβανούς συμμαθητές, Αφγανούς συν-αδελφούς και Πακιστανούς γείτονες. Δεν θα τους είχε, αν τα λεφτά που του δίνουν τα αφεντικά του, για να μουτζουρώνει τοίχους και να κολλά αφίσες, τα έδιναν στις χώρες προέλευσης αυτών των δυστυχισμένων ανθρώπων. Κάτι καλύτερο θα μπορούσαν να κάνουν στον τόπο τους, από το να μαζεύουν σκουπίδια, να πλένουν παράθυρα αυτοκινήτων στα φανάρια, ή να προβαίνουν σε αποκεφαλισμούς, όταν τους δοθεί το σύνθημα. .
(*) Βλέπε http://kyprianoscy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_6.html
ΟΙ ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΕΙΣ (Νο 2)
Σε άρθρο του ιστολογίου "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους" (*) διαβάσαμε :
Αν λάβουμε υπόψη ότι η απώλεια ανθρώπινης ζωής έχει μεγαλύτερη αξία στη Δύση, η χρήση του τρόμου με αυτόν τον τρόπο καθίσταται άκρως πλεονεκτική για τους τρομοκράτες. Το Ισλάμ είναι η μοναδική θρησκεία στην οποία μπορούμε να εντοπίσουμε, πέραν της ιστορικής, και θεολογική ερμηνεία για τους αποκεφαλισμούς
κχ
Σωστά είναι αυτά, εάν όμως θέλουμε να είμαστε ιστορικά και θεολογικά συνεπείς, δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και την καρατόμηση του Τόμας Μορ. Από την Wikipedia διαβάζουμε :
"Ένθερμος καθολικός, ο Μορ άσκησε δριμεία κριτική με τα έργα του κατά του Προτεσταντισμού και του Λούθηρου προσωπικά. Αυτά όσο ο βασιλιάς Ερρίκος Η΄ ήταν κι αυτός ένθερμος καθολικός. Όταν όμως ο Ερρίκος ήρθε σε ρήξη με τον Πάπα, που αρνήθηκε να θεωρήσει άκυρο τον γάμο του με την Αικατερίνη της Αραγωνίας και ν' αναγνωρίσει τον νέο γάμο του με την Άννα Μπολέϋν, και ανακήρυξε τον εαυτό του αρχηγό της αγγλικής Εκκλησίας, ο Μορ παραιτήθηκε αρνούμενος να δεχτεί ένα κοσμικό πρόσωπο ως κεφαλή της θρησκείας.
Η αντίθεσή του με τον φοβερό βασιλιά σήμανε το τέλος του. Την 1 Ιουλίου 1535 δικάστηκε για την παραπάνω άρνησή του και στις 6 Ιουλίου αποκεφαλίστηκε. Η κεφαλή του στήθηκε σε πάσαλο στην γέφυρα του Λονδίνου και παρέμεινε εκεί έναν ολόκληρο μήνα, μέχρι που αποκρεμάστηκε κατόπιν εξαγοράς από την θυγατέρα του."
Και αυτά ως προς τον Τόμας Μορ. Αλλά υπήρξε και ένας άλλος διάσημος, ο οποίος είχε την ίδια τύχη. Η καρατόμηση δεν έγινε για θρησκευτικούς λόγους. Οι λόγοι ήταν προοδευτικοί, δηλαδή κατά της θρησκείας - ή "ενάντια στη θρησκεία", όπως συνηθίζουν να γράφουν οι προοδευτικές πένες. Αυτός ήταν ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ. Από την Wikipedia και πάλι, διαβάζουμε :
"Η Γαλλική Επανάσταση έφερε το τέλος στη δράση και στη ζωή του Λαβουαζιέ. Ύστερα από καταγγελία του Μαρά, που όπως λέγεται είχε προσωπικούς λόγους να τον αντιπαθεί, κλείστηκε στη φυλακή με 27 άλλους εκμισθωτές φόρων ως συνωμότης. Η δίκη του ήταν σύντομη, και ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον καταδίκασε σε θάνατο, προσθέτοντας μια φράση που έμεινε ιστορική: "η Δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από επιστήμονες". Εκτελέστηκε (καρατομήθηκε) στη λαιμητόμο στις 8 Μαΐου του 1794."
Αυτά είναι καλό να τα θυμούνται οι νυν ευαίσθητοι στις καρατομήσεις Δυτικοί προστάτες των δημοκρατικών ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ατόμου. Οι ισλαμιστές έχουν μείνει κάτι αιώνες πίσω, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Δυτικοί έπαψαν να είναι αυτό που ήταν. Απλά, βελτίωσαν τις μεθόδους, ώστε να μην γίνονται εξόφθαλμα αντιαισθητικοί και παλιομοδίτες.
Και για να κλείσουμε το θέμα, θα επαναλάβουμε αυτά που γράφει - όχι ακριβώς - ο κ. Χρήστος Ιακώβου. Τα εντός παρενθέσεως από τον γράφοντα :
Συμπερασματικώς, αυτές οι πράξεις δεν είναι προϊόντα μίας κατασκευασμένης παράδοσης. Στο πλαίσιο σκέψης και δράσης των ισλαμιστών ( ή άλλων παρεμφερών ομοϊδεατών ) έχουν ιστορική, μα πάνω απ' όλα θεολογική ερμηνεία και κάλυψη. Κατά συνέπεια, οι τρομοκράτες (πάσης φύσεως, εμφανείς ή αφανείς) δεν προβαίνουν απλώς σε μία πράξη θανάτωσης-εκδίκησης διά αποκεφαλισμού κατά των απίστων, αλλά πρωτίστως θεωρούν ότι εκτελούν μία θρησκευτική (δεν απέχει πολύ από το να είναι πολιτική, αν λάβουμε υπόψη το ολοκαύτωμα ) εντολή.
(*) http://kostasxan.blogspot.gr/2014/10/blog-post_742.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου