από τον ιατρό Κυπριανό Χριστοδουλίδη
«Αν ήθελα να αυτοκτονήσω θα το έκανα νωρίτερα, για να γλιτώσω από τους φρικτούς πόνους» υποστηρίζει, ενώ, προσθέτει ότι έχει ήδη στα χέρια της τη θανατηφόρα συνταγή που θα χρησιμοποιήσει σε 24 ημέρες.»
κχ
Αυτά δηλώνει η εκ νεοπλασίας του εγκεφάλου πάσχουσα κα. Μπρίτανι Μέιναρντ και η γνώμη του γράφοντος είναι ότι η νεοπλασία (καρκίνος) , αναπτύχθηκε στον ήδη προ-υπάρχοντα νεόπλαστο εγκέφαλο. Η νεοπλασία δεν είναι κάτι που συμβαίνει de novo, δηλαδή σαν κάτι νέο. Προϋποθέτει σταδιακή μετάλλαξη της οντολογίας του ανθρωπίνως υπάρχειν, όπως, για παράδειγμα, είναι η συστηματική διδασκαλία της δημιουργίας κατόπιν μιας τυχαίας μεγάλης έκρηξης (big bang) και της επακόλουθης εξελικτικής ανθρωποποίησης των πιθήκων.
Τα ανωτέρω επί θεωρητικής βάσης και δεκτή η οποιαδήποτε αντιλογία. Άλλωστε, αυτό που μόλις έγραψα είναι μια δυσκόλως επαληθεύσιμη γνώμη ή άποψη, η οποία, όπως συμβαίνει σε όλες τις θεωρητικές προτάσεις, χρήζει αποδείξεως. Μη ξεχνάμε όμως ότι θεωρητικές προτάσεις, που αφορούν στα θέματα του υπαρξιακού μας είναι (οντολογία), δεν είναι επαληθεύσιμες στο ερευνητικό εργαστήριο. Το πείραμα και η απόδειξη στις περιπτώσεις αυτές, είναι η πράξη ζωής, που έχει κάθε άνθρωπος, κάτι που συνδέεται άμεσα με την θεωρία του βίου.
Εν πάση περιπτώσει, για να ξεφύγουμε από τα δύσκολα το θέμα ανάγεται στην εμπλοκή που προκύπτει. Και αυτή είναι ο ρόλος της Ιατρικής και των γιατρών.
Γνωστού όντως ότι έχουμε τώρα το επιστημονικό επίτευγμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης, οι σημερινοί γιατροί μπορεί να καυχώνται ότι αυτοί δίνουν ζωή, άρα, μπορούν να την αφαιρούν, όταν τα προγνωστικά τους δεν είναι καλά, όπως στην υπό συζήτηση περίπτωση. Είναι βέβαια εντελώς αφελές - το ηπιότερο που μπορώ να γράψω - να υποστηρίζεται ότι ισχύει αυτό. Οι γιατροί δίνουν ζωή από προϋπάρχουσα ζωή, από προϋπάρχον υλικό ζωής. Δεν δημιουργούν ζωή "εκ του μη όντος". Το "μη ον" είναι στην απόλυτη δικαιοδοσία του αγίου Θεού, νοουμένου ότι είναι έννοια εντελώς ακατάληπτη, σε αναφορά προς το άπειρον του Θεού : «Ἄπειρον οὖν τὸ θεῖον καὶ ἀκατάληπτον, καὶ τοῦτο μόνον αὐτοῦ καταληπτόν, ἡ ἀπειρία καὶ ἡ ἀκαταληψία» (Αγ, Ιωαν. Δαμασκηνός).
Ας δούμε όμως κάτι ακόμη, για να καταλάβουμε αυτό το "μη ον" του Θεού.
"Ἀρκτέον οὖν οὕτω πάλιν. Θεὸν νοῆσαι μὲν χαλεπὸν, φράσαι δὲ ἀδύνατον, ὥς τις τῶν παρ᾽ Ἕλλησι θεολόγων ἐφιλοσόφησεν, - οὐκ ἀτέχνως ἐμοὶ δοκεῖν, ἵνα καὶ κατειληφέναι δόξῃ τὸ χαλεπὸν εἰπεῖν, καὶ διαφύγῃ τῷ ἀνεκφράστῳ τὸν ἔλεγχον -, ἀλλὰ φράσαι μὲν ἀδύνατον ὥς ὁ ἐμὸς λόγος, νοῆσαι δὲ ἀδυνατώτερον. τὸ μὲν γὰρ νοηθὲν τάχα ἂν λόγος δηλώσειεν, εἰ καὶ μὴ μετρίως, ἀλλ᾽ ἀμυδρῶς γε ( ... ) τὸ δὲ τοσοῦτον πράγμα τῇ διανοίᾳ περιλαβεῖν πάντως ἀδύνατον καὶ ἀμήχανον ... "
Μτφ. Πρέπει λοιπὸν νὰ θέσωμεν ὡς ἀρχήν τὸ ἑξῆς ποὺ εἶπε κάποιος, ἐπιτυχῶς κατὰ τὴν γνώμην μου, ἀπό τοὺς Ἕλληνας θεολόγους φιλοσοφώντας περὶ Θεοῦ. εἶνε δύσκολον νὰ κατανοήσωμεν τὸν Θεόν, ἀδύνατον δὲ νὰ τὸν ἐκφράσωμεν. Ἔτσι, και ἀπέδειξεν ὅτι ἔχει καταλάβει ἐκεῖνο ποὺ δυσκόλως ἐκφράζεται, ἀλλά καὶ ἀπέφυγε τὸν ἔλεγχον τοῦ ὅτι δὲν τὸν ἐκφράζει. Ἐγὼ ὅμως προσθέτω, ὅτι εἶνε μὲν περισσότερον (αδύνατο) νὰ τὸν ἐκφράσῃ κανεὶς, αλλ᾽ εἶνε περισσότερον ἀδύνατον νὰ τὸν κατανοήσῃ. Διότι ὅ,τι μὲν ἔχει κατανοήσει κανεὶς, θὰ ἠμποροῦσε ἴσως νὰ τὰ ἐκφράσῃ, ἂν ὄχι ἱκανοποιητικῶς, τουλάχιστον ἀσαφῶς, ( ... ) Τὸ νὰ περιλάβῃ ὅμως κανεὶς εἰς τὴν σκέψιν του ἕνα τόσον σπουδαῖον πρᾶγμα, εἶνε ἀδύνατον καὶ ἀκατόρθωτον (1)
Μετά από αυτά δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πού ακριβώς εντοπίζεται η εμπλοκή της Ιατρικής και οπωσδήποτε των γιατρών. Οι οποίοι παιδιόθεν διδάσκονται, μέχρι ακόμη και της περατώσεως των ακαδημαϊκών τους σπουδών, ότι προερχόμαστε από μια τυχαία συμπαντική έκρηξη και την μετά ταύτα έλευση των εξελίξιμων πιθήκων. Ο άνθρωπος προέρχεται από το τίποτα και εκεί καταλήγει.
(1) Λόγος ΚΗ' Γρηγορίου Θεολόγου, Ἕλληνες Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, Πατερικαὶ Ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμάς» ( http://pateress.blogspot.gr/2010/01/blog-post_9252.html )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου